UYUMSUZ

U - 27

•

Kandemir ülkeden ayrıldığı günün ertesi günü ilk yaptığım şey ilk uçakla Dubai'ye gitmek oldu.

Dedemin ailemize son gelişmeyi açıklamak üzere yapacağı toplantıya katılmak ve ayrıntıları yeniden hatırlamak bana iyi gelmeyecekti. Üstelik bu kadar yorgunken.

-"Naber bebek?"

Yatağıma atlayıp yan şekilde yattı. Bacaklarıma sarılmış öylece otururken çenemi dizime yasladım ve dudaklarımı araladım.

-"İyi diyelim."

-"Aradı mı hiç?"diye sordu.

Başımı salladım.
-"İşi varmış. Mesaj attı aramadı."

Aradan üç gün geçmişti. Yalnızca bir sabah aramıştı. Ben sürekli onunla konuşmak için bahane arıyordum fakat iyi bir fikir olmadığına karar verip vazgeçiyordum.

-"Bu zamanı iyi değerlendirip düşün."

Ellerimi saçıma atıp ofladım.
-"Düşünmek istemiyorum Bige. Ben onunla olmak istiyorum. Başka hiçbir şey istemiyorum neden kimse anlamıyor?!"

Doğrulup karşıma oturdu ve dizlerimi tuttu.
-"Ben senin iyiliğin için söylüyorum. Kandemir gibi bir adamla aşk yaşadığın için çok mutluyum. Ama eğer bir şeyler olmuyorsa olmaz Arven. Düzelmez ya da değişmez."

Başımı salladım.
-"Bilmiyorum. Ben...canım yanıyor."diyerek gözümün altını sildim.

-"Arven sen benim tanıdığım en enerjik ve hayat dolu insansın. Yaşamayı seven ve bunun için çabalayan bir insansın. Seni kısıtlamasına izin verme bu yeter."dedikten sonra yanağımı okşayıp bana sıkıca sarıldı.

Kandemir'in beni öylece bırakıp gittiği gün o kadar çok ağlamıştım ki şimdilerde göz yaşlarım kurumuştu.

-"Galiba ilk kez bu kadar çok seviyorum. Bige..yemin ederim ki o benim bir parçam. Yani o olmadan önce ne yapıyordum hatırlamıyorum."

İç çekerek kendimi anlatırken bir damla yaş süzülünce parmak ucumla sildim.

-"Eğer öyleyse zaten sizi hiçbir güç ayıramaz ki. Ağlama üzme kendini toparlan. Eminim o da dayanamaz ve seni gelip alır."

'

Eski hayatımın akışına dönmeye kendimi zorlarken Kandemir gelmedi. Bu süreçte yanımda olduğunu beni bırakmayacağını söyleyen adam öyle olmadı.

Aradığımda ulaşamıyordum. En az bir saat sonra geri dönüyordu. Sürekli meşgul olduğundan bahsediyordu. Bunu doğrulayan Rasim vardı ancak bu bana doğru gelmiyordu.

Beni yalnız bırakıyordu.

İki haftadır birbirimizi görmemiştik. Ayrıydık.

Gece yatakta acıdan kıvranırken ona mesaj atmıştım. İçim sökülüyor demek istedim. Bana nefes ol demek istedim. Diyemedim.

'Şimdi otele girdim
'Sen neden uyumadın

Mesajı gelir gelmez dudaklarımı birbirine bastırdım.

'Uyuyacağım birazdan seni merak etmiştim diye yazdım gönderdim.

Halbuki gecem gündüz olmuştu. Ne uyku vardı bende ne de başka bir şey.

Dakikalar öyle ağır işliyordu ki deliriyordum.

'Yarın sabah uçağım var
'Dönüyorum

Midemde oluşan yangın hissiyle doğrulup başlığa yaslandım. Vücudumu bir üşüme sarmıştı.

Bir yanım ona çok kırgındı. Ve ben çok üzülüyordum.