თავი26

98 10 4
                                    

-იუჯინ შეწყვიტე! გთხოვ!
-ბოზო! ძუკნა!
ვალემ ზედა გადაიცა და დახეული ტანსაცმლით, დალურჯებული ხელ-ფეხებით და დასისხლიანებული სახით ვალე გარეთ გავარდა და გუკის დაურეკა.
-ხო ვა...
-გთხოვ წამიყვანე.
-სად ხარ? რა მოხდა?
-გთხოვ... მეშინი გუკ...
-ლოკაცია ჩამიგდე და წამებაი მანდ გავჩნდები.
გუკი მართლაც მალე  გაჩნდა ვალესთან.
-რა გჭირს!?
-წამიყვანე გთხოვ.
-კარგი დამშვიდდი აქ ვარ და ვეღარავინ მოგეკარება.
გუკიმ ვალე თავის სახლში მიიყვანა.
-მოდი დაჯექი.
ვალე ტყავის სავარძელზე ჩამოჯდა.
-რა გჭირს? რა მოხდა?
-იუჯინმა...
ვალეს ხელები აუკანკალდა.
-ვალე მომიყევი თორემ ისე ვერ დაგეხმარები.
-ჯიმინზე გაიგო იუჯინმა...
-მაგის გამო ჩაგაგდო ამ დღეში?
-ხო.
-რა ყლეა! რატო არ შორდები ამიხსენი!
-კონტრაქრტი გვაქვს.
-რა კონტრაქტი?
-ჩემი ძმა ცუდათ გახდა, ოპერაცია სჭირდებოდა, ფული არ მქონდა, გუკ სიკვდილის პირას იყო! ვერ მივატოვებდი!
-და იუჯინი რა შუაშია?
-ჩემი ძმის მკურნალიბას მთლიანად ანაზღაურებდა, მეკი მისი შეყვარებულის როლში უნდა ვყოფილიყავი, მერე კიდე... მართლა დავიწყეთ ურთიერთობა და... ვერ ვშორდებოდი...
ქვითინით ყვებოდა ვალე.
-ღმერთო... ჯიმინმა არაფერი ქნა!?
-არ იცის.
-დავურ...
-არა! არ უთხრა! არა! არა!
გუკუმ ვალე გულში ჩაიკრა.
-დამშვიდდი, არ ვეტყვი.
გუკი ვალეს თმაზე ეფერებოდა.
-აააა! მტკივა!
-რა!? რა გჭირს!?
-თავი...
ვალემ გონება დაკარგა და გონს მხოლოდ მეორე დილას მოვიდა.
-ვალე... როგორ ხარ?
-ყველაფერი მტკივა.
-მალე გაგივლის.
ოთახში ჯიმინი შემოვიდა.
-ჯიმინ!? წადი!
-კნუტო...
-წადი! ნუ მიყურებ!
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-ჯიმინ მალე გამოვალ.
გუკი ვალეს მიუბრუნდა.
-ვალე არაფერი იცის, დამშვიდდი და ეს წამალი დალიე.
-რატოა აქ?
-ვალე გთხოვ მომისმინე.
-ჯიმინმა ასეთ მდგომარეობაში დამინახა! ეხლა ვეზიზღები.
-ნუ სულელობ, არა არ ეზიზღები.
ვალემ ცრემლები მოიწმინა.
-ჯიმინი შეძლებს რომ დაგეხმაროს და პრობლემები მოგაგვარებინოს, ოღონდ ყველაფერი უნდა მოუყვე.
-მცხვენია...
-ვალე უნდა მოუყვე, თუ გიყვარს, პირობას გაძლევ ჯიმინი არ მიგატოვებს.
-კარგი.
-კარგი, ეხლა შემოვა და იქამდე დამამშვიდებელი დალიე.
გუკიმ ვალეს წამალი დაალევინა და ჯიმინთან გავიდა.
