Nare

7. Davet

Ve o konağa gelmiştik. İçeri bile girmek istemiyordum. Arabayı durdurmuştu Baran. Torpido'ya doğru uzandı ve telefonunu aldı. Bana doğru döndü.

"Nare?" Dedi solgun bir ses ile.

"E-efendim?" Dedim oldukça ciddi ses tonum ile.

"İçeride hiçbir şey olmayacak. Çünkü yanında ben varım. Bundan sonra sana birşey yapan bana yapmış demektir." Dedi Baran tok ve ciddi ses tonu ile. "Tamam" anlamında kafamı salladım. Ve arabanın kapısına uzandım. Kapıyı açtım. Baran'da inmişti. Konağın kapısını Baran çaldı. Aynı zamanda bana elini uzatmıştı. Ve bende tutuyordum. Eli sıcacıktı. Fazlasıyla sıkı tutuyordu elimi. Konağın kapısı açılmıştı. Herkes kapının önündeydi. Gönülde buradaydı. Ve hatta Mizgin Hanım'da.

"Bundan sonra Nare bu evin gelini. Ona herhangi bir söz söyleyen karşısında beni bulur! Ve hatta ona dokunan olursa bana dokunmuş olur!" Dedi Baran sert ses tonu ile. Fazlasıyla şiddetli söylemişti her kelimeyi bastıra bastıra. Elimi hâlâ sıkıca tutuyordu. Elimin kıpkırmızı olduğuna yemin edebilirdim. Merdivenlere doğru ilerliyorduk birlikte. 2. Kat'a geldik. Odaya girdik. Elimi bırakmıştı. Hafif kızarmıştı. Yatağa oturdum.

"Ben çıkıyorum. Odadan çıkma. Birşey olursa beni ara." Dedi Baran. Ve odadan çıktı. Bu kadar sert olmak zorunda mıydı?
...
Aradan 3,4 saat geçmişti. Odadan hiç çıkmamıştım. Gerekte yoktu çıkmama. Ama karnım feci şekilde acıkmıştı. Aşağıya inip birşeyler yeme fikri geliyordu aklıma. İnse miydim? En fazla ne olabilirdi ki? Baran görse kızardı. O yüzden çıkmamalıydım. Tam o sırada Baran odaya girdi.

"B-baran ben hiç odadan çıkmadım. Gerçekten çıkmadım bana inanıyorsun değil mi? Hiç çıkmadım hep sözünde durdum sende sözünde durursun öyle değil mi? Hep dinledim bak-" sözümü bölmüştü baran. Yatakta oturuyordum. Yanıma gelip oturmuş ve beni kendine doğru çekmişti. Saçlarıma öpücük kondurmuştu.

"Aferin benim kızıma." Demişti. "Kızım" kelimesi ile aferin demesi garip gelmişti.

"Kızım?" Dedim dediği kelimeyi telaffuz ederek.

"Evet öyle değil misin? Aramızda 8 yaş var."
Dedi Baran. Demek ki 27 yaşındaydı.

"Sen..Ciddi misin?" Dedim ona soru yönelterek.

"Evet. Gayet ciddiyim. O hâlde kızım oluyorsun." Dedi ve kahkaha atarak güldü.
Sonrasında eski ciddiyetine geri döndü ve konuştu.

"Neyse. Sen hazırlan bir davet var o davet'e katılacağız. Şık birşeyler giy." Dedi Baran. Bu şimdi mi söylenirdi?

"Şimdi mi söylüyorsun bunu?" Dedim sinirli bir şekilde.

"Evet şimdi söylüyorum. Hadi hazırlan." Dedi ve odadan çıktı. Bende hazırlanmaya başladım.
...
Mükemmel olmuştum buna emindim. Konağın hol kısmına geldiğimde Mezgin hanım'ın bakışlarını üzerimde hissettim. Kapıda Baran ile göz göze geldik. Onun yanına doğru ilerledim. Topuklu ayakkabıdan dolayı zor yürüyordum.

"Babaanne. Biz burdan İstanbul'a geçeriz. Siz Volkan'la gidin." Dedi Baran. Belimden tutarak beni arabaya bindirdi ve sonrada kendisi bindi. Cebinden çıkardığı cüzdan,sigara ve telefonunu bana doğru uzattı. Hemen aldım. Baran arabayı çalıştırdı ve yola koyulduk.
...
"Benzin bitti. Doldurdup geleceğim." Dedi. Hemen cüzdanı ona doğru uzattım. Şuan benzin istasyonundaydık. Elimde olan telefonuna mesaj gelmişti hemde bir sürü kez. Aslında mesajı okumak istiyordum ama bir yandan Baran'dan korkuyordum. Ama çok merak etmiştim. Ve telefonunu açtım. Şifresi yoktu. Hemen mesaj kısmına girdim.
Ve şaşırdım. Sevim Hanım diye bir kadından mesaj vardı.

