Sinar

117 5 0
                                    

Yeahoooo! Aku dah dapat keje. Senang skit hati aku. Jd engineer kat Subang USJ. Gaji pun okla, pasal aku ada experience ngan bleh guna AutoCAD, dapat la RM2800 sebulan. Mulanya aku saja demand RM3500, tapi kilang tuh tak mampu nak bayar aku. Jadi aku pun kurangkan la skit, kira mati kat RM2800 je la. Tu paling tinggi yang dia boleh bagi. Aku pun apa lagi, cekau je la, daripada menganggur lama2. Payah la nanti, duit makin kurang. Kalu bertambah, takpe la gak. Aku start keje minggu depan. Boleh la prepare apa2 yang patut. Kalu nak diikutkan, besok pun dah bleh start. Tapi saja nak lambat2 skit. Kang dah keje, memang bz la. Tak sempat nak layan blues.

Hari Selasa, aku gi jalan2 area Subang tuh, carik umah sewa. Apa2 yang patut. Takkan nak ulang-alik dari umah aku kat Bukit Beruntung tuh. Lagipun kat sana aku sewa gak. Sewa kat sini lagi senang nak gi keje. Minyak pun bleh save. Putar punya putar, jumpa la aku satu rumah teres setingkat kat USJ8. Sewa pun boleh tahan, RM1000 sebulan. Nasib baik gak la sebab kalu nak dikirakan area KL nih memang mahal nak mampus sewanya. Aku pun terus call tuan umah, Melayu. Lagi senang nak tawar-menawar kalu dapat. Dekat 15 minit gak la aku berbincang ngan dia, dapat kurang lagi, RM950. Ces kurang RM50 je. Tapi boleh la. Aku cakap nak masuk ujung minggu nih. Dia set aja pasal memang dah lama pun umah tuh kosong. Tu la, cuba taruk murah2 skit, mesti ramai nak sewa.

Sekejap je dah abis seminggu. Nak start keje blik dah aku. Dekat 2 bulan gak la aku menganggur. Dah seronok plak, dok lepak2 sesaja. Tapi apa bleh buat, kalu tak keje, makan rumput la nanti. Ah pedulik kan la. Janji cukup bulan, dapat duit. Bleh tambah2 saving kat bank tuh. Takde la asik cocok keluarkan jerk. Aku nih memang suka save2. Tuk masa depan beb. Takat nih, sejak berenti keje, dah kurang skit duit aku, tapi banyak lagi la, kalu nak dikira, 5 digit gak. Aku kira2, gaji RM2800, sewa RM950, minyak/makan/api/air RM500, ada la belen dalam RM1350. Save RM500 ke, hmmm... banyak lagi.... cayalah!

Isnin, hari pertama aku masuk keje. Semua staf aku tak kenal. Kiranya hari perkenalan je la masa tuh. Keje pun blum banyak lagi. Tapi best gak la kat situ, ada bilik sendiri, komputer siap line tenet, TV. Pergh best. Rasa cam bos plak. Anak buah aku ada 5 orang. Best tul ada budak suruhan nih. Hahahaha. Lagipun keje aku bukan susah sangat pun, cuma design je. Yang lain2 suruh la anak buah aku buat. Sekali-sekala turun la production dept tengok progress keje budak2 tuh. Alangkah senangnya. Tu la, semuanya sebab aku berilmu. Kalu tak, jadi kuli batak je la sepanjang hayat. Kepada korang yang malas belajar, aku nasihatkan belajar la bersungguh-sungguh walau sampai ke negeri China. Tak rugi jadi orang terpelajar nih. Lagi satu, English kasi mantap skit. Kilang2 ke kompeni besar mesti nak staf yang fluent English.

Petang kul 4, aku dah boleh balik. Office hour beb. Cuma hari Sabtu aku off. Tapi budak2 kilang keje gak la, ikut shift, kilang aku beroperasi 24 jam, 7 hari seminggu. Kesian budak2 bawahan tuh. Tapi keje la, kalu tak, sapa nak bagi makan anak bini. Aku lain la, pasal apa? Sebab aku ada kelayakan, PANDAI. Kehkehkehkehkeh. Jangan jeles! Sepuluh minit perjalanan, trafik jam tak sangat la, dah sampai umah. Kan ke dekat. Masuk porch, baru aku perasan, kiri kanan umah aku orang Melayu duduk sebab ada frame ayat khat. OKla. Takde la bosan sangat. Aku keluar keta, pandang umah sebelah kiri, nampak pompuan baya aku ke dah tua sikit. Entah la. Tengah lepak baca paper sambil anak2 dia naik basikal pusing2 laman rumah. Aku pun tegur, "Awal balik keje hari nih?". Jawabnya, "Ha, kul 4pm tadi balik. Keje sendiri, bila2 pun boleh balik". "Oooh, senang la ye. Anak dua orang je?", tambah aku. "Ye. Dua2 hero. Yang sulung, Nazrin, 13 tahun, adiknya Nazmie, 11 tahun. Hah, Nain, Nami, gi salam abang sebelah tuh!" katanya sambil anak2 dia yang comel tuh hulurkan tangan nak bersalam ngan aku. Aku pun sambut dan cakap "Oh lupa plak, nama saya Hakim, 28 tahun, muda lagi kot, belum kawin pun lagi". "Nama saya Syikin, 33 tahun", jawabnya pula. "Oklah. Saya masuk rumah dulu la ye. Nak mandi, panas", kataku sambil bukak kasut. "Ok", jawabnya ringkas.

Best tul rasanya kejiranan kat Subang nih. Peramah, anak2 diorang pun comel2. Aku terbayang-bayang plak muka budak Nazrin ngan Nazmie tuh. Comel giler. Dah la putih, mata sepet skit, macam Cina. Memang cute dan comel. Aaarrrgh! Geram betul. Rasa nak picit2, cubit2. Beruntung gak la aku. Walaupun pindah jauh dari rumah dulu kat Rawang tuh, aku tetap gembira. Pasal ada budak2 baru yang comel. Masa kat Rawang pun aku ada ramai adik2 ke anak2 yang comel, cute dan manja. Mak pak diorang pun kenal rapat ngan aku. Jadi takde masalah la. Tapi jangan ingat yang bukan2. Aku cuma kawan ngan main2 je. Tak lebih dari itu. Seronok ngan budak2 nih. Tatau la aku nak describe macam ne pasal budak2 nih. Yang pentingnya, aku bahagia. Kat Subang nih pun, dah nak dapat budak2 baru. Takde la rasa bosan sangat. Kena plak time cuti, kan. Dah la dok menyewa sorang2.

Naluri IIWhere stories live. Discover now