Barış: BANANE! İYİ Kİ İSTEMİYORMUŞ! SENİN BANA YAŞATTIKLARINDAN DOLAYI İNTİHAR EDECEKTİM SEN ENGEL OLDUN!
Fırat: AMA EĞER ÖLSEYDİN BEN YAŞAYAMAZDIM! O GÜN DEDİĞİM GİBİ, ALLAH BENİM BELAMI VERSİN Kİ BEN SANA AŞIK OLDUM! İSTER SÖV İSTER KÜFRET AMA BEN SANA AŞIĞIM BARIŞ!
Barış sadece telefonu kapatır. Fırat uçağa biner ve sadece dışarı bakar.
Fırat'tan
İşte bu benim hikayem... İçimde büyümekte olan dünyadan dışarı bakıyorum. Biliyorum, kimsesiz ıssız bir yer burası. Karanlığın gölgesindeyim. Zihnimde tek bir soru var; kimim ben? Boşluğa kulak verdim, durup kendimi dinliyorum. Ne çabuk değişiyorum. Ne de olsa iyi bir insan olduğumu kabul edecek cesaretim yok benim. Bende etten kemiktenim nihayetinde. İyiliğinde kötülüğünde zehrini zihnimde taşıyorum... Çünkü acı çekiyorum, çünkü kendime yabancıyım... Ona... Yabancıyım... Barış'tan ayrılma vaktim gelmişti. Niye yapıyorum ben bunu? Sevdiğimden niye ayrılıyorum... Doğru, öldüğüm zaman da Barış'tan ayrılacaktım...
Dışarıya bakarken gözümden yaşlar akıyordu.
Barış'tan
Ne yani? Fırat cidden gitmiş miydi? Beni terk mi etmişti? Sadece dışarıya bakarak ağlıyordum.
Yazardan
Hayal odaya girer.
Hayal: Abi?
Barış: Hayal beni yalnız bırak. *Titreyen sesiyle*
Hayal: Abi ne oldu?
Barış: HAYAL BENİ YALNIZ BIRAK DEDİM! *Titreyen sesiyle*
Hayal: Peki...
Hayal telefonunu alır ve odadan çıkar.
Savaş: Ne olmuş?
Hayal: Söylemiyor. Niye Fırat savcının üzerine gittin ki, senden gaza geldi gitti.
Savaş: Neler yaşattığının farkında mısın acaba?
Hayal: Gayet farkındayım abi ama onun bir suçu yok, suç Kerem'in.
Eve gideler.
Zerya: Hoş geldiniz.
Savaş: Hoş bulduk hayatım.
İçeri geçerler.
Can: Halaa!
Hayal: Aşkım benim.
Can Hayal'e sarılır.
Hayal: Naber?
Can: Daha belli değil.
Hayal güler.
Can: Hala babam niye gelmedi? Onu çok özledim.
Hayal: Halacım babanın işi çıkmış o yüzden gelemeyecekmiş ama o beni aradı, yarın geleceğini söyledi.
Can: Tamam.
Can gider.
Savaş: Biz şu Fırat işini ne yapacğız?
Hayal: Onu unutturmaya çalışacağız. Başka bir ihtimal yok.
Savaş: Aynen.
Kapı çalar. Hayal kapıyı açar.
Kerem: Merhaba...
Hayal: Hangi yüzle geldin sen?
Kerem: Özür dilemek için geldim... Ne olur affet beni.
Hayal: Bu yaptıklarından sonra affedeceğimi mi zannediyorsun Kerem?
Kerem: Hayal... O savcıyla dost olmamalıydım, hayatımın en büyük hatasını yaptım gerçekten.