-ტვინის შერყევა აქვს, ქვედა ყბა აქვს გაბზარული, მარცხენა ხელი მოტეხილი აქვს და მარჯვენა ფეხი ნაღრძობი, შოკის და შიშის გამო ტკივილს ვერ გრძნობდა თავიდან.
-რა ნაბიჭვარია, ღმერთო!
-მშვიდათ, არ იყვირო და იწივლო.
-ვიცი.
-ეცადე თავი შეიკავო და არ შეაშინო.
ჯიმინი ვალესთან შევიდა და გვერდით მიუჯდა.
-კნუტო როგორ ხარ?
-მეშინია.
-მისმინე... დაგეხმარები, ოღონდ უნდა მომიყვე ყველაფერი.
ვალემ მძიმედ ამოისუნთქა და ჯიმინს ერთიანად მოუყვა ყველაფერი.
-ვალე...
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-ჩემო ლამაზო მომისმინე, ძალიან მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ.
-დამშვიდდი, ყველაფერი მალე დამთავრდება და ისევ ერთად ვიქნებით.
-ჯიმინ...
-გისმენ კნუტო.
-იუჯინმა... კიდევ ქნა რაღაც.
-რა ქნა?
ჯიმინს თავის შეკავება უჭირდა, ის ხვდებოდა რის თქმას აპირებდა ვალე.
-მან... ჯიმინ...
-დამშვიდდი, რაც არ უნდა იყოს თქვი.
-ჯიმინ არ მინდოდა... ჩემზე ძლიერია და... გა...გა... გამაუპატიურა.
-ყველაფერს ინანებს.
ჯიმინმა ვალეს ხელზე აკოცა.
-გპირდები.
-მიყვარხარ წიწილა.
-მეც კნუტო.
ჯიმინმა ვალეს ნაზად აკოცა და ფეხზე ადგა.
-ეხლა წავალ და მისმინე, იუჯინთან არ დაბრუნდე.
-მაგრამ...
-ვალე აქ დარჩი, გთხოვ დამიჯერე ყველაფერი.
ჯიმინი წავიდა, გუკი კი ვალეს წამითაც არ შორდებოდა.
-ვალე ცოტა შეჭამე, წამალი უნდა დალიო.
-არ მშია.
-გთხოვ ცოტა.
გუკიმ ვალეს ფაფა მოუმზადა.
-ტკბილია და გემრიელი.
-არ მშია.
-გთხოვ ჩემი ხათრით, ჯიმინის ხათრით.
-გუკ უნდა წავიდე.
-სად!?
-იუჯინი საშინელი რაღაცეების გამკეთებელია.
-ზუსტად მაგიტომ არ წახვალ!
-მეშინია.
-ვალე მეც და ჯიმინიც შენთან ვართ, ვერაფერს დაგიშავებს.
-მეშინია... არ შემიძლია...
ვალემ წამოდგომა სცადა.
-ვალე დაწექი.
-იუჯინთან წავალ, ოთხი თვე დარჩა.
-რო მოგკლას ამ ოთხ თვეში!? ისე ნუ იზამ რო ჩაგკეტო აქ ან დაგაბა.
-ჯიმინს რო დაუშაოს რამე!?
-დამშვიდდი გთხოვ.
ვალეს ტელეფონზს ზარი გაისმა.
-ხო იუჯინ.
-მალე სახლში მოეთრიე!
გუკიმ ვალეს ტელეფონი გამოსტაცა.
-შენ შიგ ხომ არ გაქვს! ამას ინანებ! ყლეო!
იუჯინმა ტელეფონი გათიშა.
-ხედავ, თვითონაც შეეშინდა.
გუკიმ ვალეს შუბლზე აკოცა.
-ნუ გეშინია, ჯიმინი ზედ გადაუვლის.
-გუკ... მცივა.
გუკიმ ვალეს პლედი დააფარა.
-შეჭამ ცოტას?
-კი.
ვალეს დიდი ტკივილის გადატანა მოუწია იმისთვის რომ ცოტაოდენი შეეჭამა.
