• 𝐖𝐡𝐲 𝐇𝐢𝐦....¡ • | 𝐓𝐚𝐞𝐊𝐨𝐨𝐤 | ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉ

|35|

හද එලිය ජනෙල් තිර වලින් කාමරේට වැටෙනකොට ජන්කුක් තමන්ගේ දිලිසෙන ඇස් වලින් හෙල්වෙන තිර රෙදි අතරින් පේන රෑ අහස දිහා බලන් හිටියා... වෙනදට ජනෙල් සීමාවෙන් ඇදට පේන හද අද පේන් නැති වෙලා තිබ්බේ දැන් මධ්‍යම රාත්‍රියත් පහු වේගන යන්වා කියලා ජන්කුක්ට දන්නලයි..

ඒත් ඉතින් කොහෙටවත් හැරෙන්න බැරුව ජන්කුක්ට නින්ද ගියේ... නෑ.. මොකද ජන්කුක්ගේ බඩ හින්දා ජන්කුක්ට කැමති කැමති පැත්තට හැරෙන්න බැරි උනා..

ජන්කුක්ගේ කොන්දේ දෙපැත්තේ තොබ්බ කොට්ට දෙක අත් දෙකෙත් ආයෙත් හදාගත්ත ජන්කුක් ලොකු කමිසේ බොත්තම් විවර කරේ හෙමින් හෙමින් බඩ අතගාන ගමනුයි.. ඒක බය හිතෙන විදියට පිම්බිලා තිබ්බා..

හම දිලිසෙනවා ඒ තරම් ජන්කුක්ගේ බඩ ලොකු වෙලා තිබ්බා.. ඔව් මේ අට වෙනි මාසේ ගෙවෙනවා... දැන් හැමදේටම ලගයි..

හීනියට කැසිල්ලක් එනකොට ජන්කුක් කොට්ටෙ එහා පැත්තට අත දික් කරලා නමපු පොඩි ටවල් එකක් අතට අරන් ඒකෙන් හෙමීට බඩ පිරිමදින්න ගත්තා...

නියපොතු වලින් කැහුවොත් පාරවල් හිටී කියලා ජන්කුක් හෙමීට බඩේ යටි පැත්ත තුවායෙන් පිරිමැද්දා... ඒ සනීපෙටම ජන්කුක්ට නින්ද යාගෙන එනකොට ජන්කුක්ට එහෙමම නින්ද ගියා.. ගොඩාක් වෙලාවට මෙහෙමයි.. ඒත් ටේහ්‍යොන්ග් හිටියොත් ටේහ්‍යොන්ගේ අත නිරන්තරයෙන් පැටියාව අතගානවා.. ඇතුලේ හිටියේ කවුරු උනත් අන්න ඒ වෙලාවට පොඩි පයින් පාරක් එහෙම දෙන්නේ එයාගේ ඩඩාව අදුරගෙන වගේ..

වේගෙන් කාලේ ගියා .. සමහර දේවල් හිතන්න නොහිතන්න ඕන ප්‍රමාන වලින් වෙනස් උනා.....

සමහර දේවල් නොහිතාම ඉන්න ඕන තරමට අමුතු උනා...

එක දිගට පෝන් එකට එන නොටිෆිකේශන් සද්දෙට නින්ද ගිය එක ජන්කුක් ආයෙත් ඇහැරුනා... හොදයි ජන්කුක් ආයෙත් පෝන් එක පාවිච්චියට ගත්තා.. ඒ උවමනාවක් උනොත් කියලා.. මොකද ඕන උනොත් නෙවෙයි ටේහ්‍යොන්ග් කතා කරන හින්දා..

ඒත් මේ නොටිෆිකේශන් පොප් අප් උනේ ටේහ්‍යොන්ගේ නම්බර් එකෙන් නෙවෙයි... ඒක සේව් නොකරපු නම්බර් එකක්...