İstenmeyen Gelin

-19- KÖY

BEJNA'DAN

Sonunda aileme kavuşmuştum akşam yemeğini yemiştik Baran ise ısrarlarımı sonunda dayanamamış akşam yemeğine kadar durmuştu ama bir kere bile olsun Asminin yüzüne bile bakmamıştı bildiğim kadarıyla da onların arası hep bozukmuş neyse.

Babamla Baran'ın ortasında oturuyordum babamı ne kadar özlediysem hiç ayrılmıyordum dibinden babam Baran sıkılmasın diye ikide bir sohbet açıp duruyordu ama ben kulak asmıyordum arada birde gülüyorlardı .

Sonunda Baran ayağa kalktı ''Ben artık gideyim'' babamla bende ayağa kalktığımda dış kapıya doğru yürüdük dış kapıyı biri açtığında hepimiz oraya baktık gelen abimdi sonunda gele bilmişti eve bizi gördüğünde şaşırmıştı ama hemen şaşkınlığını atıp konuştu ''OO kayınço, kardeşim hoş geldiniz'' deyip içeri girdi ben ses çıkarmadım Baran ise hoş bulduk dercesine kafasını salladı ''Baranda şimdi gidiyordu '' abim şaşırarak baktı ''Bejna burada mı durcak ?'' babam onaylar şekilde kafasını salladı abim yeniden konuştu '' O zaman bu akşam burda kal hava karardı Allah korusun karanlıkta karşına hayvan filan çıkarsa kaza yaparsın''  ''Gerek yok '' ''Baran oğlum bak doğru diyor Civan doğru diyo kal istersen '' 

-YAZAR'DAN-

Bunu baba şefkatiyle demişti Aram muhtar Baran gülümseyip ''Gerçekten gerek yok ben artık gideyim '' deyip avludan da çıkmıştı onun arkasından da Bejna ve Aram muhtar çıktı vedalaşıp arabaya binip gitti Baran araba gözden kaybolana kadar içeri girmediler araba gözden kaybolduğunda baba kız içeri girdi sonunda tek kalmışlardı Aram muhtar bir kolunu kızın omzuna attı genç kız hiç beklemeden babasının omzuna attığı elini tuttu ve salona doğru yürüdüler salona geldiklerinde Asmin , Fatma hatun , Civan oturuyordu.

Asmin ayağa kalkıp görümcesine sarıldı ne yalan söylesin genç kız bunu beklemiyordu Aram muhtar yerine oturmuş onları izliyordu o da beklemiyordu Asmin'in genç kıza sarılacağını şen şakrak bir kadındı. Asmin genç kızdan ayrılıp kolundan tuttu ''Ayy sonunda seninle konuşa bileceğim!'' deyip onu koltuğa oturturdu .

Fatma hatun 'dan 

Kızım Bejna ya baktığımda resmen çökmüştü napmışlardıda böyle çökmüştü tamam ona pek değil hiç sevgimi göstermiyordum hatta vurduğum dövdüğüm zamanlar oldu ama bu 3 yıl da onun değerini onladım gerçekten . Ona vurduğum dövdüğüm için çok pişmandım tabii bu pişmanlıklarım rüyalarıma kadar girmişti. Şimdi kalkıp ona sımsıkı sarılıp özür dilemek istiyordum.

~YAZAR'DAN~

Fatma hatun hem üzüntü hem özlemle kızana bakıyordu bunu Aram muhtar fark etmişti o da anlamıştı karısının pişman olduğunu bunun için bir şey düşünmüştü ilk fırsatta anne kızı yanlız bırakacaktı.
Biraz daha konuştukların da uyumak için ayaklandılar . Genç şunu düşünüyordu şuan odası hâlâ aynı mi ? Diye yok be annem çoktan o odayı benim gittiğim gibi salon yaptır diye düşünürken arkdan annesinin sesini duydu.

''Merak etme kızım odan senin bıraktığın gibi''

Bunları derken omzuna şefkatle dokunmuştu cümlesi bitince odasına gitti Fatma hatun.
Genç kız ise öyle kala kalmıştı gerçek miydi bu ?
Aram muhtar karısıyla kızını kapı arasından izlemişti karısı odasına gittiğinde kızı şok içinde kaldığını gördü bu hali güldürmüştü orta yaşlı adamı araladiği kapıyı iyice açıp kızının yanına gitti.