-ეხლა წამალი დალიე.
ვალემ წამალი დალია და რამოდენიმე ხანში დაეძინა.
გუკის ანერვიულებულმა ჯიმინმა დაურეკა.
-როგორაა?
-ჭამა, წამალი დალია და ძინავს ეხლა.
-რა დღეში იყო ღმერთო.
-ძაან დაშინებულია, ძლივს გავაჩერე მერე იმ სირმა დაურეკა და მე ველაპარაკე.
-რა უნდოდა?
-დაბრუნდიო რას ეტყოდა.
-ყლე!
-შენ რას აპირებ?
-ჯერ ყველა კომპანიას გავაწყვეტინებ კონტრაქტებს მაგასთან მერე კიდე მივცემ იმ ფულს და ვალეს შეეშვას.
-ვალეს მე მივხედავ მაგაზე არ იდარდო.
-მადლობა გუკ.
-არაფრის, ეხლა წავედი სანამ ძინავს აპთიაქში ჩავალ.
-მიდი.
-იქნებ შენ მიხვიდე სანამ აპთიაქში ვარ.
-ეხლა შეხვედრაზე მივდივარ, იუჯინის სტუდია უნდა დავახურინო.
-კარგი.
-დროებით.
გუკიმ ტელეფონი გათიშა, მას წარმოდგენაც კიარ ჰქონდა რა მოიფიქრა იუჯინმა ვალეს დასაშინებლად.
-თუარ მოხვალ, ეხლავე დავრეკავ საავადმყოფოში და შენ ძვირფას ძამიკოს ერთი ნემსის ჩხვლეტით მოკლავენ.
-არა! ვერ გაბედავ!
-გავბედავ დამიჯერე, ერთი საათი გაქვს აქ მოსასვლელად!
იუჯინმა ტელეფონი გათიშა.
რა ჯანდაბა ვქნა... გუკი აფთიაქში რომ წავა გავიქცევი.
გუკი აპთიაქში წავიდა, ვალემ კი დრო იხელთა და იუჯინთან დაბრუნდა.
-იუჯინ...
-მოდი!
-გევედრები არსად წავალ გთხოვ ვლადს არაფერი დაუშავო.
ვალე იუჯინს ფეხებში ჩაუვარდა.
-წამით აღარ მოგშორდები გვერდიდან.
-ყველაფერს დამიჭერებ!?
-კი, კი ყველაფერს გავაკეთებ, გთხოვ ვლადს არაფერი დაუშავო.
-შენს საძინებელში წადი! სასჯელს მერე მოგიფიქრებ მოღალატე ბოზო!
ვალე საძინებელში შევიდა საწოლზე დაწვა და ტირილი დაიწყო.
ძამიკო რამისაა მოგკალი, რა საზიზღარი და ვარ, ჩემი გრძნობები ვერ გავაკონტროლე.
სანამ ვალე მოთქვამდა, ჯიმინი და გუკი მას გამწარებულები ეძებდნენ.
-სადა!? ჯანდაბა სად!?
-იუჯინთამ იქნება, ვეცდები მისამართი მოვძებნო.
გუკი და ჯიმინი მისამართს თითქმის ორი დღე ეძებდნენ, იქამდე ვალე თითქმის მშიერი, მკუნალობის და წამლების გარეშე იყო იუჯინთან გამოკეტილი და კონკიასაცით აკეთებდა ყველა სახლის საქმეს და თან იუჯინისგან უამრავ დამცირებას იტანდა, პლიუსებიდან მხოლოდ ის იყო რომ დასახიჩრებული ვალე არ იზიდავდა იუჯინს.
ვალე მორიგ საქმეებში იყო გართული როდესაც მან კარებზე კაკუნი გაიგო.
-რაიდერი იქნება, გააღე!
ვალემ კარები გახსნა.
-ჯიმინ!?

კონტრაქტი🔞Où les histoires vivent. Découvrez maintenant