Nare

6. Karanlık oda

Mardin'e gelmiştik. Volkan yol boyunca sürekli aç olup olmadığımı,herhangi bir ihtiyacım olup olmadığını sormuştu. Çok iyi bir adamdı. Nasıl Baran ile mücadele ediyordu? Birberlerine bağırmışlardı üstelik. Ve hâlâ çok seviyorlardı birbirlerini..Baran çok sert bir adamdı. Ve sinirlenince gözü dönmüyordu. Karşısındaki herşeyi kırıp,döküyordu. Benide kırmıştı üstelik..Bunları düşünürken Karayel Konağının önünde durdum. Çok büyük bir konaktı. Acayip derecede büyüktü. Bu evdeki herkes benim hakkımda ne düşünüyordu? En çokta merak ettiğim buydu..Volkan bana doğru döndü. Sigarısını yere attı. Ve konuştu.

"Nare,içeride herhangi bir durum olabilir..Bunlara alışman lazım.." dedi Volkan. Neyden bahsediyordu? Konağın kapısını çalmıştı hemen ardından. Kapıyı görevli kadın açmıştı. Kadınlar çekildikten sonra bir kadın bekliyordu. Bu Mizgin Hanımdı. İfâkat hanım ve kızı gönül'de vardı. Üzerimde incecik bir hırka vardı. Ve dışarısı çok soğuktu. Donuyordum. Ve zangır zangır titriyordum. Gönül anlamadığım bir anda boğazıma yapıştı nefes bile alamıyordum. Volkan ve İfâkat hanım hemen önüne geçmişlerdi.

"APTAL! SENİN YÜZÜNDEN! SENİN YÜZÜNDEN KAÇTI GİTTİ BENDEN BARAN! SENİN YÜZÜNDEN!" Diyordu gönül. Sona doğru sesi kısılmıştı. Annesinin ayak ucuna düşmüştü. Yerden kalkacak hâli yoktu. Mizgin Hanım'a doğru baktım. Gözgöze geldik. Gönül'e ne diyecektim..?

"B-ben.." dedim ve sustum. Konuşmam gerekiyordu. Ama sözümü Gönül kesmişti.

"SUS! SUS ARTIK! BIKTIM ANLADIN MI! BARAN BENİM KOCAM! BEN ONA AŞIĞIM! HAYATIMIZDAN DEFOL!" Dedi. Feci derecede ağlıyordu. Annesi ve hizmetli abla kollarından tuttular ve konağın içinde bir yere doğru yürüdüler.

"Nare ben çıkıyorum. Birşey olursa kapıdaki adamlara söyle. Hemen gelirim." Dedi Volkan. "Tamam" anlamında kafamı salladım. Sap gibi ortada dikiliyordum. Mizgin Hanım bana doğru yaklaştı..yaklaştı ve artık çok yakınımdaydı.

"Nare Sancak...Seni kendi ellerimle öldüreceğim." Dedi Mizgin Hanım. Neydi bu söylediği? Neden di bu sinir?

"S-siz..ne d-diyorsunuz.." dedim kekeleyerek

"Ne mi diyorum..Baran..Torunumun bütün sevdikleri gitti..Kim götürdü biliyor musun? O BABAN OLACAK İT VE AMCAN!" Dedi Mizgin Hanım. Şaka mı yapıyordu? Babam ve amcam..Bunu yapmış olamazlardı..

"B-babam yapmaz.." dedim gözlerimden yaşlar akıyordu. Mizgin hanım alaycı bir tavırla güldü.

"Baran ve Alya ne yaşadıysa..Sanada aynı acıları yaşatacağım bu konakta..Cennet görünümlü cehennem'e hoşgeldin." Dedi ve bir anda saçıma yapıştı. O kadar çırpınıyordum ki..Baran'dan daha çok canımı acıtmıştı. Nereye götürüyordu?

"B-bırakın!" Diye söyleyebilmiştim sadece.
Gönül ve İfâkat hanım beni görmüşlerdi. Gönül gülüyordu. Bir odanın önünde durduk. Mizgin Hanım anahtar çıkardı cebinden ve kapıyı açtığı gibi beni içeri fırlattı. Oda soğuk ve karanlıktı. Tek bir cam'ı bile yoktu.

"Burada kalacaksın! Ait olduğun yerde." Dedi Mizgin Hanım. Hayır..Bu kadarınıda yapamazdı değil mi..Ben an'ın şokunu yaşarken bir anda kapıyı kapattı ve kilitledi.
Kapıya doğru koştum ve kapıyı yumrukladım.

"AÇIN KAPIYI! NE OLUR AÇIN BENİM KARANLIK KORKUM VAR YALVARIRIM.." dedim sonlara doğru kısılan sesimle..Kimse beni duymayacaktı. Bağırmak ne kelimeydi ki..Karanlık en büyük korkumdu..Baran'ı istiyordum. Tek o beni kurtarabilirdi. Ne kadar korkunç bir adam olsa bile beni burada
bırakmazdı..Bırakmazdı değil mi...?
...
(Baran'ın anlatımı ile)

İşlerim çok yoğundu. Volkan ile iletişim bile kuramıyordum. Fazlasıyla yoğunluktan. 2 gün olmuştu Nare gideli. Nedensizce onu özlemiştim. Ona alışmış olmamdan kaynaklıydı sanırım. Masamda telefonum çaldı ve hemen açtım. Arayan Volkan'dı.

