Not Defteri |Texting

|31|

Selaamm! Nasılsınız? Ben iyiyim çok şükür, ne kadar iyi olabilirsek işte. Uzun zaman olmuş... Hep sınavlar yüzünden. Neyse ki bittiler de yine sahalara geri döndüm xjdndksmkamsjx benim yerim burası burası

Bu bölüm iki ithafım var, daha geçen ay not almışım ama bir türlü yazamadığımdan kaldı öyle. İkisi de çook sevdiğim ve yorumlarını severek okuduğum okurlar 11mavikelebek11 neslihan_236  bu bölümde size ithaf olsun 🧡🧡

Vee arkadaşlarz her kitabımda vurguladım, yine vurgulayacağım. Lütfen, aldığınız şeylerin paralarının nereye gittiğine dikkat edin. Tamamen vicdan meselesi, size kalmış ama orada ölen çocukların kanına bizim de katkımız karışmasın istiyorum. En azından bunun hesabını verebilelim, zaten elimizden gelen başka bir şey yok maalesef. Bir kişide bir kişidir diyip, benden ne olur ki demiyoruz. Yemezsek ölmeyiz, yersek ölürler, unutmayın. Bari bunu yapabilelim. Hatırlatması benden, uygulayıp uygulamaması sizden 🧡

Uzatmadan bölüme geçelim efenim, iyi okumalar dileriimm 🧡

________________________

Ellerimi belime koyup, masaya son kez baktım. Bugün misafirlerimiz vardı. İlk misafirlerimiz! Karan'ın ailesi, benim ailem ve kuzenlerim akşam yemeğine bizdeydiler. Belime sarılan kıllarla irkilsem de burnuma dolan kokuyla güldüm. Ellerimi ellerinin üzerine koyup ona doğru döndüm. "Hoşgeldin, hiç duymadım geldiğini." Ben sofrayı kurarken Karan da içecek almaya gitmişti.

"Şaheserine o kadar dikkat kesilmiştin ki beni duymadın tabii," dediğinde gülerek yanağından öpüp elimle sofrayı gösterdim.

"Nasıl?" Gülümseyip elimi öptü.

"Ellerine sağlık, çok güzel görünüyor her şey."

"Birlikte yaptık. Elimize sağlık." Kapı çalınca ayrılıp koridora ilerledik. Aynadan kendime bakıp şalımın düzgün olduğuna karar verince kapıyı açtım. Gelen Aden, Ahsen, Taha, Acar abim, Akif abim ve Asya ablamdı. Gülümseyerek kapıyı sonuna kadar açtım. "Hoşgeldiniz!" Aynı şekilde karşılık verdiklerinde içeri geçtiler. Hepsiyle tek tek sarıldım, süt kardeş olduğumuz için sorun olmuyordu. Karan ise erkeklerle tokalaşmış, kızlara hoşgeldin demişti. Salona geçerek koltuklara oturduk.

"Hayırlı olsun tekrardan eviniz, evliliğiniz. Allah hep beraber, mutlu olmayi nasip etsin inşallah." Akif abimin duasına hepimiz amin dedik.

"Elimizde büyüdünüz valla!" dedi Acar abim gülerek. Küçükken her birlikte takıldığımız için öyle diyordu muhtemelen.

Biz eğlenceli bir sohbete dalmışken kapı tekrar çaldı ve ailelerimiz geldi. Hemen masaya geçip yemek faslını da güzel bir sohbetle bitirdikten sonra masayı toplayıp tatlı servisi için kızlarla mutfağa geçtik.

"Ahsen, sen de bir şeyler mi var ablacığım?" Sesimle birlikte daldığı yerden çıkarak bana baktı.

"Efendim abla?" Elimdeki çay bardağını tezgaha bırakarak yanına yaklaştım. "Keyfin yok gibi, dalgınsın sanki." Başını iki yana salladı gülümseyerek.

"Yok abla, yok bir şeyim."

"Kimin yok bir şeyi, ne oluyor?" Kapıdan giren Aden ve Asya abla da yanımıza gelerek masaya oturdular. Ben de mutfak kapısını kapatarak oturdum. Salondaki çaylara Karan ve Taha bir süre bakabilirdiler.