THE PROFANITY OF PRIMERA SHIHANKAMI

第十六章

CHAPTER 16

A smile can be deceiving; make sure to analyze the situation before judging the person who is smiling in front of you, as for some, smiling and being overly happy is the last phase of their depression...

-H. Shingen

...

THIRD PERSON'S POINT OF VIEW

"Hatori, my son, please go back here and fulfill my duties to Amane Family," sabi ni Reijin, ama ni Hatori, na kasalukuyang nakahiga ngayon sa hospital bed sa isang hospital sa japan habang kausap niya si Hatori sa pamamagitan ng video call.

Huminga na man ng mabigat si Hatori na nasa banyo ngayon ng restaurant dahil sa may meeting siya ngayon, at saka umiling, "No father, I will never make myself slave with other people. I can be a successful businessman on my own. In fact, my friends and I just established our own mini bar." 

Bigla namang lumungkot ang itsura ni Reijin at nginitian ng mapait ang anak, "Hatori, we are bound to serve this family as they done too much for ours. So, our ancestors did a blood contract with Amane Clan, and if we break that, bad luck will come to you untilour tenth generations."

"It just a supersticion, it'll never happen pa." Malamig na sabi ni Hatori.

"Don't underestimate the japanese curses. If you don't go back in three days, the curse will start to give you a hint that it will ruin you life if you continue to ignore the blood contract." Malamig na sabi ng kanyang ama sabay patay ng cellphone. Napabugtong hiniga na man si Hatori.

"Haist, it's so hard to have a father who's still believing to the old traditions, cultures, and beliefs." Nasabi niya na lang, bigla na mang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang babae na may british deatures at nakasuot ng vintage channel checkered dress, at prada sandals. 

"Let's go Hatori, the investment agent is waiting for us, come on." Sabi ng babe. Kaya tinanguan siya ni Hatori. Nagpati-una na man na nag babae sa paglakad palabas na sinundan na man ni Hatori. Pagkatapos ay nakarating na sila sa kanilang table at naka-upo na man doon ang british na lalake na nakasuot ngayon ng business attire. Umupo na man sila sa harapan nito.

"My apologies sir, it just the coffee hits hard to my stomach." Paumanhin ni Hatori. Nginitian lang na man siya nito at saka inilabas na ang mga papel na kailangan nilang pirmahan.

"I don't want to waste my time here, read the papers, if you are satisfy with the terms then sign it, and if you are not, then wreck it." Malamig na sabi ng lalaki na animo'y nawalan na ng pasensya. Kaya kinuha na man nila Hatori ang papel at nakitang sventy percent ang kita if mag-iinvest sila ng one million na umingganyo sa kanila. Kaya agran nilang pinirmahan ang papel at ininvest lahat ang ipon nilang dalawa.

Pagkatapos ng pirmahan na iyon ay agad silang naka-receive ng tubo mula sa investment nila, na ininvest nila agad. Lumipas pa ang isa pang araw at mas tumaas ang tubo nila. Ngunit paglipas ng ikatlong araw ay nakita na lang nilang zero na ang nasa portal ng account nila na nagpagulat sa kanila. Doon ay nalaman nilang sacam pala ang investment na iyon at natangay ang lahat ng pera ng lahat ng nag-invest.

"Damn, all I have now is my passport and this ten dollars. I think I should go to Japan now," sabi nito. Kaya nag-impake na siya at saka ng oras na ring iyon ay umalis na siya papunta sa airport, since nakapag-book na man siya ng ticket.

At makalipas ang eleven hours and twenty five minutes ay nakarating na siya sa japan at dumeretso ito sa hospital kung saan naka-admit ang kanyang ama.

"Papa," sabi ni Hatori nang kabukas niya sa pinto at nakita ang nakahiga at mukhang hinang-hina ng tatay niya.