My Bestfriend Is My Destiny

Chapter 8 (Finale)

JANNA

Nandito na ako ngayon sa terminal ng bus. Pupunta na ako ng probinsiya at doon muna mamamalagi. Gusto ko lang sanang makalimot sa mga sakit na naranasan ko. Pipilitin kong kalimutan si Ryan at magsimula ulit ng bagong buhay. Ngayon, na-realized ko na hindi lahat ng taong mahal mo ay hindi ka iiwan. Minsan nga, iniiwan ka pang luhaan. Kagaya ko ngayon, walang kalaban-laban. Nagmahal lang ako pero ito ang inabot ko. Sobra pa sa tinamaan ng kidlat ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Mahal ko si Ryan pero kailangan ko na siyang kalimutan dahil hindi ako ang babaeng nararapat para sa kanya. Masakit man pero kailangan kong tanggapin. Na ang isang Ryan Tan ay hindi nararapat para sa isang Janella Elizabeth Delgado or Janna for short. Shit! Naiiyak na namana ko.

Nasa loob na ako ng bus. Sacrifice pa ang peg ko pagpasok dito dahil kailangan ko pang malanghap ang klase-klaseng amoy dito gaya nang strong kili-kili powers, strong bad breath, strong body odor, strong amoy-araw, strong amoy hindi naligo and everything. Siyempre may mga mababango rin naman.

Sawa na ako sa kakaiyak. Baka mamaya niyan ay ma-dehydrate ako. Basta, tinatanggap ko nang hindi para kay Ryan ang pekpek este ang buong pagmamahal ko. Tanggap ko nang hindi ko na kailanman matitikman ang alindog ni Ryan. At tanggap ko na rin na hindi ko na siya makaka-bed scene. Ay letse! Sinasaniban ba ako ng malandi kong konsenya? Hanggang dito ba naman na malapit na ang ending ng story ay nandito pa rin siya? The worst is sinaniban pa talaga ako.

Konsensiya: Hoy! Nananahimik ako dito! Pakyu!

Pakyu ka rin! Psh!

Napailing-iling na lang ako. Hahay!

Nararamdaman kong umaandar na ang bus. Here I go. I will be facing a new life and new environment. I'll surely miss the one I love, Ryan Tan.

"Janna!"

Ganun ko na ba talaga siya ka-miss at pati boses niya ay naririnig ko na?

"Janna!"

Lord, wala namang ganyanan oh. Pinagtri-trip-an niyo na naman ko eh.

"Janna! Please bumaba ka diyan. Si Ryan 'to. Please Janna. I won't stop running!"

Ha? Si Ryan? Totoo ba talagang si Ryan ang naririnig ko?

"Janna!"

Sinilip ko ang bintana since nasa tapat lang naman ako ng bintana ng bus. Laking gulat ko na totoo nga! Si Ryan. Hinahabol ang bus na sinasakyan ko.

"Ryan?"

"Janna! Please! Bumaba ka diyan. Hey! Stop the bus!"

"Kuya! Ihinto niyo muna ang bus, please. Kuya, nagmamakaawa ako. Ihinto niyo ang bus. Please.", pakiusap ko kay Kuyang driver.

Sinunod naman ni Kuyang driver ang request ko at inihinto nga niya ang bus. Nang tuluyan na itong makahinto ay kaagad akong bumaba ng bus. Nang tuluyan na akong makababa ay nakita ko si Ryan na patakbo dito sa akin.

"Ryan."

Nang makalapit na siya sa'kin ay hindi ko napaghandaan ang halik niya. Like O to the M to the G! OMG! Totoo ba 'to? Hindi ba ako nananaginip? Oh Lord! Kung panaginip man ito ay sana 'wag mo na akong gisingin.

Nararamdaman ko ang mga labi niya sa mga labi ko. Oh shit na malagkit! Ako na ang pinagpala. Wooah!

Tumigil siya sa paghalik sa'kin. Hinihingal pa ang 'langhiya.

"Ryan, bakit mo ako hinalikan?", oo nga, bakit niya ako hinalikan?

"Because I love you", si Ryan.

Say whuuuut? Ano raw? H-He loves me?