KUM SAATİ / Yarı Texting

0.4

Merhabaa

Oy ve yorum yapmayı unutmayınn

İyi okumalarr

***************

"Kalıp bakabileceğin tek yer benim durağım, sevgilim."

Chostly Kisses -The City Holds My Heart

🏀

Bazen insan babasının özleminden yatamaz. Bazı babalar her gece kızlarının saçını okşayarak uyutur bazıları masal anlatarak. Bende isterdim diğer kızlar gibi olmayı, çok mu şey istedim. Her gece ağladım hastalandım bir yara bandıya muhtaçtım. O yara bandının yaralarımı kapatmasını isterdim kabuk bırakmayacak kadar sarmalamasını isterdim.

Her gece yara almadan yatmak isterdim. Peki neden bu kadar büyük bir acı var içimde hala geçmeyen, geçmeyecek gibi hissettiğim o acı. Nefret ediyorum ben ağladığım gecelere yalnız başıma okuduğum masallara hiç mi hakkım yoktu?

"Yeter artık bıktım sizden defolun gidin orospu çocukları! Sizi evde beslediğim yetmiyormuş gibi bir de eşya mı alacağım?" Diyen bağıran sesle irkildim. Aynayadan kendime baktım,

Bir hiçtim ben.

Kocaman bir hiç.

"Bağırma lütfen çocuk uyuyor." Diyen annemin sesini duyunca yorganımı daha çok sıkı çektim ellerim titriyordu. Gözyaşlarım akıyordu.

"Çocukmuş sikmişim çocukları. Bunları al yetimhaneye ver demedim mi sana?! Dayak mı istiyorsun!" Diyen bağıran babamın sesiyle daha da çok ağlamaya başladım.

Ablam evde yoktu annem ona bir şey yapar korkusundan teyzemlerde kalmasını daha doğru bulmuştu. Peki ya ben bana bir şey yapmaz mıydı?

Yorganımı yana attıp titreyen ellerimle kapımı kilitledim. Ardından minik adımlarla doğum günümde arkadaşımın bana aldığı deftere bir şeyler yazıyordum. Dışarda fırtına denecek kadar yağmur ve şiddetli bir rüzgar vardı.

İçeride ki kavga seslerini duymamazlıktan geliyordum.

Deftere tek yazdığım şey,

Çocukluğumun ruhuma yansıttığı acıydı..

🏀

Parkta tek başıma oturuyordum hava kararmıştı. Etrafta kimse yoktum ayaklarımı kullanarak salıncakta sallanmaya başladım. Bugün babamın ölüm yıl dönümüydü. Salıncakta sallanırken bir yandan göz yaşlarım akıyordu.