"Yıllar önce dağılan tek şey Sovyet Rusya değildi, aynı zamanda benim ailemdi. Yıllar geçti, kayıplar yaşandı, kalbimdeki yangında en çok onu yakmayı diledim. Benim canım yandı, ödediğim bedeller çoğaldı; ama yemin ederim hiçbiri senin ödeyeceğin be...
Merhaba! Umarım benim için oy verip yorum yapmayı unutmamışsındır🥺 Ay unutsan da sorun değil ama bana mesaj atıp fikrini belirtmezsen bozuşuyormuşuz😔 Instagram: isevdenurr Twitter: dussmussmelekk
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Büyük bir arazide oturuyorduk, evimiz kocamandı. Koruma ordusu vardı etrafta, onlara alışmıştım. "Hadi Öcük," diye seslendim korumalardan birine. Hafif göbeği vardı, annemle izlediğimiz çizgi filmdeki Öcük'e benziyordu. "Böcük sen de koş!"
Artık beni anlayabiliyorlardı, Türkçe öğrenmişti hepsi.
"Hanımefendi yapamayız," dedi Öcük. "Babanız sizinle oynamamıza şiddetle karşı çıkıyor."
"Ya Öcük ben babamı ikna ederim," dedim. "Valla bak. Hadi kaçıyor, onu yakalamamız lazım."
"Ben annenize dokunamam," dedi hızla ve korkuyla.
"Oooof!" dedim. "Tamam beni kucağına al, ben yakalarım annemi."
Öcük bu sefer ikna oldu. Beni kucağına aldı, annemin peşinden koşmaya başladık. O kadar hızlı koşuyordu ki, beni kucağında tuttuğu için uçuyormuş gibi hissediyordum. Kahkahalarım tüm araziyi inletiyordu. "Yakaladım seni anneciğim," dedim ve annemin koluna dokunduğumda, dünyanın en güzel kadını kahkaha attı ve beni kucağına aldı.
"Güzel bebeğim benim," dedi ve yanağımdan öptü. Peşimizden koşturan kardeşime korumalardan biri eşlik ediyordu. "Benim biriciğim," dedi ve bize doğru gelen kardeşime kollarını açtı. Küçük çocuk, çığlıklar içinde anneme ve bana koştu. Annem ikimize de sarıldı, çok sıkı sarıldı. "Sizi kaybetmeyeceğim," dedi ve ikimizin de başından öptü. "Ne olursa olsun. Ne yapmam gerekirse gereksin. Sizi koruyacağım güzel bebeklerim," dedi ve tekrar öptü. "Benim biricik meleklerim."
Gözyaşları içinde gözlerimi araladığımda, dışarıdaki aydınlatmayla hafif aydınlık olan odamda, yalnız olmadığımı biliyordum. Başımı çevirdiğimde, oturduğu koltukta bir elinde kristal bardakla beni izleyen adama baktım.
"Ne işin var senin burada?" Doğrulmaya çalıştım.
"Ne var senin uykularında?" Yutkunmaya çalıştım.
"Geçmiş," diye yanıtladım. "Çocukluğum."
"Güzel bir çocukluk geçirmedin mi?"
Koltuktan kalktı, bana yaklaştıkça viski kokusu geldi burnuma. Viski kokusundan nefret ederdim ama ondan gelen viski kokusu beni rahatsız etmemişti. Kendi kokusuyla karışıktı bu viski kokusu ve burnumu boynuna dayamayı isteyeceğim kadar güzel bir kokuydu. Kendini kaybediyorsun Bade. Şu an zayıfsın, seni kullanmasına izin verme! Zayıflığını kimseye kullandıramazsın kız çocuğu, sen insanları kullanırsın, onlar seni değil.
"Çok güzeldi çocukluğum," diye mırıldandım. "Beni çok seven bir annem vardı, babam vardı. Her şey çok güzeldi."
