Maraming satin ay bumababatikos
Dahil ang iba satin ay mosmos Pinapaulanan ng masasakit na salita
At pinapasunod na parang tupa
Palagi nating naiisip na "kailan?"
Kailan naman tayo pagbibigyan ng kapalaran
Kailan tayo papaburan
Na maging masaya kahit saglit lang
Sa bawat sampal satin ng hirap ng buhay Parang sirang tulay
Walang umaalalay At Walang maging gumagabay sa ibang daan
Gusto nating tayo naman
Tayo naman ang paburan
Kahit panandalian lamang Gusto natin sabihing
" AKO NAMAN MUNA"
