• 𝐖𝐡𝐲 𝐇𝐢𝐦....¡ • | 𝐓𝐚𝐞𝐊𝐨𝐨𝐤 | ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ

|27|

"එපා ..තෑ ගහන්න..ශ්.."

"උයා තිකක් එහාත වෙන්නතෝ මතත් බලල්ල...කෝ..."

"අනේ... ඒන්දල් ඇහැලෙයි.. කෑ ගහන්න එපා... "

හෙමීට හෙමීට මුමුනන සද්ද ටිකක් එක්ක ශ් ශ් ගාන සද්ද ඇහෙනකොට ජන්කුක් පියන් හිටපු ඇස් අමාරුවෙන් ඇරියා... නින්දෙන්ම බර වෙලා තිබ්බ ඇස් ඇරියම එක පාරට මුකුත් පේන් නැති වෙනකොට ජන්කුක් හෙමින් ඇස් පොඩි කරා...

"අයියෝ..අයියෝ..එයා ඇහැලුනා... දුවමු අපි..."

එක පාරටම පුන්චි අඩි ටිකක් ඈත් වෙනකොට ජන්කුක් සම්පූර්නයෙන්ම ඇස් දෙක ඇරියා.... මුලින්ම තමන්ගේ ඔලුවට උඩින් තියන සුදු පාට රේන්ද අල්ලපු වියන දිහා බැලුවේ පුදුමෙන්...

ටිකෙන් ටික ඊයේ උන දේවල් මතක් වෙනකොට ජන්කුක්ට හිනාවක් ආවේ ඉබේමයි...

මොකද ඊයේ ටේහ්‍යොන්ග් ග්‍රැනීගෙන් නොසෑහෙන්න ගුටිත් කාලා බැනුනුත් අහලා තමයි ඒ රන්ඩුව නතර උනේ.. ඒ ජන්කුක් හින්දා නෙවෙයි ටේහ්‍යොන්ග් අතුරුදන් වෙලා හිටියට..

ඒත් අන්තිමට ටේහ්‍යොන්ග් ඇත්තම හේතු ග්‍රැනී ඉස්සරහා දිගාරිනකොට ග්‍රැනීගෙන් ඒකට කිසිම ප්‍රතිචාරයක් තිබ්බෙ නෑ... අඩුම ග්‍රැනී ජන්කුක් දිහා බැලුවේවත් නෑ.... ටේහ්‍යොන්ග් කියන ඔක්කොම නිශ්ශබ්දව අහන් හිටියා විතරයි..

අන්තිමට ජන්කුක්ට මතක තමන්ගේ ඇස් ලාවට සෝෆා එකේ ඉද්දිම පිය උනා විතරයි...

අන්තිමට ජන්කුක් මේ උදේ ඇහැරුනේ හරිම සුවපහසු කාමරේක... ඒකත් එහෙන් මෙහෙන් ඇහුන පුන්චි පුන්චි හඩවල් කීපෙකට... ඉතින් දැන් ජන්කුක් සම්පූර්නයෙන්ම නැගිටලා... ජන්කුක් කාමරේ තිබ්බ ඔරලෝසුව දිහා බැලුවා.. උදේ නමයත් පහු වෙලා කොහෙද ටේහ්‍යොන්ග් ජන්කුක්ගේ හිතට ප්‍රශ්න ගලාගෙන ආවා...

තමන්ගේ ඇදුම් ලොකු සැහැල්ලු ශර්ට් එක්කට මාරු වෙලා තිබ්බෙ ජන්කුක්ට සහනයක් සලසලා දීලා...

ජන්කුක් හෙමින් ඒ ලොකු ඇදෙන් බැහැලා හිටගත්තා... ඉස්සර ටේහ්‍යොන්ගේ කාමරේ වගේම දිලිසෙන සීතල ලී පොලව... පරන ගෙදරක් කියලා බැලූ බැල්මට පේනකොට ඒක ග්‍රැනීගේ ගෙදර කියලා අදුරගන්න ජන්කුක්ට අමාරු උනේ නෑ... ජන්කුක් හෙමින් කාමරේ ජනෙල් ගාවට ඇවිදන් ගියා...