လေပြည်မရှိသောအရပ် (season2)

သို့ ချစ်လှစွာသောလေပြည်ရဲ့ချစ်သူ

နောင်တို့ရဲ့မြို့လေးဟာ မြို့ကြီးတွေနဲ့ အတော်လေးဝေးကွာသည်မလို့ ရထားနှင့်ပင်.တစ်ရက်တိတိကြာမြင့်သည်ပင်..။

ဝယ်လာသမျှမုန့်အကုန်နောင်တစ်ယောက်ထဲဒိုင်ခံစားပေးပြီးနောက် ဗိုက်တင်းကာအိပ်ချင်လာလေသည်..။

ထိုင်ခုံ3ခုံတန်းမှာ ကပ်စီးနည်းနောင်ကနှစ်ယောက်စာသာဝယ်လိုက်သည်မလို့ သူစိမ်းကောင်လေးတစ်ယောက်ကပါသူတို့နှစ်ယောက်ဘေးမှာထိုင်လာခဲ့သည်..။

''ခူး''

ဟောက်သံထွက်နေပြီဖြစ်တဲ့နောင့်အား ရှန်ဟတ်စာအုပ်ဖတ်နေရင်းပုခုံးတစ်ဖက်အသာချပေးလိုက်သည်..။

သို့သော်နောင့်ခေါင်းလေးဟာရှန်ဟတ်အစား ဘေးကကောင်လေးဆီအရောက်

'' တောက်!!''

သူ့ဘာသာသူငါ့ဘက်ရောက်လာတာငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲဟ..။

မီးထမတောက်မျက်လုံစိမ်းတွေနဲ့လှမ်းကြည့်ခံလိုက်ရတဲ့သူစိမ်းကောင်လေးသည်ချွေးပါပြန်လာတဲ့အထိ..။

ကြောက်ကြောက်နဲ့နောင့်ခေါင်းကိုဖယ်ထုတ်မယ်လုပ်တဲ့လက်က ဖြတ်ခနဲရိုက်ခံရတဲ့အခါ

''ဘတ်!!''

ငါ့မှာဘာအပြစ်ရှိလို့..ဒီလင်လင်အတွဲဘေးကပ်ကျတာလဲဟေ..။

နောင့်ခေါင်းလေးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲယူပြီးသူ့ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တဲ့ရှန်ဟတ်ဆီက ထပ်မွမီးတောက်အကြည့်နဲ့ကြည့်ခံရပြန်တဲ့ကောင်လေး..။

ဟင့်..

''ရပြီ''

ရထားပေါ်ကဆင်းတဲ့အခါ သွားစရာစက်ဘီး ဆိုင်ကယ်တောင်မရှိတာကြောင့် ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြောင်အအဖြစ်နေတဲ့ရှန်ဟတ်ကိုကြည့်ကာ နောင်တစ်ချက်ခိုးရယ်လိုက်သည်..။

''ဘာရယ်တာလဲ''

မျက်စိကလည်းလျှင်ချက်..။

''ဒီမှာဘာမှမရှိဘူး မြို့ထဲထိလမ်းလျှောက်သွားရမှာ''

အဲဒါကြောင့်ဘယ်သူကလိုက်လာခဲ့လို့လဲ မြို့ကြီးသားရဲ့..

စိတ်ကုန်နေတဲ့ရှန်ဟတ်လက်ကိုဆွဲရင်း နောင် တောလမ်းလေးအတိုင်းတည့်တည့်မတ်မတ် လျှောက်သွားသည်..။