မိုးလင်းတော့မပွင့်နိုင်သောမျက်လုံးနှစ်လုံးကိုအတင်းအဓမ္မဆွဲဖွင့်ပြီး အိပ်ယာထမျက်နှာသစ်သွားတိုက်ရေချိုးယူနီဖောင်းလဲမျက်နှာကတော့ခရင်လေးပဲလိမ်းလိုက်တယ်၊ကိုယ့်ဆံပင်ကwolf hairကိုမှအရှည်ဆိုတော့တ၀က်စည်းပြီးတ၀က်ချထားလိုက်တယ် ယူနီဖောင်းကိုကြည့်တော့ကျွန်မထိုင်ငိုချင်သွားတယ် ယူနီဖောင်းကဂါ၀န်တဲ့လားကျွန်မလိုအရပ်ရှည်ဘာမှမရှိတဲ့သူတွေအတွက်အဲတာအဆင်မှမပြေတာတကယ်ပါပဲ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ၀တ်ရတာပေါ့ကျွန်မလည်းစိန်ညစ်စွာ၀တ်ပြီးလွယ်အိတ်ဆွဲ မနက်စာစားသောက်ပီးကျောင်းသို့ကားနဲ့ထွက်လာခဲ့လိုင်တယ် ကျောင်းကအရမမဝေးတာမို့ခနနဲ့ရောက်သွားပြီးကားပေါ်ကဆင်းစိတ်ကိုပ်ြုဆင်အပြုံးပန်းလေးဆင်လိုက်တယ်။ကျောင်းထဲ၀င်၀င်ချင်းဘ၀စပျက်တာပဲprivate schoolမို့ကျောင်ူအပ်ပြီးသားပေမဲ့အခန်းဘယ်နားမှာမှမသိတာအဲတော့ကိုယ်လည်းတွေ့တဲ့လမ်းတိုင်းလျှောက်ရင်းနဲ့ပန်းခြံတစ်ခုရှေ့ရောက်သွားတယ်။ပန်းခြံထဲမှာကိုယ်အရမ်းကြိုက်တဲ့နှင်းဆီပန်းလေးတွေအများကြီးပွင့်နေတာတွေ့လိုက်တာမို့ငေးနေမိတယ်။နှင်းဆီပန်းတွေငေးရင်ထိုင်ခုံလေးမှာကောင်မလေးတယောက်ထိုင်နေတာတွေ့တာမို့ရုတ်တရက်ကြည့်မိလိုက်တယ်လှတယ်နူးညံစွာပြုံးလိုက်တဲ့အပြုံးလေးတစ်ပွင့်နှင်းဆီပန်းတွေနဲ့အတူအလှပြိုင်နေသလိုတကယ်လှတယ်သိပ်လှတယ်ဂုတ်ထောက်ဆံပင်လေးကိုဖဲကြိုးဖြူလေးနဲ့နှစ်ဖက်မှာချည်နှောင်ထားပြီးအရမ်းကိုမှသိမ်မွေ့လွန်းတဲ့မျက်၀န်းတစ်စုံအဲ့မျက်၀န်းတွေကမျက်မှန်လေးရဲ့နောက်မှာဖုံးကွယ်နေတာတဲ့လား ကိုယ့်ကိုလည်းအံဩမိတယ်ဘယ်သူ့ကိုမှစေ့စေ့မကြည့်ပဲခုမှတွေ့တဲ့သူကိုမျက်တောင်မခတ်ပဲစိုက်ကြည့်နေမိလို့ငေးကောင်းကောင်းငေးနေတုန်းသူကလှည့်ကြည့်လာတာမို့ရှက်ရှက်နဲ့ပြေးလိုက်တာရှေ့လည်းရောက်ရော အင်.......ဒီတခါလည်းချစ်စရာကောင်မလေးနဲတွေ့ရပြန်ပြီအရှိန်ပြေးလာတာမို့ပြေး၀င်တိုက်မိသွားတယ်စာအုပ်တွေပြန်ကောက်ပေးရင်းမော့ကြည့်လိုက်တော့ခါးလောက်ရှိတဲ့ဆံပင်ကိုေမြှာက်စီးထားပီး သနပ်ခါပါးပါးလေးနဲတကယ်ကိုနန်းဆန်လှပါတယ်။သူ့မမျက်နှာလေးငေးနေတာရင်းသူမဆိကအသံေလးကြားလိုက်ခါသတိ၀င်လာပီစာအုပ်တွေကောက်ကူလိုက်တယ်။စာအုပ်တွေကောက်ကူပီးမှကျွန်မလည်း၀င်တိုက်တာမို့တောင်းပန်လိုက်တယ်“တောင်းပန်ပါတယ်နော် အမကိုယ်လောနေလို့တိုက်မိသွားတာပါစိတ်မဆိုးနဲ့နော်အမ”။
ထိုအခါမှ“ရပါတယ် မင်းလည်းတမင်လုပ်တာမှမဟုတာ အမလည်းအရေးကြီးနေလို့ပါ ဘာမဖြစ်ဘူး”။
ကျွန်မလည်းအခန်းမေးဖို့အကြံရတာမို့“ဟိုလေ အမကိုးတန်း Aခန်းကဘယ်နားလဲဟင်အမ ကို လမ်းပျောက်နေလို့”
