Bal |texting

29. Bölüm

"Duru?"

Havaalanına gitmek üzere taksideydim, telefonu Adar aramış umuduyla hızlıca açmıştım ama sonu hüsrandı.

"Efendim Emir?"

"Haberler ne?"

"Ne haberi?"

"Bana hiçbir şey demeden sosyal medyaya aktarmışsın her şeyi, takipten çıkmak ne?"

"Emir, ben çok yoruldum, sıkıldım.
O akşam sana karşı sessiz kalışım o kadar kafamı yordu ki, sevgilime söylediğin laflar, küçümsemelere karşı sustuğum için kendimden nefret ediyor oldum. Buna bir son vermem lazımdı."

"Benden vazgeçtin yani?"

"Evet."

"Bencil insanın tekisin, ölüyordun yanında ben vardım kızım senin."

"Farkındayım ama bundan sonra ölürken yanımda Adar olsun istiyorumdur belki."

"Şaka gibisin gerçekten! Bu ilişki daha başlarda böyleyse devamını düşünmüyor musun kızım sen! Birbirinize ait olmadığını o kadar belli ki, konuşmaya gerek bile yok."

"Seni ilgilendirmiyor Emir, isterse bu ilişki 10 gün sürsün isterse 30 yıl, Adar'ı seviyorum ve onu daha da üzmeyeceğim. Evet yanımda hep sen vardın bundan dolayı çok teşekkür ederim ama senin zor zamanlarında bende senin yanındaydım Emir, ben senden bu konuda bir beklenti içerisinde değilsem sende olma. Bencil olduğumu düşünmüyorum."

"Sonuç olarak bana geri döneceksin."

"Daha fazla konuşmaya gerek yok."

"Adar bunların hiçbirini bilmiyor dimi?"

"Biliyor."

Bilmiyor.

"Güldürme beni Duru, bilmediği her halinden belli çocuğun, baya güvenip anlatmışsın güzelim."

"Emir, lütfen artık dur."

"Görüşürüz Duru."

Kapanan telefon ile derin bir nefes almıştım, bu durumların bitmesi için daha çok çabalamam gerekiyordu.

💒

"Adar'dan.."

"Yavrum, Duru gelmiş."

Annemin sesi ve Duru? Noluyordu?

"Kim gelmiş kim?"

"Gelinim gelmiş sıpa aşağı in."

Yataktan hızlıca çıkıp aşağı indim.

"Duru?"

Salonun ortasında annemle beraber oturuyordu.

"Adar?"

"Niye geldin?"

"Öyle denir mi oğlum?"

"Anne bizi biraz yalnız bıraksana."

"Kızı üzmeyesin he."

"Tamam üzmem."

Bana kınayıcı bakışlar atıp yanımızdan ayrılmıştı.

"Niye geldin?"