MAFYA HASTAM

Bölüm 21: Barbie Mi ?

(Medyanın bölüm ile hiç bir alakası yoktur. Viran'a temsilen koydum medyaya <3)

****

Tekrardan telefonla uğraşan Viran'in telefonuna vurdum. Telefon vurmam ile tekrar göğsüne düştü. Diğerlerinde de bir şey demediği gibi bunda da bir şey demedi ve telefonu kaldırıp tekrar bakmaya başladı.

Telefonumun aranması ile telefona baktım.

İdil SoySUZ..

Sinir ile telefonu açtım ve kulağıma yasladım.

"Artık gel ve eşyalarını-" diyordu ki lafını böldüm.

"Müsait olduğum ilk vakitte geleceğim İdil ! İki parça eşyam varsa da alıp giderim. Umuyorum ki beni her zaman arayıp taciz etmene değer eşyalardır ! Kağıt parçası şeyler için beni sürekli arayıp taciz etmiyorsundur umarım. Eğer biraz daha arayıp taciz edersen yapacağımı biliyorum." Dedim ve telefonu kapattım.

Viran telefonu indirmiş ve bana bakıyordu. "N'oldu ?" Dedi.

"İdil ve yine aptal işleri !" Dedim gözlerim tavanda gezinirken.

"Ne istiyor ?"

"Eşyalarını al, git diyor. Zaten başka ne diyebilir ki ?"

Birkaç saniye durdu ve en sonunda konuştu. "Sürekli arıyor mu ?"

"Utanmasa her gün arayacak." Dedim ve bir daha bu konu hakkında konuşmadık.

Elimde ki telefona tekrar bir arama geldi.

Gizemm..

Aramayı açtım ve kulağıma yasladım.

"Loraa !" Dedi dedikodu var der gibi.

"Ne olduu ?" Dedim. Viran'in pür dikkat bana baktığını biliyordum.

"Her yerde kocanın fotoğrafı var ! Hem de yanında sarı saçlı bir kızla !" Gözlerim Viran'i buldu.

"Nasıl bir fotoğraf ? Betimlesene."

"Kocan düz ifadeyle kadına bakıyordu ama kadın aşkla bakıyordu. Kadının Üzerinde siyah saten, dantelli bir gecelik vardı. Göğüsleri kocana değiyordu. Sol elini de tutmuştu. Kadının sarı-" diyordu ki lafını böldüm.

"Tamam Gizem biliyorum kadını. Sanem Yılmaz.." Viran yatakta oturur hale geldi.

"Sanem mi ? Amaan neyse, ne ! Ben söyleyeyim. Kocanın adı çıkmadan kaldırsın fotoğrafları. Sonra da bu fotoğrafların aslını anlat bana." Dedi ve aramayı kapattı.

Viran "Ne oldu ?" Dedi.

Alayla "hatırlıyor musun Viran ? Ben burada kabus görüp ağlarken sen Sanem'in yanına gitmiştin." Dedim. "Hatta iyi misin bile demeden gittin. Hatırladın mı ? Sende hatırlamalısın. Çünkü ben unutmadım."

"Karıcığım, hadi Ne olduğunu söyle."

"Ne o, gerçekleri duymak ağırına mi gitti ? Gitmeli ! Burada saatlerce ağlarken sen Sanem'in yanına gittin. Zira Benim ağırıma fazlasıyla gitmişti."

Ağzını açıp konuşacakken onu susturdum. "O fotoğraf yayılmış. Git kaldır onları da, koruduğun soy ismine leke gelmesin."

Kalkıp gitmesini beklerken öyle yapmadı. Telefondan birisine mesaj yazdı ve bana döndü. "Demek ki, hâlâ çözemediğimiz sorunlarımız var."

"Hayır, yok !"

Elimi tuttu ve konuştu. "Bazı konularda gözlerin çok tehlikeli bakıyor. Korkmuyor değilim. O kahve gözlerin bir ateş misali etrafı yakıyor."