De dag dat de wereld verging

-4-

Ik ben erg gespannen voor vandaag, ik hoop dat ik mag blijven. Maar het zou echt heel stom zijn als ik dan bijvoorbeeld niet met Daniel enzo om mag gaan. En dat met Sabloera zit me ook niet lekker... ze zullen het vast meerekenen tijdens de vergadering.

Ik buk en ga in de zieken tent zitten, de man van vannacht ziet er goed uit. Of nou ja, in elk geval beter. Al gauw loop ik weer naar buiten, ik verveel me hier kapot. Dan zie ik dat iedereen al bij het kampvuur zit. Ik zie wat gewijs van de vader van Daniel naar een sterk uitziende jongen. Met snelle stappen komt hij naar mij toe gelopen en pakt me vast en leidt me naar de achterkant van de zieken tent. Daar staat een paaltje met een touw waar ik aan vast wordt gemaakt. Ik doe vrijwillig mee, als ik nu helemaal wild ga doen laten ze me hier nooit blijven.

Uren zit ik in de brandende zon, ik heb onderhand behoorlijk dorst en een beetje honger. Af en toe hoor je wat geschreeuw bij het kampvuur wegkomen, het klinkt als een nogal verhitte discussie die veel te lang duurt. Waarom is het zo moeilijk om te beslissen wat ze met mij willen?

Opeens wordt het geluid dempt en hoor ik opeens muziek. Is dit een soort ritueel? Wordt ik zo opgehaald en vermoord? Ik vertrouwde het hier opzicht wel maar nu ben ik doodsbang. Wie weet wat ze met mij doen, dit is niet zoals thuis besef ik me nu. Dit is absoluut niet als thuis, dit is een nieuwe cultuur. Wie weet wat voor gebruiken daarbij horen.

Rustig Sam, je haalt je dingen in je hoofd. Hoor ik opeens Sabloera's stem. Geschrokken kijk ik om me heen maar ik zie Sabloera nergens, heb ik nu al zo'n erg tekort aan drinken? Ik zucht, ik moet rustig blijven en even rationeel gaan nadenken. Ik heb in elk geval 6 mensen aan mijn kant staan, van de 30. Maar het is iets, en het is een grote familie dus ik neem aan dat ze elkaar wel serieus nemen. En ze zullen toch ook wel dankbaar zijn dat ik misschien wel het leven heb gered van de man die nu achter mij in de zieken tent ligt?

Na zo'n 15 minuten stopt de muziek en hoor ik enkel wat rustig gepraat meer, ik denk dat ze klaar zijn. En jawel, daar komt de jongen aangelopen die me hier had vastgemaakt. Zonder iets te zeggen maakt hij het touw los van het paaltje maar laat mij eraan vast zitten. Zo trekt hij me als een hond mee naar het kampvuur. Gewillig laten de mensen ons erdoor en kom ik in het midden van iedereen te staan met Daniel's vader en de jongen. 'Hallo, Sam toch?' ik knik 'Je bent niet meer welkom in deze siema. Je gebruikt duistere krachten die ervoor hebben gezorgd dat onze jagers vannacht zijn gestorven en hun lichamen zijn verdwenen in het niets.' Ik voel iets nats over mijn rug glijden, ik wil denk ik niet weten wat het is... opeens zie ik iets op me af komen. Ik probeer nog weg te duiken maar het is al te laat, en voor ik het weet wordt er van alle kanten rotzooi naar me gegooid. Vermoeid, uitgeput en reddeloos laat ik me zakken. Wat moet ik nu? 'STOP!' hoor ik Alliana schreeuwen. De mensen luisteren en kijken haar vragend aan. 'Deze beslissing is dan misschien nu gekozen en daar valt dan niks aan te veranderen maar ik denk dat die straf al groot genoeg is. Ze heeft geen siema, en jullie laten haar gewoon alleen hier. Waar moet ze van leven? Maar het is oke, de keuze is al genomen, maar laat haar dan in elk geval niet zo verzwakt en vies achter.' Sommige mensen stoppen schuldbewust en druipen af, het spektakel is geweest. Anderen geven me nog een laatste boze blik maar gaan ook weer aan het werk. Dankbaar kijk ik Alliane aan.

