The Bucket list (Short Story)

Chapter 11

"Where have you been?" May himig nang takot at pag-aalala ang kanyang tining nang makapasok ako nang aking unit.

Nababasa ko sa kanyang mga mata ang labis na pagkabalisa, pagod at puyat. Tipid ko lang syang nginitian tsaka ko sya tinapik, nagtaka naman sya sa naging gesture ko. Lalo na when I pat her head while giving her my genuine and true smile.

"You're abusing yourself Doktora Sarah. Look! You look awful, bakit mas mukhang ikaw pa ang may sakit sa ating dalawa. You can take rest naman kahit papaano di ba? Stop worrying about me dok, I can handle myself. Stop worrying, stop abusing yourself. You still have a lot of time, you have to keep yourself safe and strong dahil maraming pasyente ang umaasa sayo. Maraming buhay ang nakasalalay sa mga kamay mo. Kaya take it easy, don't frustrate yourself" mahaba kong pahayag sa kanya tsaka ko sya hinawakan sa kanyang balikat habang nakatitig sa kanyang mga mata. Napangiti ako dahil somehow I saw my mom to her. How my mom get worried about me all the time, how she take care of me when she was still alive

"You have to be strong dok, kaya naman huwag mong sayangin ang mahahalagang oras mo sa mga bagay na hindi magtatagal ay mawawala din. We can't control it. We can do nothing about it, to stop it. Kaya naman imbis na sayangin ang mga oras mo sa mga bagay na yun ay ituon mo na lang ito sa mga mas dapat pagtuunan..." Tsaka ko sya niyakap, naramdaman ko naman ang pagyakap nya at pagtulo ng luha nya sa aking balikat kaya napangiti ako habang mahinang tinatapik ang kanyang likod

"I'm dying dok... Hindi na natin mapipigil iyon, marahil hanggang doon na lamang ang buhay ko. Kaya naman pagpahingahin mo naman ang sarili mo. Soon I will leave this world, kaya I want you to keep going. Kaysa hayaan mong ma-stuck dito sa tabi ko because of those promises. I didn't asked you dok, I know I'm being cold-hearted telling you this. But ayoko lang masayang at mabalewala yung mga sacrifices mo for me" tumango lang sya bilang tugon pero umiiyak pa din sya

"You have your family, your daughter, your patients and your work. You have your own life and they need you. It's a most priority, don't invest too much time for the things that will disappeared soon. I don't want you to get disappointed and unhappy after I die. I want you to keep on living like what you did before" humiwalay na ako nang yakap sa kanya, pinunasan ko ang mga luha nya sa kanyang mga mata

"And before I leave this world, before my life end. I want to tell you I'm so thankful to have you dok. Dahil tumayo kang magulang sa akin lalo na noong mga panahong kailangang-kailangan ko. Nagpapasalamat ako dahil you keep your promises kay mama, I'm sure sobrang happy ni mama because she had friend like you, a lover like you. Nasisiguro ko, wala man sya sa tabi natin ngayon, alam ko ramdam nya yung pagmamahal mo para sa kanya. Because I have you" tsaka ko sya nginitian ng sobrang tamis

"Thank you dok sa lahat ng ginawa mo para sa akin. Masasabi kong kahit papaano naging worth it din naman yung paghinga ko sa kabila ng mga kabiguan at sakit na naranasan ko, because I have you by my side. Thank you Doctora Sarah, for everything. Pero hindi mo na ako kailangan pang pagtuunan ng atensyon mo, go home. Go to your family, they waiting for you,  make a lot of moment with your daughter, leave here and live your life" umiling lang sya kaya muli ko lang sya nginitian

"I'm fine dok, I will be fine..." Turan ko sa kanya tsaka tinuyo ang kanyang mukha

"Ito pa Rafa, kumain ka ng marami. Magpakabusog ka, niluto ko lahat ng paborito mo. Alam ko dahil sinabi sa akin ng mama mo ang mga paborito mong pagkain noong bata ka pa. Mga bagay na gusto mo, ang hilig mo at mga goal mo. She told me everything like she knew she will leave us. She told me everything about you like her last will testament" sabay naman kaming natawa na dalawa habang kumakain