kidnapped by...

hoofdstuk 9

Pov Noé:
ik ben net mijn spullen aan het opruimen als ik weer geklopt hoor op mijn deur. "binnen" zeg ik voor de tweede keer vandaag. Dit keer is het niet Roel maar Rob. "hey" zegt hij een soort nerveus als hij naar binnen komt. Ik begroet hem terug. Ik ga op mijn bureau stoel zitten en hij op mijn bed. "ik moet je iets vertellen. Geen zorgen het is niks ergs" begint hij zijn verhaal. "ga je gang" "het gaat over Matt. Hij heeft me gebeld." Na deze zin kan je de hoop in mijn gezicht zien. ook Rob ziet het. "niet gelijk alle hoop blijven houden" ik knik. " hij is ontvoerd. Hij zit ergens in een huisje hij denk in een bos. Maar we weten nog meer. We weten wie hem ontvoerd heeft. Ken je Mark en Mathijs?" ik schud mijn hoofd. "nee sorry" "geen sorry zeggen. Mark en Mathijs zaten eerst bij de bankzitters. Ze zijn uit eindelijk gestopt omdat ze nooit meer in de video's kwamen. En die twee hebben Matt ontvoerd. De reden waarom weten we nog niet" "maar hoezo heeft Matt dat niet gezegd?" "zijn telefoon was leeg" ik knik. "bedankt dat je me dit kwam vertellen. Ik maak me echt zorgen om hem" "dat snap ik. En ik deed het ook een beetje voor mij. De andere jongens zijn de politie aan het bellen en daar kon ik echt niet bij zijn." en weer knik ik.

-ondertussen bij de rest-

Pov Roel:

"gelijk bellen dan maar?" vraag ik als Rob naar boven is gelopen. "moeten we niet wachten?" vraagt Koen. "ik denk dat hij naar boven is gegaan omdat hij hier niet klaar voor was. dat het allemaal zo echt lijkt" antwoord Milo op Koen zijn vraag. "dat is inderdaad waarom Rob voorstelde om naar Noé te gaan." Koen en Milo knikken. "nou waar wachten we dan nog op. Bellen." Ik moet een beetje lachen om de reactie van Koen. Ik pak mijn telefoon en toetst het nummer in. 112. Mijn telefoon gaat over en ik zet hem op luidspreken. "112 alarmcentrale met wie wilt u spreken" wordt er door de telefoon gezegd. "politie" antwoord ik op de stem. We moeten weer even wachten. "hallo waarmee kan ik u helpen" wordt er gezegd door denk ik een vrouw. "ja hallo mijn beste vriend is ontvoerd." Ik hoor dat ze iets typt. "okay en hoe weet u dat zo zeker?" vraagt ze op een serieuze stem. "hij heeft ons gebeld. Hij zit ergens in een klein huisje zelf denkt hij in een bos." Antwoord ik haar. "heeft hij nog iets anders gezegd wat belangrijk zou kunnen zijn?" weer wordt er getypt. "ja hij zei ook door wie: Mark van Harten. En we denken dat hij hulp heeft gekregen van Mathijs Stals." "okay dat is zeker belangrijke informatie. Bedankt voor u hulp. Wat is uw adres dan kunnen we een agent sturen om te helpen onderzoeken waar uw vriend zou kunnen zijn" "bakkersdijk 30" antwoord ik weer. Ik hoor een instemmend geluidje en na het gesprek te eindigen hang ik op.

Een paar minuten nadat we hebben gebeld komt Rob naar beneden. "hebben jullie al gebeld?" vraagt hij gelijk. Ik knik. "top bedankt" "geen probleem ik snap dat je er niet bij wou zijn" "klopt het is echt even te veel" "maar ik denk dat je zo wel echt moet praten. Ze hebben een agent hierheen gestuurd om een onderzoek te starten" hij kijkt geschrokken. "Roel dat kan ik niet" zegt hij met een zachte gebroken stem. Op dit soort momenten voel ik me echt hun vader. dat ik er moet zijn voor ze en dat is precies wat ik ga doen. Rob er doorheen helpen.