“အော်... ဒီလှေကားတည့်တည့်တက်သွားလိုက်နော်ပီးရင်ကွေ့လိုက်ရင်တွေ့တဲ့အခန်းကကိုးတန်းAပဲ ဒါနဲ့မင်းကကျောင်းသူသစ်လားအာရှကြောင့်မင်းကိုမမြင်ဖူးဘူးထင်နေတာ”
“ဟုတ် ကိုကကျောင်းသူသစ်ပါ အဲတာဆိုခွင့်ပြုပါအုံးနော်”
ထိုကလေးထွက်သွားပြီးနောက်ဖူးစိတ်ထဲတွင်အမည်မသိခံစားချက်လေးဖြတ်တိုးသွားသည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်အဲတာကထိုကလေးမျက်လုံးကြောင့်သိပ်ကိုဆွဲဆောင်အားပြင်းလွန်းတယ် မိန်းကလေးရောယောကျာ်းလေးရောပါသဘောကျလောက်တဲ့ပုံစံမျိုးအရပ်ကလည်းအရှည်ကြီးမိန်းကလေးပေမဲ့Vပုံစံမျက်နှာနဲ့သပ်ရပ်လွန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းမည်းနက်နေတဲ့မျက်ခုံးတန်းနှစ်ခုဖြောင့်စင်းပြီးချွန်ထွက်နေတဲ့နှာတံရီလိုက်ရင်ကအစွယ်ကြီးနဲ့ဆံပင်ကယောကျာ်းလေးပုံစံတကယ်ဆွဲဆောင်မှုပြင်းတဲ့ကလေးပါလား ငါဖတ်တဲ့ficထဲက Tachiမမနဲ့တောင်တူသလို“အား ..စိတ်ကူးယဉ်တာတွေရပ်သင့်ပီဒေါ်ဖူးမြတ်ကလျာ မမဖြူဆူတော့မယ် သူ့ကိုတယောက်တည်းထားခဲ့လို့ မဖြသ်ဘူးမြန်မြန်ပြေးမှ”။
ဆုကိုကိုလည်းဟိုအမပြောသလိုသွားရင်တွေ့ပါပြီးကိုးတန်းAတော်သေးလို့ပေါ့ကျွန်မလည်းအခန်းထဲ၀င်လိုက်တော့အားလုံးကလိုက်ငေးနေကြသလိုတချို့ကလညတီတိုးပြောသံများကိုကြားလိုက်ရတယ်ဘာတဲ့“ficထဲက Tachi လေူခုန်ထွက်လာတာလားတဲ့” ဒီမှာလည်းfujoshiတွေရှိတာပါလားလို့တွေ့ရင်းပဲလွတ်နေတဲ့နောရမှာ၀င်ထိုင်လိုက်တယ်။ကျောင်းတက်တာနဲ့အတန်းပိုင်ဆရာမလည်းရောက်လာပီကျွန်မကကျောင်းသူသစဖြစ်ကြောင်းမိတ်ဆက်ပေးပီးစာတချိန်ပီးတချိန်သင်သွားလိုက်တာထမင်းစားချိန်တောင်ရောက်ပေါ့ ဒါနဲ့ကျွန်မလည်းထမင်းသွားစားဖို့ထအရပ်ကျွန်မပုခုံးကနေခုံးပေါ်ကိုဖိချလိုက်တာမို့ကျွန်မလည်းလန့်သွားပီမော့ကြည့်လိုက်တာ သွားတွေအကုန်ပေါ်အောင်ရီပြနေတဲ့အတန်းခေါင်းဆောင်ဆိုသူ သူ့ကိုစာသင်ချိန်တည်းကသတိထားမိတာ ဘာရယ်မဟုဘူး အရမ်းနဲ့ကိုလျှာတစ်လှံလောက်ရှည်နေလို့ ဒါမဲ့လည်းပြောရဲဆိုရဲရှိတာမို့ လေးစားပါတယ်လေ ခုကရောဘာဖြစ်ပြန်မသိကျွန်မကိုဖိထားပိးရီပြနေတာ သူ့သွားတက်ရှိကြောင်းကြွားနေသလားအောက်မေ့ရတယ် ကျွန်မလည်းစကားသလိုက်ဆယ်“အတန်းခေါင်းဆောင် ဘာလိုအပ်လို့လဲ”
အတန်းခေါင်းဆောင်ဆိုသူရဲ့နာမည်ကတော့ထွေးဧကရီမှူး နာမည်လေးလှသလိုလူကလည်းတော်တော်လှပါတယ် သွားတက်လေးနဲ့ရီပြတိုင်းကောင်လေးတွေကြွေဆင်းသွားစေနိုင်ပီး ခန္ဓာကိုယ်အချိုးစားက မော်ဒယ်လုပ်လို့တောင်ရလောက်အောင်တော်တော်ပြည့်စုံလွန်းပါတယ်လေခုလည်းကျောင်းသူသစ်လေးကိုခင်ချင်တာမို့ထမင်းတူတူသွားစားဖို့ခေါ်မလို့ကိုကိုယ့်ကိုလန့်ဖြန့်နေလို့ရီပြနေရတယ်ပါးတောင်ညောင်းနေပီ။
