Man Down//Bucky Barnes×Y/N

42

"Nasıl? Rahat mısın?"

Hastaneden çıkarken bacağı çoktan iyileşmiş yalancı sevgilimin alçısız bacağına bakarken sordum.

"Hem de ne rahatlık. Yükten kurtuldum."

Yükten kurtulmuşmuş...

Gülen yüzüne bakarken sesimi çıkartmadım. Gerçekten rahatlamış duruyordu. Alışkanlıktan olsa gerek hafifçe topallıyordu ama iyi olduğunu bizzat duymuştum.

Doktordan değil, Sam'den.

O konuşmadan sonra aslında odaya girip Bucky'le biraz uğraşmak istemiştim ama, bilmiyorum belki hayatım hakkında yeni bir şey öğrenirim düşüncesiyle durdurdum kendimi.

Evet.

Bir şeyler öğrendim ama bu geçmiş değil geleceğimle alakalıydı. Aslında değiştiremediğim geçmişimin devamı.

"Şimdi senin yaralarınla ilgilenme vakti."

Dalgın dalgın yürürken omuzunu hafifçe omuzuma dokunduran Bucky'le sıyrıldım karanlığımdan.

"İyiyim ben."

Muayeneden sonra sargıları değişmiş omzum iyiye gidiyordu. En azından iltihaptan kurtulmuştum. O ağır antibiyotikleri çöpe atma vaktim geldi.

"Kendini bu kadar kolay kestirip atmana sinir oluyorum."

Daha öncede vukuatlarım olacak ki bundandı sitemi. Ama umurumda mı? Yok.

"Uyuz."

Dediklerini mimiklerimle taklit ederken mırıldandı. Sesinin altında yatan eğlenen tonu beni de gülümsetmişti.

Hatıralarım yavaşça aklıma düşmeye başlamasıyla birlikte eklenen yeni anılar, yaşayacağım özlemin çok büyük olacağını gösteriyordu. Ve bunun farkında olmak da içimi büyük bir kedere boğuyordu.

"Ciddiyim ama Y/N."

Arabaya vardığımızda sürücü tarafına ilerlemeden önce kolumdan tutarken kendine döndürdü. Ciddileşen tavrıyla bana bakarken bir süre öylece bakıştık. Ne diyeceğimi bilemedim. Yalan söylemek içimden gelmiyordu ama doğrusunu söylesem hiç hoşuna gitmeyecekti. Bunu biliyorum.

"Tamam Bucky."

"Söz ver."

Ne düşündüğünü anlayamazken bu tuhaf ortamdan bir an önce kurtulmak tek isteğimdi.

"Boşuna evhamlanıyorsun Bucky."

Gitmek için hamle yaptığımda tutuşu sıkılaşmıştı.

"Söz ver."

Neden benden böyle bir şey istiyordu bilmiyorum ama canımı sıkmaya başlamıştı.

Kolumu kendime doğru çekerken bedenimi tamamen Bucky'ye çevirdim.

"Ne için?"

Tutamayacağım sözler vermek istemiyorum. Bir sorumluluğu vardı verilen sözlerin. Tutamadığında kırılan o güvenin altında kalan sen olmuyordun. Çocukluğumdan beri o kırıklara sahip olmam çok iyi öğretmişti bunu.

Bucky ciddi tavrıyla gözlerime bakarken bende aynı şekilde karşılık veriyordum.

"Birlikte tatile çıkacağız. Bunu sözü."

Ha?

Bunu için miydi bu tavır?

Bir anda değişen tavrı nedense gerçek düşüncelerini sakladığını hissettiriyordu. Boşuna kuruntu da yapıyor olabilirim tabi. Saklamayı becermediği sırrı yakaladım diye de böyle hissediyorum belki de.