De jongen komt er weer aan en pakt me vast. Hij loopt naar de buitenkant van het kamp waar een soort paard staat. Het is geen paard, maar het lijkt er wel op waarschijnlijk is het familie van. Hij tilt me op en zet me voor op het paard, zelf komt hij achterop zitten. Opeens hoor ik Alliane keihard gillen 'Nee, wacht ik ga mee!' schreewt ze na haar oorverdovende gil. 'ik ook!' schreeuwd Daniel. Al gauw hoor ik de rest van Daniel's vrienden ook schreeuwen dat ze mee gaan. Verbijstert blijf ik zitten, gaan ze nou mee mij wegbrengen of starten we een eigen siema ofzo? Ik voel de jongen weer van het paard stappen. Ondertussen zijn de rennende voetstappen van Daniel's vrienden bij mij aangekomen. 'Jullie kunnen niet mee haar weg te brengen, daar zijn er te weinig phinas voor.' 'Ik bedoelde niet mee wegbrengen, ik bedoel mee weg uit deze siema.' zegt Alliane boos, ik had niet verwacht dat ze dit zou doen, zo goed kent ze me niet. 'Ja dat bedoelde ik ook!' zeg Daniel net zo boos. 'Oh- ' zegt de jongen besluiteloos. 'Het is niet verboden weg te gaan van hier Jjarno' zegt Sara betweterig. 'Ja dat klopt, maar-' 'Nee geen maar! Ik ga mijn spullen pakken en met haar mee' zegt Daniel waarna ik hem weg hoor lopen, de rest volgt ook.

Jarno zucht diep, zachtjes grinnik ik. 'Mou ja, ze hebben wel gelijk ik zal je losmaken.' mompelt hij waarna hij de knoop los peutert waarmee mijn armen aan elkaar zaten geknoopt. 'Dankje' mompel ik zachtjes, mijn gedachten zijn bij Dabloera die ik nu niet meer ga zien. Ik voel zo'n sterke band met de vrouw, ik snap niet helemaal waarom.

Jarno loopt stilletjes weg en gaat weer bezig met andere dingen. Na een paar minuten komt de rest er weer aan met grote zakken waar spullen in zitten. 'Kullie hoeven dit echt niet voor mij te doen hoor.. Dit is jullie familie, ik ben enkel een random iemand zonder siema.' zeg ik als ze bij me zijn aangekomen. 'Tuurlijk gaan wij wel met je mee, meore is geen rechtvaardige leider en misschien komen we wel een andere siema tegen die wel rechtvaardig is. En anders starten we onze eigen dat is ook geen probleem.' zegt de jonge naïeve Sara. 'Sara.. Je bent jong, jij moet hier blijven echt waar.' zeg ik vermoeid, waarom probeer ik dit überhaupt ze gaat toch wel mee. 'Ik ga gewoon mee! Er is niemand die me tegenhoudt, ik ben een wees dus doe er hier toch niet toe!!' zegt ze boos. Verbaasd kijk ik haar aan, ik wist niet dat ze een weeskind was... nou ja als ze er hier echt niet toe doen door de regels van deze siema dan is het misschien maar beter dat ze met ons mee gaat. 'Oke dan... maar je gaat alleen mee als de rest het er mee eens is!' zeg ik waarna ik de rest aan kijk die instemmend knikken. Triomfantelijk pakt ze haar eigen tas weer op die ze had neergezet en kijkt ons verwachtend aan 'gaan we?' Iedereen knikt en ik sta ook op. Ik krijg direct een tas in mijn handen geduwd van Daniel 'hier, wat eten, een fles en kleding,' dankbaar kijk ik hem aan.

