𝓞𝓶𝔃𝓾𝓶𝓭𝓪𝓴𝓲 𝓨𝓾𝓴

"Bölüm 13"

16 yıl önce
(Yazardan)

İşten yeni çıkmıştı fatih, aşırı derecede yorgundu.Aynı anda hem okula gidip,hemde çalışmak zorundaydı.Daha 21 yaşındaydı.
Evliydi ve bakması gereken bir evi vardı.

İşten çıkmış eve yürürken,telefonunu cebinden çıkardı.Eşini arayıp telefonu kulağına yasladı.Telefon 4-5 kez çaldı ve eşi en sonunda telefonu açtı.

"Ne var?"dedi nergis ters ters.

"Bende iyiyim hayatım teşekürler"dedi fatih,dalgaya alarak.

"Çocuklar durmuyor fatih niye aradın?"dedi nergis aynı terslikle.

"Eve geliyorum bir şey lazım mı?"dedi fatih.

"Yoğurt ve ekmek al"dedi nergis,daha Fatih'in cevap vermesini beklemeden telefonu suratına kapattı.Fatih sabır çekip telefonu cebine attı.

Ailesi başka bir kızla evlenmesini istiyordu ama fatih nergisi seviyordu.Alel acele gizlice evlenmişlerdi üç sene önce,fatih 19 nergis 18 yaşındayken.

Böyle bir şey yaptıkları için ne Fatih'in ailesi ne de nergisin ailesi yüzlerine bakmıyordu.Bu yüzünden de destek olamıyorlardı.Fatih bir yandan okulunu bitirmeye çalışıp bir yandan ev geçindirmeye çalışıyordu.

Oturdukları mahallenin bakkalına girdi.

"Selamın aleyküm sadık abi"dedi fatih gülümseyerek.Üç senedir aynı yerden alışveriş yapıyordu, sadık abiylede arkadaş olmuştu.

"Aleyküm selam Fatih'im"dedi dedi sadık abi.Fatih gülümseyip ekmeklerin olduğu kısma yürüdü,iki ekmeği poşete koyduktan sonra dolaptan yoğur alıp kasaya döndü.

"Ne kadar abi?"dedi fatih cebinden cüzdanını çıkarırken.

"12 lira"dedi sadık abi.Fatih elindeki yirmi lirayı sadık abiye uzatıp poşeti aldı,para üstünü de aldıktan sonra hayırlı işler deyip dükkandan ayrıldı.

Eve gitmek onun için son zamanlarda bir zulüm olmuştu.Evlendilerinde her şey güzeldi aslında.Mutlulardı,ikiside çalışıyordu,ama bu iki ay sürmüştü çünkü iki ayın sonunda nergis hamileydi.İkiside daha çok küçüktü,bir çocuğa nasıl bakacaklardı? Ama maalesef bunu düşünmek için geç kalmışlardı.

Heyecanla çocuklarını bekliyorlardı.Fatih daha çok çalışmaya başlamıştı,Gece ayrı gündüz ayrı çalışıyordu,bir yandanda okulunu bitirmeye çalışıyordu.Oğulları emir doğduğunda,her şey güzeldi.Yeni yeni şeyler öğreniyorlardı.Babalık duygusu çok farkı bir şeydi.

Nergis çocuğa baktığı için çalışmıyordu,emir 10 aylıkken nergis tekrar hamile kalmıştı.Doğum kontrol hapını içmeyi unutmuş ve aşırı istemsiz bir şekilde hamile kalmıştı.

Çok ağlamıştı aldıralım diye,ama fatih kabul etmemişti,bir cana nasıl kıyacaktı? Olduysa bakacaklardı başka çaresi yoktu.Nergis bebeği aldırmamıştı,ama o günden sonra davranışları değişmişti.Tamamen farklı bir kadına dönmüştü.

İkinci oğulları çağan doğduğunda,onu bir ay boyunca kucağına almak istememişti, doğru düzgün emzirmemişti.Emiride ihmal ediyordu.Fatih lohusalık olduğunu düşünüp alttan alıyordu ama lohusalık biteli 5 ay olmuştu.Nergis hala aynıydı.Mutsuz ve öfkeli.

Fatih'in telefonu çalmaya başlayınca olduğu yerde durdu.Telefonunu cebinden çıkardığında gördüğü isim tebessüm etmesini sağlamıştı.

Fırat arıyordu.Ondan bir yaş küçük kardeşi.Telefonu açtı ve kulağına yasladı.

"Abim!"dedi Fırat neşeyle.

"Ne var lan"dedi fatih gülümseyerek.

"Ne yapıyorsun nasılsın?"dedi Fırat.
4 sene öncesine kadar hepsi istanbulda oturuyordu,babaları daha fazla oturmak istemediğini işlerinin düzeldiğini söyleyip memleketi muğlaya geri taşınmak istemişti.Fatih evlendiği için İstanbul'da kalmıştı.
Kendisinden üç yaş küçük olan kardeşi filizde on sekizinde evlenmişti,o da eşi nedeniyle İstanbul'da kalıyordu,ama fırat ve seda,anne ve babasıyla muğlaya dönmüştü.