KARA RUH 'gecenin Ruhu'

"Hem Dost Hem Düşman"

Şarkıyı bölüm sonunda açın.

Medya; Mehmet'in Duru'ya söylediği şarkı

***

Duru'dan;

Etrafımda bir çok ses birbirine karışıyordu. Duyuyordum ama algılayamıyordum. Yine aynı şekilde üzerimde bir çok bakış hissediyor ama bir tepki veremiyordum.

Bağırmak. Ağlamak. Sadece uyumak istiyordum.

Askerim ben en zorlu görevlere gönderildim. Kaç kez ölümle burun buruna geldim. Günlerce aç, Susuz, uykusuz bir şekilde mevzi almışlığım, yerimden milim oynamamışlığım bile var.

Ancak beni en çok yoran tam olarak şuandı. Fiziksel değil ruhsal olarak bir yorgunluktu bu.

Her zaman olduğu gibi yine en doğru tepkiyi verip en mantıklı yaklaşımlarda bulunmak için sormak istedim kendime. Tam şuan bulunduğum bu odada, karıştığımı onaylayan doktora neler diyip, nasıl yaklaşmalıydım?

Karşımda bir sivil vardı bundan öte doktordu. Bu sinirle ona bakmam bile her an sinir patlaması yaşatabilirdi bana.

Peki öz ailem olduğunu öğrendiğim Karas ailesi... Onlara nasıl bir yaklaşımda bulunmalıydım?

Son zamanlarda yaşadığımız sık karşılaşmalar planlı mıydı yani?

Hemşireden öğrendiğim kadarıyla dört ay olmak üzereydi onlarla ilk iletişim kurmaları.

Albay ve binbaşıyı, Daha doğrusu biyolojik abim ve biyolojik babamı o terör mensuplarından kurtarmam o da mı planlıydı?

Hayır kesinlikle değildi.

Onlar altı ay önce esir düşmüştü. Bu imkansızdı.

Peki Egeyle karşılaşmam?

O tesadüf müydü?

Bilmiyordum.

Benim asker olduğumu bilmeleri şuan ne kadar doğruydu. Bu benim istihbaratçı kimliğimi tehlikeye sokmaz mıydı?

Hayır. Çünkü biyolojik babam zaten albay'dı. Bu bir sorun teşkil etmez di bence.

Yinede araştırmak şarttı.

Abim peki... Cihan BOLATLI... O zaten biliyor muydu bu durumu?

Bence evet. Göz ardı ettiğim. Bir sorunu varsa anlatır nasılsa dediğim halleri bildiğinin en kesin kanıtıydı.

Ona ne demeliydim?

Nasıl yaklaşmalıydım?

Eskisi gibi olabilir miydik hâlâ?

Kan bağımız yoktu bu onun için sorun olur muydu?

Beni hâlâ kardeşi olarak görmeye devam eder miydi?

Benim için kan bağı önemsiz bir detaydı. O hâlâ abimdi benim için. Tek abim...

Peki tam olarak şuan iki yanıma oturmuş benden geçmişte olanlar için özür dileyip, bundan sonra her zor zamanımda yanımda olacağının sözünü veren Bolatlı çifti ne kadar samimiydi?

Üvey annem görmezden geldiği biri için neden ağlıyordu şuan?

Üvey babamın bakışları neden pişmanlık ile yüzümde geziniyordu?

Haklı çıkmışlardı işte. Değildim onların kızı. Benzetememişlerdi kendilerine geçmişte. Haklılıkları kanıtlandı. Şuan beni yine yalnız bıraksalar olmaz mıydı?

Peki kızlar; Begüm, Burcu, Alisa ve Hayal neden hüzünle bana bakıyorlardı. Bu kadar mı acınacak bir durumun içindeydim.

Kesinlikle evet. Daha iki gün öncesine kadar parkta karşılaşıp derdini dinlediğim. Ablasının aslında yaşadığını öğrendiği küçük çocuğu düşündüm.
Sahi ne demiştim o zaman. Empati kurması bile insanın tüylerini diken diken ediyor mu demiştim?