Barlas Aşkın Akyol genç yaşında, kariyerinin zirve dönemlerini kendi ülkesinde ve kendini ait hissettiği takımda geçirmeye karar vermiştir. Gerçek sevgiyi kendi taraftarlarının gözünde gören genç adamın hayranı sanıp ilk görüşte hayranı olduğu kızın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
.
.
.
.・。.・゜✭・.・✫・゜・。.
Yine bana gel Seni gördüğüm ilk gün gibi Gözünü kapat ve öp beni Kalabilirsem bu hikâyede Minik elinle sar kalbimi
.・。.・゜✭・.・✫・゜・。.
Kapının önüne geldiğimizde Dante ile Müjgan olduğunu tahmin ettiğim kişi sohbet ediyordu. Bahçeye girmiş ve masaya kurulmuşlardı.
"Müjgan bu muymuş?" Aşkın ağzı açık bakarken dirseğimi oturduğum yerden bacağına geçirdim.
"Ah!" Aşkın bağırınca herkes buraya dönmüştü. Kadın cidden taş gibiydi. Hoş bir suratı, sarı saçları ve dolgun dudakları vardı.
"Buymuş Müjgan, ne yapacaksın?"
"Aa gelmişsiniz, biz de Müjgan ile sohbet ediyorduk. Bu arada sormayı unuttum Mercan'ın ablası mısınız?" Dante tam anlamıyla tanımadığı biriyle sohbete dalmış ve benim neyim olduğunu sormayı unutmuş.
"Babamın müstakbel eşi."
"Ne?! Aman, şey- Yani özür dilerim çok genç duruyorsunuz." Dante ortamı toparlamaya çalışırken Aşkın bizi içeri sokmak için anahtarı çıkardı.
"Tamam, hadi içeri girelim. Sonra konuşuruz bunları."
"Cidden ya Müjgan annem bize bir yemek yapar değil mi?" Dante hâlâ hızını alamamıştı.
"Yaparım elbette. Zaten Mercan'a sağlıklı bir şeyler hazırlamamız gerek." kadın hiç yemek yapan birine de benzemiyordu.
"Yorulmanıza gerek yok." aramıza bir mesafe koymam gerektiğini düşündüm.
"Elbette annenin yerini dolduramayacağım, öyle bir amacım da yok ancak üvey annen de olsam sana karşı olan görevimi yerine getirmek istiyorum kızım. Eğer izin verirsen." baktığımda iyi birine benziyordu. Anlaşabilirdik. Sanırım biraz önyargım vardı kafamda, bundan başka bir şey yoktu.
"Efendim, gerçekten sizi yormak istemiyorum. İnce düşünceniz için teşekkür-"
"Öyle şey olmaz, sana güzel bir çorba yapayım." eve girdiği an mutfağı nasıl ayırt edebilmişti bilmiyorum ama mutfağa girmişti.
"Aşkın sen yardımcı ol Müjgan Hanım'a." Aşkın başını sallayıp gittiğinde Dante benim koltuğa geçmeme yardımcı oldu ve yatırıp üzerimi örttü. Yanıma oturup hemen dedikoduya başlamak üzere bağdaş kurdu.
