İstenmeyen Gelin

-24-

Herkes odasına dağılmıştı . Kendimi kötü hissetmiştim Ferzan ağaya yalan söylediğim.  Beni şaşırtan bir şey daha vardı Azad beni resmen kurtarmıştı ama gerçekten Azad'ın başına bir şey düşmüş.  Kafamı sağ sola salladım ve düşüncelerimi silip  yattığım yeri hazırlama başladım. Banyonun kapısı açıldı , altında sadece havlu olan Azad girdi . Sabır çekerek önüme geri döndüm kaç kere demiştim ben ona havluyla dolanma diye ama dileyen mi var beni bu konakta?

Yattığım yeri hazırladığım da arkamı döndüm. Döndüğümde Azad dolabın orda hâlâ giyinmemiş ve bana bakıyordu ''Niye giyinmedin? ''  Bana öyle bir bakıyorduki korkmama sebep olmuştu bana hâlâ öyle bakarken sonunda konuşmaya karar verdi ''Bundan sonra birlikte yattıcaz''

Ne diyordu bu adam böyle ''Sen dememişmiydin hiç bir zaman birlikte yatmıycamızı?''  Ona aynı böyle demişti

''Soru sorma Bejna ve dediğimi yap''
Diyip iç çamaşırları olan çekmeceyi açtı , kendine baksır çıkardı. Hep yaptığı gibi yapar diye düşüyordum ki beni yanıltı . Elini havlusuna koyduğunda anlamıştım ve hızlıca arkamı döndüm ''Sana demedim mi ben bu odada  varken sadece banyoda giyinebilirsin diye

Ben onun şeyini görmek. Ayy mide bulandırıcı resmen.

Bi süre daha böyle durduktan sonra. Giydiğini düşündüğüm için yavaşça kafamı çevirdim şükür ki giyinmişti bedenimide çevirip bende dolaptan pijama takımımı çıkardım adımlarımı banyoya doğru ilerlemeye başlarken arkamdan Azad konuştu. 
''Ve ikici kural bundan sonra artık odada giyiniyorsun ben olsam bile''

Sinirli ve şaşkın halde ona döndüm ''Sen ne diyorsun be? Bu kadarı da fazla !''
Bana pişkin pişkin bakmaya başladı ve yaslandığı yerden diklenip bana doğru adım atmaya başladı ''Benimle düzgün konuş Bejna böyle sakin göründüğüme bakma bi patlarsam çok güzel patlarım''

Makyaj masasına çarptım ve üstündeki bi kaç merhem düştü. Bana doğru iyice yaklaşmaya başladığında makyaj masasının yanından kaymaya çalışırken  Azad iki koluyla kapattı yollarımı . Kafasını boyun girintime yaklaştırdı dudakları boynuma deneyecek bi mesafe bıraktı . Sanki kalbim göğüs kafesimden çıkacak gibiydi ama heyecandan mı yoksa korkudan mı bilemiyorum. Nefes alışverişleri boynuma çarpıyordu
''Anladın mı karıcığım?''  Sanki bedenim benden habersiz hareket ediyor gibi kafamı aşağa yukarı salladım ve anladım ki kalbimin hızı heyecandan değil ,korkudan böyle hızlı atıyordu.

Kafasını boynuma iyice soktu ve derin derin nefes almaya başladı . Ben mi ? Ben korkudan resmen titremeye başlayacaktım . Biraz daha öyle durduktan sonra boynuma küçük ve o kadar hafif bir öpücük kondurdu , sonunda ayrıldı. Ama bu sefer yüzünü yüzüme yaklaştırdı gerçekten korkmaya başlamıştım artık çok garip bakıyordu .
''Kokun çok güzel karıcığım'' işte bunu dediğinde resmen nefesim kesilmişti bana yavaşça yaklaşmaya başladı dudakları
,dudaklarıma demesine resmen bir santim kalmıştı. Dudaklarıma değmesini izin vermeden kolumla yitirmeye çalıştım ''Yaklaşma bana!'' 

Bunu dedikten sonra yüzünde anlamadığım bi tebessüm olsu ve kafasını yere eğip iki adım geriye gitti.

''O kadar da şerefsiz değilim''
Şerefsiz değil miydi? Gelsen bunu benim külahıma anlat aldatirken şerefsizlik olmuyor muydu? '' Tamam şerefsiz olabilirim ama sana zorla sahip olmam karıcığım''

Gel bide zorla sahip ol. Arkasını dönüp yatağa doğru ilerledi tam yatağın yanına geldiğinde bana döndü ve o sinir olduğum gülümsemesini sunarak ''Ve bana öyle bakmayı kes! Düşmanın yok senin karşında''