Sevim Hanım; Baran Bey,acil aramam lazım sizi

Sevim Hanım;Müsait misiniz Baran Bey?

Sevim Hanım;Müsait olduğunuzda lütfen bana geri dönün.

Diyordu kadın. Kimdi bu kadın? Neydi bu kadar acil ve önemli olan? Baranın arabaya doğru gelmesini gördüğüm gibi telefonu kapattım ve kenara koydum. Baran arabaya bindi. Arabayı çalıştırdı ve yola çıktık.

"Şey Baran mesaj geldi sana Sevim Hanım'dan." Dedim dan diye. Hassiktir. Aptal mısın kızım sen? Ne diyeceksin adama şimdi?

"Telefonlarımı mı karıştırıyorsun Nare?" Dedi Baran. Haklıydı.

"Y-yok ben..Mesaj geldi bir an elimdeydi ya gördüm..Merak ettim..Özür dilerim.Bir daha olmaz." Dedim. "Tamam" anlamında kafa salladı.

"Ne yazmış?" Dedi sert bir ifadeyle.

"Çok acil birşey olmuş sanırım. Yani müsait olduğunuzda beni arayın..Gibi şeyler yazmış" dediğim cümle ile hemen telefonunu eline aldı ve birini aradı. Çok sertti ifadesi.

"Ne oldu?"
...
"NEREDE ŞUAN?"
...
"Ben bu gece geleceğim."
...
"Bana her dakika haber ver." Dedi ve kapattı. Telefonunu torpidoya fırlattı.

"Birşey mi oldu?" Dedim sakin bir ses tonuyla.

"Yok birşey." Dedi otoriter bir ses ile.
...
Geldiğimiz yer çok güzel bir evdi. Dehşet derecede büyük bir evdi. Ve çokta güzel dizayn edilmişti. Tek sorun masalar uzundu ve sandalye yoktu. Baran bütün geceden beri belimi tutuyordu. 2 saniye bile ondan uzaklaşamıyordum. Sanırım temas bağımlısıydı. Yanıma bir çift geldiğini gördüm.

"Aa Levent! Görüyor musun Baran'ı! Kapmış gül gibi kızı! Hayırlı olsun." Dedi 30'lu yaşlarda gösteren kadın. Baran'ın yüzünden gülücükler saçıyordu.

"Teşekkür ederiz Çisem." Dedi Baran,kadına.

"Bu aralar yoksun şirkette." Dedi ismi Levent olan adam.

"Evet. Mardin'deydim. Bu gece döneceğiz." Dedi Baran.

"Mezgin Hanımın'da keyfi pek yerinde sanırım." Dedi Çisem hanım. Mezgin hanıma baktığımda somurtarak etrafa bakıyordu.

"Her zaman ki hâli. Stabil." Dedi Baran. Oldukça ciddi bir ifadeyle.

"Neyse sonra görüşürüz diğer masaları da gezelim." Dedi Levent Bey

"Tamam. Görüşürüz." Dedi Baran.

"Davet sahipleri Levent ve Çisem." Dedi Baran. Demek onların düzenlemiş olduğu birşeydi.

"Ben bir lavaboya gitsem?" Dedim ısrarcı bir ifadeyle.

"Hayır." Dedi Baran. Neden böyleydi anlamıyordum. Onu çözemiyordum.

"Lütfen." Dedim yalvarır ses tonuyla.

"Tamam git. Çıktığında evin girişinde bekleyeceğim seni. Gideriz çok bile durduk." Dedi Baran. "Tamam" anlamında kafa salladım. Ve hemen lavaboya ilerledim.
Lavaboya girdiğim an şok olmuştum.

"S-sahra.."
.
.
.
.
.
Huhuuu bölüm bittii:) uzun zamandan beri ara vermiştim ama şimdi devamm. Sizcee rüya kiim??
Çok az yorum ve oy geliyor. Bu yüzden bölüm atmıyorum. Az gelirse maalesef bölüm yok. Çünkü emeğimin karşılığını alamıyorum.
Sizleri seviyoruum🫶🏻