Sıradan bir yaz gecesi

23.

O bana bakıyordu, ben ona. O bana hayranlıkla bakıyordu, ben ona 'beni neden bıraktın? ' der gibi.

"Evet? "

Dedi nikah memuru cevap ister gibi.
Gözlerimi Meriçten ayırıp mikrofona yaklaştım .

"Evet... "

Dedim zar zor

"Peki siz, Meriç Arslan. Deniz Özdemirle hiç bir baskı altında olmadan evlenmeyi kabul ediyor musunuz? "

"Evet, evet.. "

Dedi iki kere. İmzaları atmıştık. Bahçede alkışlar koptuğunda gelinliğimde zar zor nikah masasından kalkıp evin için girdim.

Bileğimde bir el hissetmemle durdum.

"Deniz.. "

Meriçti. Ona soran gözlerle baktım.

"Biz, evlendik.. Yıllarca hayalini kurduğumuz şey zorla oldu. Ama hayalimiz gerçek oldu"

Gözlerimi ondan kaçırıp yere baktım. Bileğimi ondan çektim.

"Meriç sen beni bıraktın. "

Dedim sadece.

"Bıraktım, babam yüzünden. Ama, yıllar sonra karşılaştık. Ve evlendik. Biz karı kocayız artık. "

"Bak bana. Ben bunu şirketim için yaptım Meriç. Senin için değil. "

Meriç kaşlarını çattı.

"Deniz. Ama.. Biz aşıktık birbirimize, biz.. "

"Artık hiç bir şeyiz. Sadece kağıt üstünde evliyiz o kadar"

Meriç bana dehşet verici bir şekilde bakıyordu. Bir kaç dakika boyunca bakıştıktan sonra Kerem bey geldi.

"Çocuklar. Hadi araba geldi. "

Meriç elimi tuttu ve hızla kapıya yöneldik. Bahçeden çıkıp siyah bir arabaya bindik. Sürücü koltuğunda şoför vardı

"Hey Meriç nereye gidiyoruz? '

"Balayına. Buna ben değil, babam karar verdi. "

"Kerem beyle anlaşmamızın içerisinde bu yoktu! "

Dedim araba gitmeye başladığında.

"Ayrıca ben yanıma giyinmek için bir şey almadım. "

"Babamın asistanı Olga hanım herşeyi halletti. "

Kaşlarımı çattım.

"İndir beni bu arabadan! "

Dedim kapı kolunu zorlarken
Meriç gülümsedi.

"Hayır, olmaz. Zaten birazdan havaalanına varacağız'

"Havaalanı mı? Nereye gidiyoruz? "

"Amerikaya.. "

"Harika ya! "

Dedim ve arkama yaslanıp telefonumu açtım. Telefonumda gezinmeye başladığımda Meriç'in beni izlediğini fark ettim.

"Beni izleme! "

"Tamam, izlemiyorum"

Dedi ve camı seyretmeye başladı.
Sosyal medyaya girdiğimde gözlerim büyüdü. Haberlerimiz her yerdeydi. Evlendiğimizi herkes biliyordu.

"Olamaz, olamaz.. "

Bir anda abim aramaya başlamıştı. Yutkundum. Kesin öğrenmişti.

"Alo, abi... "