දේව්දාස් ||

විවාහය

"ටාං... ටාං...... ටාං..... ටාං.... ටාං.... ටාං....."

තද නින්දක හිටිය මාව ඇහැරුනේ අවුරුද්දකට සැරයක් විතරක් ඇහෙන ඝාංටාර හඬින්... හරියටම මධ්‍යම රාත්‍රිය.... හැම රැයක්ම ගන්ගදීපය නිහඬ උනත් වසරකට එන එකම එක දවසක් විතරක් මධ්‍යම රාත්‍රියේදී ප්‍රධාන කුලුනේ ඝාංටාරය නාද උනා....

හරියටම දොලොස්වරක් ඝාංටාරය නාද වෙද්දී ඒ හඬ මුලු ගන්ගදීපය පුරාවටම රැව් පිලිරැව් දුන්නා....

දොලොස්වරක් නාද උන ඝාංටාරය නිහඬ වෙනකන් මං හිටියෙ දෑස් පියාගෙන... නවයේ හෝරාවට නින්දට වැටුන මං හරියටම දොලහේ හෝරාවට ආයේමත් අවදි උනා...

මගේ ජන්මදිනය....

හැම වසරකම මගේ ජන්මදිනයට වෙන මේ සිරිත සාමාන්‍ය උනත් අද ඒක විශේෂ උනා.. දොලහේ හෝරාව ලැබිලා පලවෙනි විනාඩියේදී මට දහ අට සම්පූර්ණ වෙනවා.... ඉතින්..........

අද මගේ විවාහය.... ගන්ගදීපය වසර ගණනක භාරයෙන් නිදහස් වෙන දවස... මාව සම්පූර්ණයෙන් දෙවියන්ගේ නමටම ලියවෙන දවස.......

මං දෑස් පියාගෙන ඝාංටාරය දොලොස් වරක් නාද වෙනකන් නිහඬව ඇහුම්කම් දුන්නා.. හරියට දොලොස්වරක් නාද උන ඝාංටාරය නතර වෙද්දී ආයෙත් ගන්ගදීපයම නිහඬ බවක ගිලිලා ගියා.....

ඒත්......

හරියටම පලවෙනි විනාඩිය ගෙවිලා ඉවර වෙද්දී මගේ කාමාරේ තිබුන පුංචි හුලං කවුලුවෙන් වෙනදාටත් වඩා සීතලම සීතල සුලං රැල්ලක් ගලාගෙන එද්දී මං තවත් පොරෝනෙට ගුලි උනා.....

සුවඳයි...........

වෙනදාට දැනෙන නොදැනෙන ගාණට දැනෙන නෙලුම් මල් සුවඳ වෙනුවට අද මුලු පරිසරයම නෙලුම් මල් සුවඳින් පිරෙද්දී මගේ මූණට හිනාවක් ආවා..... තවමත් හමන සීතලම සීතල සුලඟ මගේ වටේම කැරකී කැරකී ඇගේ දැවටෙද්දී ඒ සුලඟටම මං පොරවගෙන හිටිය සුදු සේද සලුව අහකට ගහගෙන ගිහින් බිමට වැටුනා....

මගේ මූණට ආයෙත් කෝල හිනාවක් එද්දී මං හෙමීට ඇස් ඇරලා මගේ කකුල් බිමින් තියලා යහනෙන් වාඩි උනා..... සුලං කවුලුවේ සුදු තිර රෙද්ද හුලඟට ලෙලදෙද්දී හඳ එළිය නිල් පාටට මගේ කාමරේට වැටිලා තිබුනා....