ភាគ២: យើងដាក់បណ្ដាសារពួកឯង..

422 51 1
                                    

ព្រះចន្ទយប់នេះគួរតែពេញវង្ស ហេតុអ្វីវារះតែមួយចំណិតតូចទៅ
វិញ? ហេតុអ្វីក៏ចិត្តអាក្រក់បែបនេះ យប់នេះខ្ញុំចង់មើលវាខ្លាំងណាស់ព្រោះខ្ញុំនឹកកូន ភាពងងឹតរបស់ឯងបញ្ចេញរូបរាងមកវាធ្វើ ឲ្យខ្ញុំឈឺចាប់ណាស់ រឿងរ៉ាវទាំងប៉ុន្មានបានមករំខានខួរក្បាល ខ្ញុំស្ទើរឆ្កួតទៅហើយ។

*ខ្ញុំនឹងខេលហ្វារៀបការនៅខែក្រោយនេះ*
*នាងជាមនុស្សស្រីដែលខ្ញុំស្រឡាញ់បំផុត*
*គ្រួសារយើងនិងមានចៅឆាប់ៗនេះហើយ*

ទឹកភ្នែកស្រក់លើជើងតូចៗរបស់ខ្លួនតក់ៗ លើកដៃអង្អែលពោះ ទទេស្អាត បេះដូងស្វិតស្រពោនមួយនេះវាកាន់តែឈឺចាប់ ហេតុអ្វីគេមិនត្រូវការខ្ញុំនិងកូនខ្ញុំ? រយៈពេល៣ឆ្នាំដែលពួកយើងមានអីៗ ជាមួយគ្នា វាគ្រាន់តែជាតណ្ហា ហិង្សា និងឧបករណ៍កំចាយអារម្មណ៍ ហេតុអ្វីឆ្កួតលីលាគិតថាគេស្រឡាញ់ខ្លួនទៅវិញ? សូម្បីតែកូនពីឈាមរបស់គេ គេមិនត្រូវការផង ហេតុអីគិតថាខ្លួនឯងនៅ មានតម្លៃពិសេសថ្នាក់នេះ។

« កំណើតរបស់ខ្ញុំអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ ជាក្មេងកំព្រាគេរើសមកចិញ្ចឹម មានអ្នកចាំគម្រាមសុី ខ្ញុំមានកូនក៏អភព្វដូចខ្ញុំ អ្ហឹក ហឹក ខ្ញុំមិន ចង់ដកដង្ហើមទៀតទេ ហឹក ខ្ញុំហត់ ខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ គេគម្រាមសម្លាប់ខ្ញុំ បើសិនអ្នកណាម្នាក់នៅទីនេះដឹងរភងពួកយើងទាំងពីរ ខ្ញុំឆ្កួតណាស់ដែលមិនឲ្យគេសម្លាប់ជីវិតគ្មានតម្លៃមួយនេះ បែរជាសម្លាប់កូនឯង អ្ហឹក ហឹក » ជីមីនគត់ទ្រូងស្រេកយំទឹកភ្នែក ស្ទើរក្លាយជាឈាមហេតុអីគេអាត្មានិយមជាមួយប្រុសបិសាចនោះ ទៅវិញ គេរស់នៅក៏គ្មានតម្លៃអ្វីដែរ

ក្រឹប!

សម្លេងបើកទ្វាបានរបើក ជីមីនរហ័សជូតទឹកភ្នែក ញ័រខ្លួនមួយរំពេច គេដឹងច្បាស់ណាស់ថានាយក្រាស់បានមករកខ្លួនក្នុងគោលបំណងអ្វីកណ្ដាលយប់ស្ងាត់បែបនេះ។

« យំហេស? »ដំណើរស្វាហាប់មកឈរចំពោះមុខរាងតូចសួរសំនួរ ទាំងដៃដោះខ្សែក្រវាត់ចេញ

« អត់...អត់ទេ....» រាងតូចក្រវីក្បាល ដៃញ័រជួយសម្រាតខោនាយរហ័សចាប់កាន់ប្រឡែងលេងកូនប្រុសធំសម្បើនរបស់នាយមិនឲ្យទាស់ចិត្ត។

•Born is Dark• (ចប់)Onde as histórias ganham vida. Descobre agora