The Rank 1

Chapter 10

After a fight with Madison ay umuwi ako sa bahay namin. I can't stand being in one roof with her - at least for now.

Hindi ko talaga alam kung bakit galit na galit sya. Kung ano rason, and if ever man na meron akong nagawang mali, bakit hindi nalang nya sabihin sakin?

Pwede naman mapag-usapan lahat.

Napapaisip nalang tuloy ako na baka mali na pinilit ko na tumira sa condo unit - pinaglaban ko pa sa Ate ko na maging independent kahit ngayong College lang.

Tapos ganito lang?

Gumulo lang tuloy ang buhay ko.

"Oh Anak." Biglang sumulpot si Papa sa garden kung saan ako nakatambay - I can't remember kung gaano na ako katagal dito. Ang ingay kasi ng mga bata sa loob, hindi ako makapag-emote. "Anong ginagagawa mo dito? Bakit mag-isa ka lang?"

Huminga muna ako ng malalim bago sumagot. "Nagpapahangin lang po Pa."

Nakarelax naman kasi yong hangin, nakakawala ng lungkot.

Tumabi si Papa sakin. "Come on." Hinawakan nya ang kamay ko. "Tell me, what's wrong?"

Ganon ata talaga ako katransparent para mabasa nila na I'm not okay - well it's father and daughter connection.

"Honestly Pa." My eyes immediately waters. "I.. don't know."

"You don't know?" Pag-uulit nya.

Kasi kahit ako hindi ko alam - Ewan ko ba kung bakit super affected ako sa ginawa ni Madison - well infact that i can ignore her for all the hell i care.

I just...

But father knows best. "So, who break my daughter's heart?"

I know he's joking kaya napatawa ako. "I'm not heartbroken Pa." My fingertips gently tapping against the chair. "Nagkaroon lang kami ng misunderstanding ng roommate ko."

"Misunderstanding because?" He inquire expectantly.

"Pumasok kasi ako sa kwarto nya." Yan lng yong valid reason na naiisip ko na pwede nya talagang ikagalit sakin.

"Nagsorry ka ba?"

"Opo."

Dumating ang kasambahay namin at naglagay ng tea sa harapan ni Papa. "Give her time Silvana, ikaw na ang umiwas, ikaw na ang mas umimtindi okay?"

"Yes Pa." Ganon nalang siguro, ako na mag-aadjust para wala ng away.

Baka magkaroon pa ng cat fight sa condo.

With that beauty though, I can't. Madison is not violent woman - I remember how she control her anger right before my eyes.

She could have destroy me but she didn't.

One thing is for sure though, i have this tiny feeling of crush on her.

Yikes.

"Pa." I'm trying to think of perfect words to say it. "What if i like her?"

"Oh.." My father is speechless.

And i worry. Napatingin ako sa kanya. "Galit ka po ba?"

Ikaw ba naman magkaroon ng dalawang anak na babae at babae parin ang gusto.

"Of course not." He's so sure about it. "I will not and can't be mad at you just because you love someone." Pinisil nya ang kamay ko. "Like your sister, I'll support you Silvana."

Actually ineexpect ko na ganyan sagot ni Papa because he is the best father in the Universe.

"But.." Pasuspense na sabi ni Papa. "Does she like you too?"