MAFYA HASTAM

Bölüm 23: Artık Benim De Ailem Sen Değilsin..

Bölüme başlamadan önce minik açıklamalar yapmak istiyorumm <3

1. Özellikle ilk bölümler de Furkan ile Musa'ya yengeci diyorlar (kötü yengeci olarak düşünün.), özellikle de Furkan'a.

Bu duruma açıkçası üzüldüm, çünkü Furkan ile Musa'yı yengeci olarak hiç düşünmemiştim ve asla da düşünmem.

Furkan ile Musa'nin kitapta ki hallerine bayılıyorum, özellikle de Furkan'in şaklabanlıklarına, Musa'nin bir abi edası ile Lora'ya yaklaşmasına hayranımmmm.

Kısacası Furkan ile Musa yengeci değil :)

Bu bölüm hem Lora ile Viran'dan hem de benden açıklama almış oldunuuzzz

Bunun açıklamasını yapma zorunluluğu hissettimm, çünkü kitapta oldukça sevdiğim iki karakteri çöp etmek istemedim.

2. Bu ve eski bölümler de Viran biraz odun hatta baya odun. Sürekli olarak Lora ile sorun yaşıyorlar. Sinirlerine hakim olamıyor, Sesini yükseltiyor.

Biraz da Viran'a hak verin lütfennn <3
Çünkü adam mafya (evet Lora'ya karşı tutumu yumuşak olmalı) ve daha önce sinirlerine hakim olması gereken birisi olmamıştı.

Ama merak etmeyinn düzelecek :)

3. Yaşımdan dolayı +18 sahneler yazmak istemiyorum. Evet, yazabilirim ama yazarsam da kalbim hiç rahat olmuyor. Lütfen anlayış gösteriiinn :)

Sizi fazla tutmadan bölüme alalım kahve çekirdeklerimmmm <333

****

Yüzüme çarpan şey ile gözlerimi araladim. Yüzüme çarpan şey saçtı. Evet, saç!

Elimle yüzümden çektim ve yanıma bakarak saçın sahibine baktım. Tabikide karımdı. Saçı o kadar uzundu ki en ufak harekette savruluyordu. Saçlarını hiç bir zaman kesmez umarım..

Üzerimde ne işi var? Üzerimde uyuyordu şu an.

Saçlarını düzelttim ve uyumaya çalışacakken Üzerimde hareketlendi.

Öylece bekleyip ne yapacağına baktım. Kendisini yana doğru kaydırdı. Yatağin uçlarında olduğum için kenara kayması ile yataktan düşecekti.

Elimi beline koydum ama hiç bir işe yaramadı. Uykulu halim ile kendisini yukarı çekemedim ve ikimizde yataktan düştük. Kızın üzerine düştüm!

Altımda ki kadından inleme sesi gelince tüm ağırlığımı üzerine verdiğimi fark ettim. Dirseklerim ile yerden destek alarak ağırlığımı üzerinden çektim. Yüzüne baktığımda uykudan yeni uyandığı için kısık olan gözlerini ışığa alıştırmaya çalışıyordu. Aslında oda karanlıktı ama komidinin üzerine ki gece lambası yanıyordu. Uyumamızın üzerinden sadece yarım saat geçmişti.

"İyi misin?" Diye anlık bir gafletle soru sordum.

Boş gözlerle bana bakarken "iyiyim, sen nasılsın?" Dedi. Bıraksam tekrardan uyurdu.

"Bende iyiyim." Dememle yanlış söylediğimi anladım.

"İyi çok güzel. Sen İyiysen bende iyiyim." Dedi gözleri kapanırken. Üzerinden tamamen kalktığımda bana sırtını dönerek cenin pozisyonunda uyumaya çalıştı. Yerdeydi ve uyumaya çalışıyordu!

Dizlerimin önünde olan kalçasina bakmamaya çalışarak çıplak omzuna dokundum. "Yerde uyuyamazsın, kalk." Bu kadın ne ara kazağini çıkarmıştı? Siyah sütyen, siyah pijama ile duruyordu.

"Böyle iyiyim." Dedi.

"Kalk diyorum. Hasta olursun kalk."

"Yoo, olmam."