Part-(3)
L.B:ဟွားလေး ခနနေ မိသားစုတွေနဲ့
လိုက်တွေ့ရဦးမယ်နော်
Hua:ဟုတ် ဟွား သိထားပါတယ်
ခဏကြာတော့ လီလျန်ဟွား စားပြီးသွားတော့
အစေခံကောင်မလေးတွေက ဝတ်စုံ ပြင်ဆင်ပေးဖို့
ဝင်လာကြတယ် ။ အဲ့ချိန် အထိန်းတော်ကြီး က
အပြင်ထွက်သွားပေးတယ် ။
Hua:အာ .... ဟိုဟာ ဒီ ဝတ်စုံနဲ့ပဲ သွားလို့မရဘူးလား
M:အာ .... အဲ့ဒါက အခု မယ်တော်ကြီး နဲ့ သွားတွေ့
ရမှာဆိုတော့လေ ဒီ့ထက် ကောင်းတာမျိုး ဝတ်
သွားသင့်ပါတယ် ကြင်ယာတော်
Hua:ကောင်းပါပြီ ဒါဆိုလဲ ပြန်လာရင်တော့ ဒါလေး
ပဲ ပြန်ဝတ်လို့ရအောင် ဒီမှာပဲ ထားထားပေးပါ
M:ကောင်းပါပြီ ကြင်ယာတော်
ခဏနေတော့ ဝတ်စုံလဲ ပြီးသွားတော့ အစေခံလေး
တွေလဲ ပြန်ထွက်သွားတယ် ။ အထိန်းတော်ကြီး
ပြန်ဝင်လာတော့ လှလွန်းတဲ့ လီလျန်ဟွား ကြောင့်
ပြုံးလိုက်မိတယ် ။ သိပ်လဲမရင့် သိပ်လဲ မနုတဲ့
အဝါရောင် ဝတ်စုံလေးရယ် အဝါနုရောင် ပဝါလေး
ရယ် ဆံပင် ကို မြင့်မြင့် စည်းထားပြီး ရှေ့ကို ဆံပင်
လေး နည်းနည်း ချထားတဲ့ ပုံလေးက တကယ်ကို
သိပ်လှလွန်းတယ် ... ။
Hua:အထိန်းတော်ကြီး
L.B:ရှင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟွားလေး
Hua:ဟွားကို ကြည့်ပြီး ဘာလို့ ပြုံးနေတာလဲ
L.B:ကျွန်မရဲ့ မင်းသားလေး က လှလွန်းလို့ပါရှင်
Hua:အထိန်းတော်ကြီးကလဲ မဟုတ်တာတွေ ...
L.B:ဒီက အမှန်အတိုင်းပြောတာပါနော်
G:ဧကရာဇ် ကြွချီလာပါပြီ !!!
အကုန်လုံးက ဂါဝရပြုလိုက်ကြတယ် ။
လီလျန်ဟွား ကလဲ
Hua:ဟွား ... ဂါဝရပြုပါတယ် အရှင်
Fang:အင်း ပြင်ပြီးပြီလား
Hua:ဟုတ် အရှင်
အဲ့အချိန် လီလျန်ဟွား က ခေါင်းမေ့လိုက်တော့
ဖန်းသော့ပင်း ထပ်မံမှင်သက်သွားရသည် ...
Fang pov:ဒီကောင်လေး ဘာဆေးတွေများ
စားထားလို့ ဒီလောက်လှနေရတာလဲ
ဖန်းဧကရာဇ် က အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်
နေတာမလို့ လီလျန်ဟွား လဲ နေရခက်လာသလို
အကုန်လုံးကလဲ တီးတိုးပြောနေကြတယ်
