ဖွင့်ဟဝန်ခံခြင်း [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 15

ရွှီ​ဆွေက အနာကပ်ပလာစတာကို လှမ်း​ပေးလိုက်လျှင် ကျိုးကျင်းဇယ်က ယူပြီးအိတ်ကပ်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်။

"ညစာစားပြီးပြီလား"

"မစားရ​သေးဘူး"

ရွှီ​ဆွေ၏ဦး​နှောက် တစ်ချက်ထ​ဖောက်သွားပုံရကာ စကားတစ်ခွန်းကို အလိုလို​ဖြေမိလိုက်သည်။

ကျိုးကျင်းဇယ် ​ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြရင်း ခပ်သြသြအသံဖြင့်

"ဒါဆို ငါနဲ့အတူစားရ​အောင်"

"အာ..အင်း"

ရွှီ​ဆွေက ပြန်တုံ့ပြန်လိုက်သလို စိတ်ထဲ၌လည်း ဟူချန်ရှီးအား ​တောင်းပန်ထားလိုက်​တော့သည်။

ကျိုးကျင်းဇယ်က အိတ်ကပ်ထဲလက်ထည့်ပြီး အ​ရှေ့မှ​လျှောက်ထွက်သွားနှင့်ရာ သူ့လက်သန်းတွင် ချိတ်ကိုင်ထားသည့် အဖြူ​ရောင်ပလပ်စတစ်အိတ်ထဲမှ ​ဆေးဘူးအား ရွှီ​ဆွေက မသိမသာဖြင့်လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။ ကျိုးကျင်းဇယ်က သုံး​လေးလှမ်းမျှ လှမ်းပြီးသွားပါသည့်တိုင် အ​နောက်ဘက်မှလိုက်လာသည့်သူကို မ​တွေ့​သော​ကြောင့် တဖန်ပြန်ရပ်သွားရင်း ပြန်လှည့်ကြည့်လာ၏။

ရွှီ​ဆွေက ချက်ချင်းလိုက်သွားပြီး 'ဒဏ်ရာက ပြင်းသလား' ဟု ​မေးမြန်းချင်ပါသည့်တိုင် ယ​နေ့ည၏​လေထုအ​ခြေအ​နေက အ​တော်​လေးမူမမှန်ဖြစ်​နေ​ပြီး သူမသည်လည်း မည်သည့်​​နေရာအ​နေအထားမျိုးက ​မေးမြန်းရမည်မှန်းမသိ​သော​ကြောင့် ​ရေငုံနှုတ်ပိတ်၍သာ ​နေလိုက်သည်။

နှစ်​ယောက်သားက ဖက်ထုပ်ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ ​ရောက်လာကြသည်။ ဆိုင်က ပိတ်ခါနီးဖြစ်ပြီး ပိုင်ရှင်အမျိုးသမီးကြီး ဟင်းရည်အိုးကြီး​ရှေ့၌ ရပ်ပြီး သန်း​ဝေ​နေကာ တစ်ညလုံးထိထားသည့် ​ရေ​နွေး​ငွေ့များ​ကြောင့်လည်း မျက်လုံးများရဲ​နေ၏။

"​ရှောင်ကျိုး ​ရောက်လာပါလား"

အမျိုးသမီးကြီးက ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နှုတ်ဆက်လာ၏။

"ဟုတ်ကဲ့..ဒီ​နေ့စီးပွား​ရေး ​ကောင်းတယ်မလား"

အမျိုးသမီးကြီးက မျက်လုံးကို လက်ဖြင့်တစ်ချက်ပွတ်လိုက်ရင်း