Kamartajın kapıları hızlıca kapandı. Tüm büyücüler tetikteydi. Sadece büyücülerin nefes alış verişi duyuluyordu. Etrafta büyük bir korku yayılıyordu. Geçen her saniye gerginlik yükseliyordu. Tam ortada iki kişi duruyordu. Kırmızılı pelerinli bir büy...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Uyumamıştım. Daha doğrusu uyuyamamıştım. Son 1 ayda çok şey yaşamıştım. Artık ayakta duracak halim yoktu fakat durmam lazımdı. Sadece kendim için değil önemsediğim diğer insanlar içinde ayakta durmalıydım. Tabi önemsediğim insan kaldıysa.
Birinin kafamı yasladığım kapıyı açmasıyla az kalsın dışarıya doğru düşüyordum. Kafamı kaldırıp kapıyı açan kişiye baktım. Uykusuzluktan gözlerim buğulanmıştı ama kırmızı saçları yüzünden tanımamam neredeyse imkansızdı.
Bir şey demeden arabadan çıktım. Hastaneye geri dönmüştük. Yağmurdan ve kapalı havadan dolayı burası aşırı kasvetli duruyordu. Yağmur bardaktan boşalırcasına yağıyordu. Binanın direk önünde olsak bile içeri girene kadar epey ıslanmıştım.
Alev sendelediğimi görünce koluma girmişti. Binaya girdiğimizde de kıyafetlerimi kurutmuştu. Büyücüler karşıdaki salonun kapısının önüne toplanmıştı. Sanırım bir gösteri olmasını bekliyorlardı. Alev ve Tom hemen yanımda konuşuyorlardı. Dinlemeye uğraşmadım açıkçası.
Konuşmalarının ortasında kafamı bir anda çevirip:
"Her ne olucaksa ondan önce bir kaç saatliğine uyusam nolur?" Diye sordum. Alev kafasını sağa eğerek Tom'a baktı. Çocuk biraz bekledikten sonra omuz silkip Jason ile salona gitti. Beklenti dolu gözlerle Alev'e baktım. Kız derin bir iç çekip:
"Hadi odana gidelim." Dedi.
"Odam mı varmış benim?"
• • •
Yarı yalpalayarak yarı sürünerek Alev'in peşinden gittim. Girdiğimiz oda testten çıktıktan sonra bulunduğum odaydı. Odaya girip kendimi yatağa attım. Kulaklığım ve telefonumu baş ucuma koyup lambayı söndürdüm. Alev gitmeden önce yiyecek bir şey isteyip istemediğimi sormuştu. Kibarca, bomboş bakıp yatağa gitmek ne kadar kibar olabilirse, reddetmiştim o da üstelemeyip gitmişti.
Yatağa yattığım an uyuya kalmıştım ama her döndüğümde omzumdaki yaradan dolayı acı çekiyordum.
Çok rüya gören bir insan değildim. Genellikle bomboş ekrana bakıyor gibi olurdum. Bugün daha farklı bir şey beklemek aptallıktı.
Buraya ilk gelişimde insanlar ile arama bir duvar örmüştüm. Her ne kadar bu duvarı yıkmak istemesemde hayatta kalmak için yıkmam gerekiyordu. Birileri ile anlaşmalıydım, dost olmalıydım. Dost olunacak kişi listesinin kısalığı işe gözümü epey korkutuyordu.
Biri lambayı açtığında bir kaç saat anca uyuyabilmiştim. Neyseki tüllerden dolayı çok ışık girmiyordu. Bunu düşünürken tüller açıldı. Mırıldandıp arkamı döndüm. Saçlarımı çekip boynumu açarken ne yaptığının farkında bile değildim. İğne boynumdan içeri girdiğinde gözlerimi açmaya yeltenmedim.
İkinci bir iğne girişi ile uyandım. Keşke hiç öyle bir şey yapmasalarmış ne güzel uyuyordum mışıl mışıl.
Gözlerimi açınca gözüme vuran ışık ile kafamı geri çektim.