"Ne oldu?" Dedim

"Baran..Bak söyleyeceğim ama.."

"Lan olm söylesene! Nare'ye mi birşey oldu!?"

"Mizgin Hanım..Nare'yi karanlık bir odaya kilitlemiş.." Volkan bunu dediği an telefonu yere fırlatmıştım. Nasıl yapardı babaannem! Evet intikam alacaktık ama o kızın suçu yoktu! Hızlıca arabama bindim. Havaalanına doğru arabayı sürdüm. Uçağa bindim ve Mardin'e doğru yola çıktım...
...
(Nare'nin anlatımı ile)

Gözlerimi açamıyordum artık..2 günden beri aç ve susuzdum. Ne yemek getirmişlerdi ne bir bardak su..Baran'da gelmemişti. Belki de o demiştir..Ondan herşeyi beklerdim..İstanbuldayken bana yapmadığını bırakmamıştı. Her türlü zorbalığı yapabilirdi..Allah'ım ben ne günah işleyipte bunların eline düştüm...Gözlerim artık hafif dahi olsa açılmıyordu. Artık galiba buradan soğuktan,açlık ve susuzluktan ölecektim. Gözlerimi kapatmıştım artık...
....
(Baran'ın anlatımı ile)

Konağın kapısını bir hışımla çaldım. Kapıyı açtılar. Bizimkilerin hepsi hol'deydi. Babaannemin yanına hızlıca gittim.

"BABAANNE!" Dedim sinirle

"NARE NERDE!?" Dedim. Öfkeden gözüm görmüyordu bile babaannemi

"Ben ne bileyim-" diyordu babaannem ama sözünü kestim.

"YALAN ATMA BABAANNE! HANGİ ODADA! ÇILDIRTMAYIN LAN BENİ!" Dedim ve yanımdaki sandalye'ye tekme attım. Babaannem cebinden bir anahtar çıkardı ve bana uzattı. Koşarak karanlık ve soğuk olan odaya gittim. Kapı kilidini açtım..Nare..Yerde yatıyordu..Gözleri kapalıydı. Hemen onu kucağıma aldım.
Arabaya doğru götürdüm. Arabaya bindik. Volkan kullandı ve hastaneye doğru yola çıktık.
...
(Nare'nin anlatımı ile)

Gözümü yavaş yavaş açıyordum. Neredeydim ben böyle? En son o câni kadının evindeydim o pis odada..Hastane odasıydı sanırım burası. Etrafıma baktığımda koltukta oturan Baran'ı gördüm. Bana bakıyordu gözgöze gelmiştik. Hemen yanıma geldi. Ve elimi tuttu.

"Nare'm.." dedi bana..Ondan asla beklemezdim böyle hareketler.

"İyi misin..?" Dedi oldukça ciddi bir şekilde. Yine eski baran haline dönmüştü. Başımla "evet" anlamında kafa salladım.

"Ben doktor çağıracağım şimdi.." dedi ve odadan çıktı. Birkaç dakika sonra doktor odaya geldi. Kolumda takılı olan serum'u çıkardı.

"Öncelikle çok geçmiş olsun Baran Bey ve Nare Hanım..Nare Hanım'ın büyük şansı varmış. Çok aç ve susuz kalmış. Ve vücudu yorgun düşmüş. Ben ilaç yazdım. Eczaneden temin edersiniz. Tekrardan geçmiş olsun.." dedi doktor ve odadan çıktı..Baran sinirli görünüyordu. Bana doğru yaklaştı.

"BABAANNEM SENİ AÇ VE SUSUZ MU BIRAKTI!?" Dedi yüksek bir sesle. Oldukça ciddiydi.

"Soruma cevap ver Nare!" Dedi Baran.

"N-nası cevap vereyim..K-kor-korkuyorum." Dedim kekeleyerek. Korkuyorum demem ile birlikte hemen yanıma geldi. Yatağın bir ucuna oturdu ve elimi tutu.

"Bak..Ben özür dilerim. Hepsi benim hatam. Seni asla göndermemeliydim. Şimdi lütfen sorumu cevapla.." dedi. Ve sustu.

"B-ben ilk g-geldiğim gün..Beni kilitledi o o-odaya..2 g-gün aç,susuz b-bıraktı b-beni.." dedim ağlıyordum sanırım. Gözyaşlarım istemsizce akıyordu. Anlamadığım bir anda ban sarıldı. Ve kulağıma fısıldadı.

"Hepsinin hesabını soracağım hepsine.." dedi ve geri çekildi. Tekrar eski ciddi haline döndü. Baran her zamanki baran'dı. Sert,ciddi.

"Çıkış işlemlerini Volkan yaptı. Gidelim." Dedi Baran. Asla o eve dönmezdim. Baran beni yataktan kaldırmaya çalıştı ama kalkmadım.

"B-ben..O eve geri dönemem.." dedim. Sesim ilk başta titremiş olarak çıksa da sonrasında düzelttim.

"Yanında ben olacağım diyorum!?" Dedi Baran. Kaşları çatık bir şekilde söylemişti bu  cümleyi. Herşeye mecburdum. Baran bana iyi mi geliyordu bilmiyordum. Ama tek bildiğim şey bana ondan başkasının dokunmasını istemiyordu...
.
.
.
.
.
Bölüüüm sonuuu;)

Nasıl buldunuz bölümü??

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum:)