Why Not Me? (Bravo Series 2)

Chapter 52

Zianah Khione POV

Hindi ko na siya hinintay pa at ako na mismo ang nagbukas ng pinto ng kotse niya para bumaba, walang lingon-lingon ako na pumasok sa bahay.

This night is too much for me.

I admit that I keep choosing my dreams over him. I always tell him that I will always prioritize my dreams rather than love.

No matter what it takes, even if it hurts or even if I lose him.

Pero ang sakit pala. Kase handa na ako eh, I am now ready for him na pero siya, pagod na siyang hintayin ako.

Napagod na siya.

I already had everything of him but, he didn't get anything from me. He stopped choosing me after years of waiting for me. Mas pinili na niyang bitawan ako ng tuluyan.

"Ma'am Zianah. May nangyare ba? Bakit ka umiiyak?" Manang asked. She immediately blocked my way and hugged me tightly.

"No, manang. I am fine, Where's mommy?" I asked her and wiped my tears then smiled at her. "Nasa kwarto na sila, Zianah. Magiging maayos din ang lahat, apo ko. Mahahanap mo rin ang sagot sa mga katanungan mo." Nag-aalalang sagot niya at nginitian ako.

I just smiled at her and hugged her tightly too at naglakad na nang mabilis patungo sa kwarto nila mommy.

"Mommy! Momma!" iyak ko habang kumakatok sa pintuan ng kwarto nila. I tried suppressing my tears but, I can't take the pain anymore unti-unti na akong napa-upo sa harap ng pinto nila mommy habang hinang-hina kong kinakatok ang pinto nila.

"Zianah Khione? What happened, anak? Why are you crying?" nag-aalalang tanong ni mommy at napa-upo na rin sa tabi ko.

I am just looking at mommy while crying so hard. Hindi na rin ako makatayo pa dahil sa panghihina.

"Ianah Khicel!" nagpapanic na sigaw ni mommy. Nag-aalala ring napatakbo si momma papunta sa amin lalo na ng makita niya akong halos maghandusay na sa sahig.

"Anong nangyare sa iyo, anak?" tanong niya at binuhat ako papasok sa kwarto nila. I seated on mommy's lap while crying so hard on her shoulder. Hindi ko alam kung tama ba si Theo at tama rin ba ang desisyon kong sabihin ito sakanila.

Pero I know momma and mommy are the only one who can help me figured it out.

"Baby, what happened? Please calm down nag-aalala na si mommy." Mommy hugged me so tight while kissing my head which made me cry more.

"Mommy.." hikbi kong tawag.

"Yes, baby? Is there any problem, hmm?" tanong niya. "Calm down, anak. Tell me the problem calmly, okay? Stop crying so hard na." she added while caressing my hair.

"Mommy, I-I'm.." kabado kong saad. Tumingin ako kay momma na seryoso lang nakatingin sa akin while mommy is patiently waiting for what I am going to say.

"I-i think I'm.." I added. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan sabihin sa kanila ang tungkol dito. Natatakot ako na baka magalit sila sa akin o baka madisappoint sila.

Tanging takot lang ang nasa isip ko ngayon, takot sa magiging reaction nila sa sasabihin ko.

"You're what?! You're pregnant?!" wala ng pasensiyang tanong ni momma sa akin. "N-noo.." I whispered.  "May sakit ka?!" momma added. "No, momma." I replied.

"Edi walang problema. You can now go back to your room." She said. Kung kanina ay sobrang nag-aalala ang itsura ni momma ngayon ay parang hindi na. She looks calm and relieved  na while mommy is still worried.

"Ianah Khicel!" sigaw ni mommy which made momma startled. "Sabi ko nga shut the fuck up challenge na ako." Sabi ni momma at humiga na sa kama habang nakatingin lang sa aming dalawa ni mommy.