Staying Between Uncertainties : CTU Series #4

CHAPTER : 7

***

Malakas na tinulak ko ang kanyang dibdib at saka mabilis akong bumaba sa pool na kinauupuan.Malalaki at mabibigat ang hakbang na umalis ako sa bilyaran habang dumadagundong ang tibok ng puso ko.Humigpit ang hawak ko sa strap ng aking backpack.

He's messing with my nerves.I need to get away from him.Bakit ba niya ginugulo ang sistema ko?Why is he talking nonsense like me forgetting something that has to do with him?Hindi ko maintindihan.Is he doing a prank on me?Sana lang ay hindi dahil hindi nakakatuwa at hindi kami close.Dahil ang alam ko lang ay kapwa kami estudyante ng CTU at hindi ko siya kilala.

Hindi pa nakailang hakbang ay nahablot ni Giann ang aking braso.Binaklas ko ang kamay niya mula sa pagkakahawak ngunit ayaw niya akong bitawan hanggang sa nasa isang makipot na alley na kami.

"Giann, umalis ka na.Uuwi na rin ako,” may diin kong sabi.

Someone passed by near us kaya bahagya akong lumayo sa kanya. Unfortunately, he won't let go of my arm."I'm not letting you go home alone,Xine.You're tipsy."Diin niya.

Sa sinabi niya ay saka ko lang naramdaman ang init sa magkabilang pisngi at ng lalamunan ko dulot ng alak.Hindi naman ako tinamaan masyado dahil dalawang maliit na bote lang naman ang aking nainom.

Napaismid ako."I'm not.Umuwi ka na", malamig kong sabi."At huwag mo akong tatawaging Xine.Stop pestering me.I don't know what you're talking about."

Hindi siya nagsalita at naningkit ang mata.He poked his tongue on the inside of his right cheek and looked away.Tila pinipigilan niyang may masabi siya sa akin.

"Masyado ng magulo ang isip ko, Giann.Huwag mo ng dagdagan,”dagdag ko pa.

"What happened?"Mahinang tanong niya tsaka humakbang palapit."Why were you drinking? Something's bothering you?May nangyari ba?"

"It's none of your business,” heto at nakikialam na naman siya.“Sabi ko umuwi ka na."

"No.I'm driving you home.Let's go."

Nanlaki ang mga mata ko at binaklit ulit ang aking braso."What?Ayoko!I can go home by myself." Kung nagbibiro man siya, hindi nakakatuwa.The thought of him driving me home made me anxious.

"Huwag ng matigas ang ulo, Xine.Huwag mo akong pag-aalahin." Matigas niyang sabi kaya natahimik ako.Lalo na nang marinig ko na naman ang pangalan ko sa labi niya."Uuwi lang ako kapag nahatid na kita."Seryoso siya sa mga sinabi niya.

"Baliw ka ba, Giann!?Sasayangin mo ang gas mo para lang ihatid ako ng Mandaue?!” I'm flabbergasted.Anong kalokohan ‘to?

"Kahit sa Carcar o Danao pa kita ihatid, Xine.I just want you to be home safe.”

I gasped.Gago?Ang tigas ng ulo ng lalaking 'to.Ano bang nakain nito ngayong araw?Why is he like this?What is this behavior of his?!

He held my wrist as he walked ahead of me.I felt so small behind him, and I feel like he's adjusting his pace just for me to catch up.Sa haba ng binti niya ay ilang hakbang ko na kaya ang isang hakbang niya.

We stopped in front of his Honda Cbr.Sa gilid lang ng bilyaran at hindi pa maayos ang pagkapark niyon. Nanunumbalik sa isip ko ang mga babaeng umangkas sa motor niyang ito.Pinagkrus ko ang aking mga braso sa aking dibdib."Ilan na ang umangkas dito sa motor mo?"