Staying Between Uncertainties : CTU Series #4

PROLOGUE

--------------------------------------------------

" FOR OUR DREAMS , CHEERSSSSSSS!”

Malalaki ang mga ngiting nakaplaster sa mukha ng mga kaibigan ko habang itinataas ang kaniya-kaniyang bote ng beer at sabay-sabay na nilagok ng diretso.

Agad bumulaghit ang pagdaloy ng pait ng alak sa aking lalamunan ngunit natawa nalang din kalaunan.I smiled widely while looking at these people around me.Ang mga naging sandalan ko sa loob ng apat na taong pag-aaral ko sa kolehiyo.

Well, I had Asshey, too.Lihim akong natawa.That wench. Lagi niya akong binubwesit.

And him…

Him.

Biglang pumait ang pakiramdam ko sa naalala.Tinungga ko ulit ang bote ng beer.Nope, not again. Not. Again.

Nag-inuman kami ngayon dito sa Colon dahil nagbubukas ulit ang night market.Masuwerteng nagkaroon kami pareho ng free time despite of our busy life.It's been a while noong huli kaming gumimik.

Sa isa sa mga nakahilerang food stalls kami nakapwesto.Luto dito, luto doon.Kain dito, kain doon. Maraming taong namimili ng kung ano-ano.May live band rin na tumatanggap ng mga song requests.

“How’s lawschool, Diane? Maxine?” Rubelyn suddenly asked after she put her bottle of beer down. “Plano kong maglawschool next year. Any advice?”

Napatikom ako ng bibig sa biglaang tanong ng kaibigan tsaka nagbaba ng tingin. Unlike me and Diane, Rubelyn did not proceed right away in law school because she helped her parents manage their family business first.

Ano raw?Advice ba kamo? Gusto ko na nga lang mamatay, sa totoo lang. Wala akong maibigay na advice.Law school pala, ha?

Malakas na humalakhak si Diane at pinisil ang pisngi ni Rube na naghihintay ng mga sagot namin.“Oh, dear. Advice, you say? Huwag mo na subukan. Nakakamatay.”

“Hala, si OA" Nack Jade purred and made a face. “ Huwag mo na subukan. Nakakamatay. Eh, bakit buhay ka pa?”

“Nack, kapag nakatyempo ako, hambalusin kita ng poste. Gusto mo?” Diane fired back.

“Hambalusin ko kayo pareho ng bote kapag di kayo tumigil ,” Christine interfere immediately, naiinis na sa dalawa.“Para kayong mag-asawang nag-aaway, alam niyo?”

Nasira ang mukha ng dalawa dahil sa narinig. Parehong napa’ewww’ at parang may nakakahawang sakit na mabilis na lumayo sa isa’t-isa.

“Di tayo talo, sis. Yuckers. May pilot na ako, noh!” Nack rolled his eyes dahilan ng pag-init ng ulo ni Diane.

“Yuckers ka din.May G-Tech rin ako, noh!”

They continued to banter.Hindi pa rin talaga nagbabago ang dalawa. Iiyak ang araw kung hindi nabubuwisit ang isa't isa.

I sighed. Napakasarap sa pakiramdam na unti-unti na naming naabot ang mga pangarap namin. These people I’m with today are the same people I met way back in college. In CTU.
Nakakaproud isipin na pareho na kaming may mga naabot sa buhay.

Rubelyn, Christine, Mary Diane, and Nack Jade. Sadly, Hannah was not here. She fled to Japan for good.

How funny. We're all just some lowly, anxious individuals before, full of doubt and uncertainties about what the future holds.