it's you ı'm thinking of / hanzeh

25

bu da böyle arayı soğutmamak için kısa tatlı hoş bi bölüm afiyet olsunn 😋

•

Zehra'nın bana karşı beslediği bu muhteşem sevgiyi hissetmesiyle büyümeye başlayan çocuk kalbim şimdi onun öpüşleri, dokunuşları ve sevişleriyle büyüyüp kocaman olmuştu. Göğüs kafesime sığamaz olmuştu. Yumruğumdan katbekat büyüktü.

Kocaman bir kalbimin oluşu kocaman hisler hissetmeme sebep oluyordu. Minnettardım güneşime bana bu denli büyüleyici hisleri tattırdığı için. Beni aşka bu kadar yakınlaştırdığı için. Beni ilk defa aşka yakıştırdığı için.

Çok mutluydum. Çok heyecanlı, çok renkliydim. Saymaya sonsuza kadar devam edebilirdim ama bunun bir özetini de bulmuştum. Zehra'ylaydım işte.

Bakışlarımı tek bir an olsun çekmek gelmiyordu yanımda uzanan Zehra'dan. Hayatımın geri kalan her anında onu izlemek istiyordum. Abartılı şeyler hissettiğimin farkındaydım fakat hayatımda ilk defa bu abartıdan rahatsız olmuyordum.

"Ebrar haklı çıktı." Dedi kısık bir sesle.

"Ebrar nasıl oluyor bilmiyorum ama seni sevdiğimi benden bile önce fark etmişti."

Hala tavana bakarken gülümsedi güzelce. "Bana siz öpüştüğünüzde durduramayacaksınız kendinizi demişti. Bak, yatağındayım."

Gülerek konuşmaya başladım. "O aptalın ilişkimiz boyunca bizden çok daha zeki olmasına feci kuruluyorum."

Sonunda yeşil gözlerini bana çevirdi. "Adına konuş balım. Ben aşık olmama rağmen aptal asla değildim."

Yaklaşıp dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum.

"Beni sevdiğini bu zamana kadar söylemediğin için sana küsebilirim bence."

Bu sefer o dudaklarımızı kısa bir anlığına birleştirdi. "Sıkıyosa küs."

Gülümsedim. "Tüm bunlardan mahrum kalacak kadar aptal değilim ya. O kadar da değil."

Dudaklarını bu sefer yanağıma bastırıp geri çekildi. "Şüpheliyim."

Ben de şüpheliydim.

"Kaç yıldır bana platoniksin Zehra Güneş?"

"Şimdi senin götünü kaldıracağız değil mi?"

"Sen tarafından seviliyor ve öpülüyorum güzelim. Bu saatten sonra benim götümü indirebilen çıkmaz."

Gülerek yatakta tamamen bana döndü. Başını hafif kaldırıp elini oraya destek koydu ve konuşmaya başladı.

"Hande sen gerçekten hiç mi bizim yıllardır aramızdaki bu çekimi fark etmiyorsun?"

Her ne kadar normalleştirmeye çalışsam da Zehra ile olan arkadaşlığımın diğer arkadaşlıklarıma benzemediğinin farkındaydım. Pek tabi işime gelmeyen her konuda yaptığım gibi düşünmek zorunda kalıncaya kadar düşünmemiştim bu durumu.

Vereceğim bu hayır cevabının onu üzebilme ihtimali yüzünden konuyu değiştirecektim.

"Yıllardır beni arkadaş ayağına öpüp benden faydalanıyormuşsun Zehra. Sana gerçekten inanamıyorum bitanem."

"Ne yapıyım Hande? Sen bu arkadaş oyununu oynamaktan hiç sıkılmadın."

Ben bu oyunu bilinçsiz bir şekilde oynuyordum. Ama Zehra bilinçli bir şekilde dahil oluyordu oyuna. Madem bana karşı başka hisler besliyordu, neden tek bir an olsun konuşmamıştı ya da benim ondan şüphe etmemi sağlamamıştı?