VASİYET | +18

6 'ACIMASIZ'

6.BÖLÜM 'ACIMASIZ'

Sıkıntıyla yatağa attım kendimi. Bugün sabah Merve 'yi uğurlamıştım. Düğün bitince bir kaç gün daha kalsa da artık gitmesi gerekiyordu. İşlerini ne kadar bekletse de artık bekletemezdi. Bu yüzden bu sabah erkenden havalimanına bıraktım onu. Bu durum oldukça moralimi bozmuştu. Onun sayesinde kendimi yalnız hissetmiyordum ama şimdi tanımadığım bu insanlarla bu evde kalacaktım.

Telefonumu elime alıp sosyal medyada gezinmeye başladım. O sırada bildirim panelinden düşen bildirime tıkladım. Baran 'dan gelen mesajla kaşlarım havalandı. Bu geçen iki günde çok görmemiştim onu. Eve geç geliyor yemeklerde olmuyordu. Evdekiler bu durumu garip karşılıyordu. Hatta Neriman yenge kocamı evden kaçırdığıma dair bir kaç imada bulunmuştu. Açıkcası umursamayacağımı düşünüyordum ama nedensizce bu durum canımı sıkmıştı. Nerede ve ne yaptığını bilmiyordum ve bu da canımı sıkıyordu işte. Bu durumumu da evdekilerin kötü düşüneceğini düşündüğüm için bu kadar umursadığıma yordum.

Baran : Ben gelene kadar bütün eşyalarınla hazır ol.

Gördüğüm mesajla kaşlarım çatıldı. Ne demek bütün eşyalarınla ?

Siz : Niye ?

Mesajım biraz görüldü kaldıktan sonra cevaplandı.

Baran : Sorgulama Sahra.

Telefonu sinirle yatağa bastırıp doğruldum. Bu adam beni delirtecekti ! Hep böyle emirler mi yağdıracaktı ? Sinirle yataktan kalkıp gardropa doğru ilerledim.

-

Odanın kapısı aralandığında bakışlarım içeri giren bedeni buldu. Hazır olup olmadığıma bakar gibi hızlıca süzdü beni. Yarım saat önce hazır olmam için mesaj atmıştı.

" Gidiyoruz. " dediğinde kaşlarım çatıldı.

" Nereye ? " dediğimde o çoktan yatağımdaki valize doğru büyük adımlar atarak gitmişti.

" Sorgulama Sahra. " dediğinde sinir dalgası bütün vücuduma yayılmaya başladı.

" Ne demek sorgulama ? Sorgulamadan her dediğini yapamayacağımı söylemiştim diye hatırlıyorum. "

" Bende benimle konuşurken o sikik sesinin tınısına dikkat etmen gerektiğini söylemiştim diye hatırlıyorum. " dediğinde sesi sinirli ve sert çıkmıştı. Utanmasam korkudan yere çöküp ağlayacaktım. Gözlerim dolmuştu elimde olmadan. Ona nasıl baktım bilmiyorum ama yüzüme beni çözmek ister gibi baktı. Başını diğer tarafa çevirip burun kemerini sıkıp sesli bir nefes bıraktığında kendi kendine mırıldandı.

" Sikeyim.. Niye bu kadar hassassın ? " kendi kendine soruyordu bu soruyu. Bakışları beni bulduğunda öylece dikilmek istemediğim için çantamı ve telefonumu makyaj masamın üstünden aldım. Günler sonra ilk kez birbirimizi görüyorduk , bunda da kaba davranıyordu beyfendi. Kalp kırmakta üstüne yoktu. Ya da ben çok alıngandım.

Ya da gereğinden fazla umursuyorsun.

Hayır kim olsa umursar. Sonuçta evlilik rolü yapsak da aynı ortamda bulunuyoruz. Arkadaş olabileceğimizi sanmıştım.

Yanına adımlayıp yatağımdan indirdiği valizime doğru uzanınca benden önce tuttu valizi.

" Evime taşınıyoruz. " dediğinde az önceki şeyi açıkladığını anladım. Bu bile onun için çok iyi bir adımdı. Baran hazretleri bana kendini açıklıyordu  Ne büyük bir lütuf !