ភាគ១ : ជីវិតដ៏ខ្មៅងងឹត

1.2K 76 0
                                    

ជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗកើតមកគឺគ្មានកំហុសទេ អ្នកដែលមានកំហុសគឺជាអ្នកបង្កើតយើងមកមិនបានផ្ដល់ក្ដីស្រឡាញ់ បង្កើតចេញពីតណ្ហាមួយពេលរួចក៏បោះបង់កូនឲ្យនៅកំព្រា គ្មានកន្លែងត្រូវទៅក្លាយជាក្មេងអភព្វបំផុតក្នុងជីវិត។

ក្រឡេកមកមើលក្មេងប្រុសសាច់ស្រគត់ស្រគុំលង់លក់ក្នុងបន្ទប់មិនសូវជាស្រស់ស្អាតប៉ុន្មានស្បថថាជាបន្ទប់ដែលដាច់ពីគេដូចជាបន្ទប់ធ្លាប់បោះចោលនៅចន្លោះបន្ទប់ដាក់ឃ្លាំងឥវ៉ាន់ផ្សេងៗនាឯភូមិគ្រឹះក៏ធំសម្បើមមួយ ។ ស្មើរនេះគេត្រូវតែទៅជាន់ផ្ទាល់ដៃជួយ អ្នកបម្រើធ្វើការ ហេតុអ្វីគេគេចមកគេងទៅវិញ បន្ទាប់ពីបាត់ពីផ្ទះ រយៈពេលថ្ងៃ?

ក្រឹប!
សម្លេងទង្គិចគន្លឹះទ្វា ធ្វើឲ្យដឹងពីបុរសមាឌមាំម្នាក់ចូលមក មើលទៅគេស្គាល់គន្លឹះសោរបន្ទប់មួយនេះជាក់ច្បាស់បំផុត ដូចជាចេញចូល ញឹកញាប់ ឈរលូកដៃក្នុងហោប៉ាវមើលទៅរាងតូចច្រឡឹងគេងដូច មនុស្សជិតស្លាប់ គេចូលបន្ទប់យ៉ាងនេះហើយមិនដឹងខ្លួនទៀត

« ឯងនេះកាន់តែប្រហើនជាមួយយើងហើយ » ម្រាមដៃក្រាស់ លូកដោះក្រវ៉ាត់ខោខ្លួនឯងម្ដងបន្តិចៗទាំងក្រលាស់អណ្ដាតទល់ ថ្ពាល់ទប់ទល់ភាពខឹងសម្បារ ។ ភួយទន់ល្មើយត្រូវដៃមាំបោចចេញក្រវាត់ចោលពីរាងកាយតូចគួរឲ្យចង់ភ្លក់រស់ជាតិ មុននឹងចាប់ ហែកអាវស្ដើងខ្ចោកៗរំខានដល់ត្រចៀកអ្នកកំពុងលង់លក់ភ្លាមៗ

« អ្ហឹកក ហឹកក លោកពូ! » បបូមាត់តូចញ័រចប្រប់និយាយសមនាម
ពូស្ទើរមិនចង់ចេញ ខណៈជើងទាំងគូរដោលឡើងគេចពីការចាប់ របស់បុរសកំណាចនេះ។

« ស្ងាត់មាត់ភ្លាមទៅ! ឬឯងចង់ឲ្យអនាគតប្រពន្ធយើងឡើងមក ឃើញ? » កាយតូចជីមីនក្រវីក្បាលញ័រតតាក់ បេះដៃលោកពូកំណាចគ្មានជាប់សាច់ឈាមអ្វីចេញពីការចាប់ច្របាច់ថ្ពាល់ពេញទំហឹងធ្វើឲ្យគេឈឺខ្លាំងណាស់។

« កាន់តែធំខ្លួន ធំឆ្អឹងហើយតើ ឯងបាត់ទៅណា ២ថ្ងៃហាស ផាក ជីមីនឯងនេះគ្មានចម្រើនដល់គ្រួសាររបស់យើងទេ » ជើងស្រឡូន ត្រូវលោកពូចិត្តសាមាន្យចាប់ហែកបុកបញ្ចូលកូនប្រុសរបស់ខ្លួន លិចដល់គល់ភ្លាមៗ ព្រោះរន្ធមួយនេះធ្វើឲ្យគេស្រេកឃ្លានពីរថ្ងៃមកហើយ។

•Born is Dark• (ចប់)Where stories live. Discover now