ဖွင့်ဟဝန်ခံခြင်း [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 57

နှစ်စက္ကန့်မျှသာလှမ်းကြည့်ပြီး ရွှီ​ဆွေသည် ပါးစပ်ကိုအုပ်၍ သန့်စင်ခန်းဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်​လေး ​ပြေးလာလိုက်သည်။

​လေ့ကျင်း​ရေးကွင်း၏လမ်း​ကြောင်း​ပေါ်၌ အဖွဲ့သားများကို​လေ့ကျင့်​ပေး​​နေသည့် ကျိုးကျင်းဇယ်မှာ အ​ရှေ့ဘက်မှဖြတ်သွားခဲ့​သော ရင်းနှီးသည့်ပုံရိပ်​လေးအား ဖြတ်ခနဲလှမ်းမြင်လိုက်သလိုလို။ သူ ​ခြေလှမ်းများကိုရပ်တန့်ရင်း အဖွဲ့နောက်၌ ရပ်ကျန်ရစ်​နေခဲ့ကာအသက်ရှူနှုန်းများ ပြင်းပြ​​နေသည့်ဤအခိုက်ဝယ် ဝီစီမှုတ်သံလည်း တိခနဲရပ်တန့်သွားခဲ့ကာ သူ နင့်နင့်နဲနဲလှမ်းကြည့်မိလိုက်​တော့၏။

ရွှီ​ဆွေ သန့်စင်ခန်းထဲသို့​ အ​လောတလျင်​ပြေးဝင်လာခဲ့ပြီး ဖြူ​ဖျော့​ဖျော့မျက်နှာနှင့်ပင် ​အော့အန်ထုတ်လိုက်၏။ ​နောက်တွင် လက်​ဆေးကန်ကိုမှီထားပြီး ​ရေပိုက်​ခေါင်းကိုဖွင့် ၊ ​ရေ​​အေး​အေးဖြင့် မျက်နှာသစ်​ဆေး​ကြောလိုက်သည်။

အပြင်ဘက်သို့ပြန်ထွက်လာ၍ ညာဘက်သို့​လျှောက်ရင်း မျက်​တောင်တစ်ချက်ပင့်ကြည့်ရာ ယောက်ျားတစ်ဦးက နံရံကို ပျင်းတိပျင်းရွဲမှီရပ်​နေ​ကြောင်း ​တွေ့လိုက်ရသည်။ အရပ်မြင့်မြင့် ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်ပုံရိပ်တစ်ခုမှာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုအနည်းငယ်ကိုင်းထားပြီး လက်တစ်ဖက်အား ​ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲထည့်ကာ နှုတ်ခမ်းဖျားထက်တွင်​တော့ အရွက်ရှည်ရှည်မြက်ပင်တစ်ပင်အား ဖိကိုက်ထားသည်။ ထင်းရှင်း​နေသည့်လည်စလုတ်အချိုးအစားမှာမူ ခံစားချက်များကိုထိုးသိပ်ဖုံးဖိထားရသည့်အ​ငွေ့အသက်တစ်စုံတစ်ရာကို ထုတ်လွှတ်​နေ​လေ၏။

ရွှီ​ဆွေ သူ့အကြည့်များအား ခပ်တည်တည်ဖြင့်ရှောင်ပြီး ဖြတ်သွားမည်အပြုတွင် ကျိုးကျင်းဇယ်က ခပ်တိုးတိုးဖြင့်စကားဆိုလာ၏။

"ကားမူးလာတာလား"

သူမ ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်နှင့် ကျိုးကျင်းဇယ် မတ်မတ်ရပ်လိုက်ပြီး အနားသို့​လျှောက်လာကာ လက်ထဲမှ အစိမ်း​ရောင်ပူရှိန်းချိုချဥ်တစ်ခုအား သူမကိုကြည့်ရင်း လှမ်း​ပေးလာခဲ့သည်။