အော် ..ကျောင်းသူသစ်လေးနာမည်က ဆုကိုကိုနော် နာမည်ကအမိုက်စား ငါကတော့ဆုလိုပဲခေါ်မယ်နော် ထမင်းသွားစားမလို့မလား လာတူတူသွားမယ် ခင်ချင်လို့ပါနော် လိုက်ခဲ့”
ဆုကိုကိုလည်း ကြောင်တောင်တောင်လေးပါသွားတာပါပဲတကယ်ပါ သူကြီးပြောပြီး ဆွဲခေါ်လာတယ် ဘာပဲဖြးစ်ဖြစ် သူငယ်ချင်းရပီဆိုတော့ ပျော်သင့်တာပေါ့နော်”ဆုကိုကိုလည်းထွေးဧကရီမှူးဆွဲခေါ်ရာနောက်ပါရင်းတယောက်တည်းတွေးနေမိတယ်။
ကျောင်းကကိုယ်ပိုင်ကျောင်းမို့ ကိုယ်ကြိုက်ရာယူစားရတဲ့ပုံစံမို့သူတို့နှစ်ယောက်လည်းထမင်းပန်းကန်လေးကိုင်ပြီးစားပွဲရှာနေရင်း ဘေးနာကအတန်းခေါင်းဆောင်ကြီးရဲ့အသံကြား၍ကြည့်လိုက်တယ်“ဟာ ဟိုမှာ မမဖြူပဲလာ ဆုအဲ့မှာသွားထိုင်မယ်”ဆိုပြီးသူဆွဲခေါ်ရာနောက်ထပ်ပါသွားပြန်ပြီလေ။
မမဖြူဆိုလို့ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းခြံထဲကသူမ အင်း ..ခုလည်းထပ်ပြုံးနေပြန်ပိ ငါကရောဘာလို့ ငေးနေမိတာလဲ မဖြစ်ဘူးဆုကိုကိုတယောက်တည်းတွေးနေရင်းစားပွဲဆီရောက်သွားတာမို့ကြောင်ပိးရပ်နေမိတယ် ထိုအခါဧကရီက“ ထိုင်လေဆု ငါမိတ်ဆက်ပေးမယ် ငါနဲ့သိတဲ့စီနီယာ အမတွေလေ ဒီဘက်ကမျက်မှန်လေးနဲ့အမကတော့ မဖြူ၀တ်မှုန်သွယ်တဲ့ ဒီဘက်ကဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့အမကတော့ မဖူးမြတ်ကလျာတဲ့မှတ်ထားနော် ငါအမတွေက ချစ်စရာလေးတွေမို့လား”
ဖြူ၀တ်မှုန်သွယ်တဲ့လား တကယ်အူယားစရာလေးပြုံးပြနေပြန်ပီ အဲ့မျက်၀န်းတွေနဲ့ ကျစ်..စွဲလမ်းတော့မှာပဲမဖြစ်သေးပါဘူးလေခပ်တည်တည်နေမှ“ဟုတ်ကဲ့ ကို့နာမည်က ဆုကိုကိုပါ အမတို့အဆင်ပြေသလိုခေါ်လို့ရပါတယ် ”
အားလုံးကခေါင်းညိမ့်ပြပြီးထမင်းစားသောက်နေကြတယ်။
ထမင်းလည်းစားပြီးစောနေသေးတာမို့ သူတို့စကားထိုင်ပြောနေကြဆယ် ကိုကမှပြောစရာမရှိတာအဲတော့သူတို့ပြောတာနားထောင်ရုံပေါ့ ကို တကယ်စွဲလမ်းတော့မယ်ထင်တယ်အမရယ် အဲ့အပြုံး အဲ့မျက်၀န်း ကို စွဲလမ်းတော့မယ်။
နက်ရှိုင်းလှတဲ့အကြည့်တွေနဲ့စိုက်ကြည့်
ပြီးတယောက်တည်းစကားတွေပြောနေတဲ့တစုံတယောက်ကိုထိုဝိုင်းထဲကတစုံတယောက်ကလည်းသိသွားတာမို့ သူသဘောပေါက်လိုက်တယ် သူသဘောကျနေပြီလို့တွေးပြီးပြုံးလိုက်မိတယ်။
YOU ARE READING
အချစ်ဆိုတာ........
Adventureကျွန်မကလေ သူမကိုဂရုစိုက်ပေးချင်တယ်လိုတာမှန်သမျှဖြည့်ဆည်းပေးချင်တယ် သူကျွန်မအပေါ်ဘယါလိုမှမခံစားရရင်တောင်ကျွန်မဒီတိုင်းလေးလည်းအဆင်ပြေတယ် ဆုကိုကို အမရင်ထဲမှာမင်းကတနေရာရာကနေအရေးပါတာမို့ မဟုတွေမတွေးပါနဲ့နော...
