VASİYET | +18

1' KADER

Medya: Sahra

Başladığınız tarihi alayım❤️

1.BÖLÜM | KADER

Bazen kader , bizi hiç tahmin etmeyeceğimiz yerlere sürükler. Ve biz bunu farkettiğimizde her şey için çok geç olur ya. İşte bu benim son yaşadıklarımın özetiydi.

Ben zannederdim ki kaderimizi biz yönlendiririz ama şuanki durum bana hiç öyle demiyordu. Bazen bizim elimizde olmadan gerçekleşiyordu her şey.

" Ne demek 'bizimle gelmelisiniz ?' Siz kendinizi ne zannediyorsunuz ! Ben kimseyle hiç bir yere gelmek zorunda değilim. Şimdi çıkın evimden ! " diye bağırdığımda karşımdaki adamlar tekrardan yüzüme mimiksiz bir şekilde hiç bir tepki göstermeden bakıyorlardı. Oysa ben ne çok sinirlenirdim biri bana böyle bağırsa. Ama kusura bakmasınlar , onların da karşılarına bir kaç takım elbiseli adam gelip " babanız ölmeden önce sizi askerlik arkadaşının oğluna verdi " deseydi onlarda sinirlenirdi elbet. Babamı kaybedeli bir kaç ay olmuştu anca. Bu hayattaki tek dayanağım , tek güvendiğim insandı babam. Annemi kaybettikten sonra her zaman yanımda olmuş benden bir an dahi olsa uzaklaşmamıştı. Uzaklaşmaktan bahsettim çünkü bazı arkadaşlarımın babaları vardı ki , onlar anneleri öldükten sonra babalarının onlardan uzaklaştığını söylerlerdi. Ve ben her zaman şükrettim , babam benden de uzaklaşmadı diye. Sevgisini her zaman hissedebildim diye. 'Annen senin doğmanla öldü , hepsi senin suçun' demedi diye. Bunları yaşamış olsaydım nasıl bir hâlde olurdum bilmiyordum. Ama şuanda da babamın neden beni 'askerlik arkadaşının oğluna' vermiş olabileceğini düşünüyordum. Karşımdaki organ mafya kılıklı adamların dediklerini bir türlü algılayamıyordum. Babam asla böyle geri kafalıca bir şey yapmazdı. Yapmazdı değil mi ?

" Baran Ağa 'ya haber vermek zorunda kalacağım. " dedi karşımdaki adam. Ne diyordu bu ? Ne ağası ?

" O kim be? Kimseyi tanımıyorum beyfendi ben! Benim babam böyle saçma şeylerle uğraşmaz. Biz aşiretten ayrılalı çok oldu ve bu yüzden böyle geri kafalıların yapacağı şeylerle ilgimiz yok. Kimi ararsanız arayın ama şimdi evimden defolun! " dedim tek nefeste. Babam ve annemin evlenmesini istemeyen bir aşireti vardı babamın. Babam onları dinlememiş ve annemle evlenmişti. Böyle olunca da evlatlıktan reddedilmişti. Babam hep diğer kardeşleri arasında en az sevilenin o olduğunu söylerdi her zaman. Bunun onda açtığı yarayı hep hissetmiştim. Küçükken anlayamamıştım ama şimdi anlıyordum. Babam kimsesiz kalınca annemle de evlenip Mardin 'den istanbul 'a gelmişti. Yeni bir hayat kurmuştular. Ben doğduğumda da annemi kaybetmişti babam. Beni doğurması riskli olduğu halde beni dünyaya getirmişti annem. Bir kez bile onu görememiştim. Babamda aksine yaşanan her şeyden sonra bana daha sıkı sarılıp bana tutunmuştu. Yeni bir yaşam oluşturmuştu. Ve bir kaç ay önce de çok yaşlı olmadığı halde kalp krizinden vefat etmişti. Ondan geriya kalan bir bu evim vardı. Birde bana bıraktığı güzel öğütler. Onun üzüntüsünü atlatamadan bu adamlar çıkmıştı birde karşıma.

Adamlar kafa sallayıp kapıdan çıktıklarında hemen kapattım ardlarından. Kapıya yaslanıp derin bir nefes aldım ve elimdeki telefona çevirdim bakışlarımı. Birine haber versem iyi olacaktı. O biride tabiki yakın arkadaşım olmalıydı. Merve 'nin numarasını bulup hemen aramaya başladım.

" Alo ? " sesi geldiğinde derin bir nefes aldım.

" Merve şimdi beni iyi dinle , Bir kaç dakika önce kapımı takım elbiseli bir kaç adam çaldı. Açtım merak ettiğimden. Dünde ben evde yokken üstkatımdaki Sevgi teyzeye sormuşlar beni. Neyse açtım bana 'baban seni askerlik arkadaşının oğluna verdi bizimle Mardin'e gelmelisin' dediler. Bende kovdum gittiler. Ama birini arıyacaktı muhtemelen birdaha gelirler. Ne yapacağım ? " dedim hızlıca.