kidnapped by...

hoofdstuk 11

Pov Matt:
ik weet niet hoeveel tijd ervoor bij is gegaan sinds ik heb gebeld met Rob, maar het voelt als een paar dagen. Ik weet niet wanneer Mark en Mathijs weer terug komen en wat ze met me gaan doen. En wat moet ik nu doen? Wachten, wachten en nog meer wachten. De tijd gaat langzaam. Normaal is het stil hier, maar nu hoor ik iets. Ik hoor een geluidje. De deur. Shit ze zijn er. Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik blijven zitten of naar ze toe lopen. Te laat. Ze staan al voor me.

Pov Mark:

"hallo daar. Vermaak je je een beetje?" vraag ik op een sarcastische toon. Ik word aangekeken met een boze blik. "wat denk je zelf. Hoe zou jij je voelen als je opgesloten zit in een huis zonder eten, drinken en licht" krijg ik als antwoord. "dat heb je verdiend" hij kijkt me vragend aan. "wat heb ik dan gedaan? Wat heb ik gedaan dat zo erg is dat je me dit aandoet?" "de opnamens. Nooit konden we opnemen omdat jij te druk was met je eigen kanaal." "daar kan ik toch niks aan doen. Jullie hadden je opnames ook anders kunnen plannen om te blijven filmen" daar heeft hij wel een punt. "je had minder aan je eigen succes moeten denken en meer aan ONS succes" ik zeg ons expres wat harder om echt tot hem door te dringen. "weet je laat maar. Ik weet niet waarom het zo erg was dat ik mijn eigen kanaal ook belangrijk vind, maar doe de rest niks aan. Je mag bij mij alles doen, maar laat de rest hier buiten. Alsjeblieft" zegt hij met een gebroken stem. "hm daar zal ik nog wel even over nadenken. Ik zal even kijken wat ik met de rest doe. Misschien haal ik je zusje er wel bij" zijn gezichtsuitdrukking verandert gelijk. Hij kijkt geschrokken. "nee nee dat doe je niet. Alsjeblieft laat haar hier buiten zij kan er niks aan doen" ik besluit om niks meer te zeggen en gewoon naar buiten te lopen.

Pov Matt:

"weet je laat maar. Ik weet niet waarom het zo erg was dat ik mijn eigen kanaal ook belangrijk vind, maar doe de rest niks aan. Je mag bij mij alles doen, maar laat de rest hier buiten. Alsjeblieft" mijn stem klinkt gebroken als ik dit zeg. "hm daar zal ik nog wel even over nadenken. Ik zal even kijken wat ik met de rest doe. Misschien haal ik je zusje er wel bij" mijn gezicht verandert. "nee nee dat doe je niet. Alsjeblieft laat haar hier buiten zij kan er niks aan doen" hij zegt niks meer. Hij loopt weg en laat mij hier achter. Hij gaat No toch niks aan doen. Ik moet terug. Ik sta op en loop naar de deur en sla er tegen aan. Politie. Rob moet de politie wel hebben gebeld nadat ik het hem vertelde. Ze komen me zoeken en dan vinden ze me. Dan komt alles weer goed. De jongens zorgen wel voor Noé. Ze zorgen dat haar niks overkomt. Dat weet ik zeker.

Pov Noé:
"No kom je naar beneden?" hoor ik Roel vanaf beneden roep. "kom eraan" roep ik terug. Als ik beneden kom staat er inderdaad een agent voor mijn neus. "hallo" zeg ik dan maar. "goedemiddag, ik neem aan dat jij het zusje bent?" ik knik. "dat klopt" "zou ik dan ook even met jou kunnen praten?" weer knik ik. "kom maar mee" ik volg hem naar de eet tafel. We gaan zitten en hij begint vragen te stellen. Ik antwoord ze eerlijk en we lopen weer terug naar de rest. "bedankt allemaal. Ik kan nu een onderzoek starten en dan hoop ik dat we hem zo snel mogelijk vinden. Bedankt voor uw medewerking" zegt hij voordat hij weg loopt. Wij blijven achter en ik zie Rob verdrietig kijken. Ik loop naar hem toe. "Rob het komt goed. Ze gaan hem vinden." Ik probeer hem te kalmeren.