We lopen al een tijd als ik merk dat we allemaal langzamer beginnen te lopen. 'Zullen we even pauze nemen jongens?' stel ik voor. 'Ja misschien is dat wel slim' stemt Finn in. We stoppen en vermoeid plof ik neer op de grond. Tijdens het lopen hebben we eigenlijk niet de tijd genomen om te praten omdat dat alleen maar meer energie kost en we allemaal genoeg hadden met onze eigen gedachten maar ik heb toch echt wel wat vragen. 'Er zijn hier veel wilde dieren, of niet?' vraag ik een beetje bang. 'Ja... maar we hebben allemaal een pijl en boogje in onze tas die we voor de nacht kunnen gebruiken, ik neem aan dat je met pijl en boog om kan gaan?' Ik knipper een paar keer. 'Oh?' 'Wat moet ik uit deze reactie halen?' vraagt Finn twijfelend. 'Ik wist niet dat we pijl en bogen mee hadden en ik heb nog nooit met een pijl en boog geschoten.' Zou het hier zo normaal zijn dat iedereen met een boog kan omgaan. 'Nou ja, als je het nog niet kan kan je het leren!' zegt de eeuwig optimistische Alliane. Voorzichtig knik ik 'Ja, ja je hebt gelijk.' veel vertrouwen heb ik er niet in dat ik het zo goed kan. Ik heb het nog nooit gedaan en blijkbaar kan zelfs Sara al boogschieten, dus iedereen doet het al jaren... 'Kom op! Ik ga het je leren dus dan komt het goed' zegt Alliane 'Alliane is een goede lerares hoor!' zegt Sara. Ik grinnik 'Dat geloof ik best!' Alliane zou zo een juf kunnen zijn op de basisschool.

'Zullen we maar beginnen dan? We zitten nu toch stil.' Alliane knikt. Opgewekt pak ik mijn tas erbij en zie direct de boog erin zitten, het past maar net ik denk dat ik hem zo maar gewoon vasthoud voordat mijn tas nog knapt doordat hij helemaal wordt opgerekt. k pak de pijlenkoker met kleine pijltjes eruit, de boog is ook al behoorlijk klein. 'Er worden ook wel grotere bogen gebruikt maar deze zijn handiger om mee te nemen.' zegt Alliane als ze me ziet kijken naar de pijl en boog.

Alliane staat op met haar boog en pakt er een pijl bij. 'Daniel, heb jij iets wat we als schietvlak kunnen gebruiken?' 'Hmm, goeie vraag... ik kom zo snel niet echt op iets, maar oefen eerst maar gewoon het vasthouden enzovoort.' Alliane knikt, instemmend draait ze zich weer om naar mij. De rest begint ook weer te praten wat ik wel fijn vind, ze kijken in elk geval niet steeds naar mij.

'Als eerste is het belangrijk dat je stevig staat, als je dit niet goed leert dan zal je nooit leren goed te schieten,' terwijl ze dit doet gaat ze in een bepaalde houding staan. 'Deze houding is het beste om je pijl krachtig weg te kunnen schieten en natuurlijk je doel te raken. Helaas is het niet altijd mogelijk om zo te kunnen schieten dus gaan we later ook nog andere houdingen oefenen, maar voor nu doen we het gewoon zo. Doe mij maar na.' Ik doe mijn ene been naar voren waardoor ik een beetje schuin kom te zijn. 'goed zo, dan pak je nu je boog vast op deze manier,' ze doet haar linkerhand op het daarvoor bestemde handvat en met haar rechter pakt ze het stuk touw vast. Zorgvuldig pak ik mijn boog en doe haar na. 'Heel mooi! En nu doe je hetzelfde met een pijl.' Ik pak een pijl en leg de voorkant op het standaartje, aan de achterkant zit een gleuf in het hout waar ik net als Alliane het touwtje tussen klem. 'je moet de pijl tussen je wijsvinger en middelvinger houden, zodat hij niet naar beneden glijdt en dan trek je het touw aan,' legt ze uit. Natuurlijk doe ik haar na. 'Is dit ver genoeg?' vraag ik waarna ik een knikje terug krijg. 'Mormaal zal je dan nou op je doel richten maar die hebben we nu niet, ik ga nog wel iets bedenken. Schiet hem maar gewoon.' Ik laat het touw los en de pijl land een eind verder tussen de kleine begroeiing. Snel haal ik de pijl op voor ik straks niet meer weet waar hij landde en ik hem niet meer terug kan vinden.