SAU RAWES (SERİSİ)

6.bölüm. Buzdan bir kral.

Zehirli sözcükler.

Anlat krala bir masal içinde en çok yağmur olsun. Çünkü dört mevsimden biri küsmüş yollarına kar ekmiş. Sıcak ateşine buz ekmiş. Kalbinde hala yılların kirliliği var. Söyle prensese belki o temizler. Söylemesin aşkını. Henüz erken gidişler için. Daha başlamadı sevgi. Mutluluk gökten mutsuz çatılarına konmadı. Kuşlar sabahın ayazında pencerelerin önünde ötmedi. Çünkü orda bir avcı vardı. Tehlike değildi onları ürküten. Orda ki adamdı. Bir bak. Ama gözlerini çek. Çünkü ona kül diyorlar. İzin verme gölgesi seni kendine esir etmesin. Bil ki. Kül'ün nefreti kadar sevgiside. acımasız ve yakıcıdır. Bırakma lavları üstüne saçılmasın. Çünkü o ateş her saniye yakmak için harlanıyor.

❄️

Hava gittikçe soğumuştu. sanırım kar yağacaktı. sonbaharın sonundaydık ama burda kar yağdığında göre soğuk bir yer olmalıydı. ve tuhaf bir şekilde gögyüzü gece olmasına rağmen sanki güneş batıyormuş gibi kızıllımsıydı. burda kar yağsa nasıl bir görüntü çıkar doğrusu merak ediyorum. Şuana kadar burda daha normal birşeyle karşılaşmamıştım. hoş normal birşeyde yoktu zaten . ne insanlar ne evler nede havanın rengi normaldi. enaz iki gündür burda olduğuma eminim. ama neden hala sabah olmuyor. tamam güneş yok onu anladım. ama iki gün boyunca gece olması dahada garibime gidiyordu. ve gittikçe dahada urkuyordum.

Evet gerçekten burada konusalacak çok şey vardı ama kesinlikle anlatacak kelime yoktu. bazen yaşamak gerekir diyorlar ya işte. bu tamda öyle birşeydi. insanın yaşayıpta göreceği bir sürü olay bir sürü yaratık ve daha çok şey. ne demeliyim bu durumda.

Allah belamı verdi sonunda tamda hayalimde yer burasıydı. evet dilime yakışan tek kelime bu. ne güzel mavi bir gögyüzü yerine kahverengi bir gögyüzü var. ne kış olduğu belli nede sonbahar. kesinlikle yüz yıllardır hiç yaz gelmemiş gibiydi. aağaçlın yaprakları bile kızıldı. evet karanlık olabilirdi. ama havanın renginden mıdır nedir bilmiyorum ama ayın ışıkları sabahın ilk satini andırıyordu bana. ve nedense sonsuzluk bir kışa sürgün edilmiş bir gezegene benziyordu. hayır o kadar gezegen varken neden bu korkunç yere gelmiştim. bu bir tesadüf olamazdı.

Yoksa ablamın beduaları mı tuttu? bana hep kış kalır soğuktan donarsın derdi. yok yok ya o içten yapmıyordu. kesin o Aysel cadısı beddua etti bana. sırf onu ispiyonladım diye kesin muska yaptı. ve beni cinlerin diyarına yolladı. başka açıklaması olamaz. adamlar resmen ateşin içinde dans edip bağırıyor ama garip bir şekilde yanmıyorlar.

Off burdan nasıl kurtulacağım!!

Gerçekten artık sıkıldım köşe bucak kaçmaktan. mehilde yok zaten onu bulur muyum oda belirsiz. elimden hiç birsey gelmiyor her yolun çıkışında. başıma başka şeyler geliyor. sızlanarak karşımda ki insan yığınına baktım. az önce ateşleri göklere yollarken bağırıyorlardı. şimdi ise kar yağıyor diye bağırıyorlar. onlara bakınca gördüklerim sadece cin kabilelerinde ki o korkunç yanık ve olmayan yüzlerini gizleyen yaratıklar. hepsinin üstünde değişik ve yerleri süpüren kostümler yüzlerinde ki maske ve başlarında ki bandana gibi şeyler. bana sadece onları andırıyordu.

Hoş en korktuğum buydu ya o yaratıkların yaşadıkları boyuta geçmek.

Umutsuzlukla derince bir iç geçirdiğimde gözleri mi onlardan çekerek geldiğim yere gitmek üzere arkamı döndüm. buraya gelmem hataydı keşke o kızların gittiği yere gitseydim. kar haiften yağmaya başlamıştı. şuan üstümde sadece bir bez parçası bir elbise varken birazdan donarak öleceğim! enazindan geceyi geçirmek için bir yer bulmalıyım. süratle kapıya doğru ilerledim. adımlarım aceleciydi heran yakalanma korkusuyla hızlıca ayrılmak istiyordum burdan. ansızın içimde nedensizce kötü bir his oluştu. yabancı ve bir o kadar tanıdıktı bu his. içimi kemiren huzursuzlukla keisk bir soluk aldığımda. yavaşlayan adımları mı yeniden hılandırmıştım ki. ansızın insanların ardımda ki sesleri duruldu. karın şiddeti garip bir şekilde dahada arttı. nefeslerim duzensizleştikçe. kalbimin hızıda artıyordu. ve korku yeniden bedenime dönüyordu.