Hindi pa rin ako natatapos
Pero hindi ko na itutuloy
Tatanggapin ko na nang maayos
Na dito na ang apoy
Hindi na lalarga pa
Hindi na aalis pa
Hindi na gagalaw pa
Hindi na
Tatlumpu't lima
Ititigil ko na
Hindi na ako tutuloy pa,
Hindi na lalarga,
Kahit hindi nga kaya,
Itutuloy hanggang sa mawala ka
Glea
Tatlumpu't limang pantig,
Iisa ang ipinapahiwatig
Aalis na ako sa gitna ng kalawakan mo,
Hindi na makikipagdigmaan sa trono
Hindi dahil hindi ko kaya
Kayang-kaya ngunit minsan ako'y mahina
Tatlumpu't limang talata
Inihanda ng pusong gustong lumaya
Sa sariling lubid na ginawa
Itinali, iginapos, ang tatlumpu't limang makata
Kung gugustuhin kong igapos
Igapos mo ako
Sa talumpu't limang puting sinulid mo
Kung ano ang mapili, ayos lang, ako
Isarado na ang libro
Tapos na ako sa'yo
Pinapangako ko
Wala ng ibang pahina ang susunod dito
Salamat sa labing isang buwan ng pagmamahal,
gigi
:))
Ilang beses ko na rin itong ibinuklat
Upang sumulat
Ngayon, wala na talaga
Hindi na ikaw ang hinahanap ng pusong ligaw
Magtitigan man ang mga mata
Hindi na kumikislap ang sa akin
Malaya na, hindi na nakakulong
Sa yakap na humihila sa akin
Naputol na ang linya
Hindi na nagdagdag ng isa pa
Hindi na tumuloy ang pulang yarda
Nasunog na, sinunog ko nang tuluyan
Wala na
Malaya na
Ngayon ay masasabi ko na
Sa bawat ruta na tinigilan ng sasakyan
Sa aking hindi pagbaba sa byahe
Nagpasya akong pumara
"Para, Glea"
Hindi ka na nagniningning sa mata
Hindi na ang tinitibok ng bawat pulso
Hindi na ikaw ang gusto ko
Hindi ka na iba sa iba
Ngunit salamat, sa hindi ko pagbaba
Naramdaman ko ang tunay na ligaya
Na hindi ko naasam sa iba
Ngunit tama na
Tama na ang tatlumpu't limang linya
Ng dalawampu't isa mong bilang
Hindi na ikaw ang minimithi
Hindi na sa'yo ngumingiti
^^
By writing this, wala na akong nararamdaman para sa'yo kaya siguro ang hirap tapusin. Pero kailangan ko nang isara ang libro, tapos na ang istorya ko sa'yo.
Hindi na tutuloy sa tatlumpu't limang talata, pagod na ako hahaha. Tigil na.
