ʚ Arañita ɞ

250 17 0
                                    

El cielo era azul, un tono muy lindo, pero Quackity no parecía muy felíz, sus ojos reflejaban lo triste que se encontraba; quackity empezó a trabajar en un restaurante para sacar adelante a sus hijos pequeños, ellos normalmente se quedaban a cuida...

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

El cielo era azul, un tono muy lindo, pero Quackity no parecía muy felíz, sus ojos reflejaban lo triste que se encontraba; quackity empezó a trabajar en un restaurante para sacar adelante a sus hijos pequeños, ellos normalmente se quedaban a cuidado de su niñera, pero la chica renunció por temas de estudio así que se quedaban con un amigo, el tenia experiencia con los niños pues tenía 5 hijos.

Quackity no era de sonreír mucho, era amable con los clientes e ignoraba como le coqueteaban por atrás, el azabache salía y recogia a su hijo, aveces se quedaba más tiempo hablando con Philza y otras vecesse iba; dependiendo de su humor.

Pronto el ya tenía un casino y su hijo mayor se fue a estudiar a otro lado acompañado de Philza y sus hijos, dejando al pequeño Roier al cuidado de su madre.

Pasó una semana desde la partida de su hijo, y Quackity tenía ataques de ira, que desquitaba con su propio hijo, el pequeño solo lloraba, aún que cuándo iba a la escuela era un niño alegre y divertido, pero cuándo hacía algo que hacía enojar a su madre recibía golpes a cambio.

[...]

Un día Roier estaba haciendo su tarea, tenía una sonrisa que le dolía hacer, su cuerpo estaba lleno de moretones y algunas curitas que el mismo se puso. Su madre fumaba un cigarrillo en el balcón, su mirada no reflejaba rencor de haber lastimado a su propio hijo.

─ Mami...─Dijo el pequeño Roier casi susurrando─ T-termine.

El azabache lo miro aún con el cigarro en manos, y miro la tarea del pequeño que temblaba.─ Está bién.

Roier asiente y toma su tarea, su caminata es torpe, su mirada pareciera felíz pero también dolor, su cuerpo dolía. Tomó sus cosas y se fue a su habitación, cerró su puerta y se tiró a su cama dónde ahí mismo lloró.

Abrazo su peluche de abeja y lloro sin consolación, pues no tenía a nadie que lo consolara en esos estados, sus padres eran un asco, su hermano estaba lejos y sus tíos jamás le creerian, por lo que estaba sólo en este mundo.

Su dolor era inmenso y solo tenía 5 años, su cuerpo le dolía demasiado, su madre constantemente lo golpeaba y lo hacía más si lloraba, por lo cuál sólo lloraba en su habitación.

Roier estaba en su cama, su hijo lo abraza con fuerza y restregaba su cabeza con el estómago de su padre, el castaño sólo lloraba mientras que su madre le acariciaba el pelo

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Roier estaba en su cama, su hijo lo abraza con fuerza y restregaba su cabeza con el estómago de su padre, el castaño sólo lloraba mientras que su madre le acariciaba el pelo.

─ Debes de tranquilizarte gato.─ El azabache miro al cenizo que moría de la rabia al enterarse que su novio había sido tocado por otro hombre.

─ Es que no puedo.─ Sus ojos rojos estaban fijos a la ventana, a ver si veía al desgraciado que le hizo aquella acción tan horrible a su amado.

─ Estás asustando a tu hijo y al mio.─El pequeño Matías abrazo a su mamá que igualmente lo acarició para tranquilizarlo─ Creo que es mejor que se tranquilicen por que ya reportamos a esos dos y pronto serán encarcelado.

─ Esses filhos da puta vão morrer no inferno por mexerem com minha família.─El castaño se levantó con su hijo en brazos y abrazo a su novio.

─ Se que estas molesto pero primero hay que saber lo que estamos haciendo, si hacemos algo como ellos estaríamos siendo como ellos─Suspiro─, y tu eres mejor que eso gatinho.

El cenizo suspiro y le dio un beso a su novio en la mejilla.─ Gracias guapito.

─ Tenemos que presentar cargos en su contra, yo tampoco permitiré que esos cabrones sigan libres y andes de pendejos.─ La pareja rio ante lo dicho y se abrazo─ Vamos Matías, tú papá ya debe estar preocupado. Nos vemos, adiós.

Los días habían pasado y los policías de karmaland había atrapado a los dos hombres, que ahora estaban encarcelados

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Los días habían pasado y los policías de karmaland había atrapado a los dos hombres, que ahora estaban encarcelados.

Wilbur estaba ahí por cómplice, por lo que su hermano estaba decepcionado, había resultado ser un completo idiota, algo que también decepcionaba a Quackity.

Cellbit tenía ganas de matarlos por lo que tuvo que estar afuera y lejos de las celdas mientras los demás hablaban.

Después de charla, Quackity y Luzu dejaron sólo a Roier, al principio no querían pero los termino convenciendo.

─ Roier, querido, sácame de aquí─ Dijo el azabache.─, se que disfrutaste esa noche, vamos a repetirlo.

─ Eres un enfermo, jamás estaría contigo, ¡Tengo una familia ahora, cabron! ─Dijo alejándose del hombre.

─ Perdóname, tú mamá te lastimó y a mi no me quieres perdonar.─Dijo con rabia.

─ Mi mamá merece el perdón, por que después de todo, el mejoró bastante, y tú no, por que me lastimaste cuándo yo tenía confianza en ti.─El castaño se volteó y salió de ahí sin rencor alguno.

Post: MI NOVIO TMB SE LLAMA MATÍAS AJAJKAJSKS

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Post: MI NOVIO TMB SE LLAMA MATÍAS AJAJKAJSKS

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Mar 04 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

𝐸𝑙 𝑁𝑜𝑣𝑖𝑜 𝐷𝑒 𝑃𝑎𝑝𝑎́ ˋᥣᥙᥴkі𝗍ᥡˊTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon