Perde Arkası

1. Bölüm: Yetimhane

🎧(Nightcore) Umbrella

Bayan Parker'ın keskin sesiyle uyandım. Herkese
giriş katta sıraya girmesi için bağırıp çağırıyordu.

Yataktan kalktım. Elimi yüzümü yıkadım ve tam kapıyı açıyordum ki Bayan Parker karşımda durmaz mı? Aşırı makyajından misafirin geleceğini anladım.

"Bir şey mi oldu madam?"diye sordum.
Kulağımı sağır edecek kadar bağırarak "Çabuk sıraya geç!"dedi.

Açıkçası pek şaşırmadım. Her misafir geleceği zaman böyle yapar. Her birimiz temiz, şık ve düzgün olmalı. Bizler yaşça büyük olduğumuz için pek bir şey demiyor. Misafirler daha çok küçükleri aldığı için Bayan Parker en çok onlara ağırlık veriyor.

Yarım saat oradan buraya koşuşturmadan sonra nihayet misafirler geldi. Hepimiz giriş katta tek sıra halinde dizildik. Misafirler karşımızda duran koltuğa oturdular. Bayan Parker herkesi en güzel şekilde tanıttı. Misafirler biraz düşmeden sonra 8-9 yaşındaki Fiona'yı aldılar. Birkaç belgeyi imzalayıp gittiler.

Ve böylece her sene olduğu gibi misafir gelir çocuğu alır ve gider. Bu arada ben Warunee. İki gün sonra 18'ime giriyorum. Evet ben yetimhanede büyüdüm. Yaklaşık 13 yıldır buradayım. Bazı büyükler 5 yaşından beri burada olduğumu söylüyorlar.
Benim de canımdan çok sevdiğim ailem vardı. Aralarında ablam da vardı. Onun adını pek hatırlamasam da söylentilere göre ona çok benziyormuşum.

Neyse asıl konumuza dönelim. Kanunlara göre yetimhanede büyüyenler 18 yaşlarına geldiklerinde birisi onları alır ve masabaşı iş yaparlar.
Ben de tabii ki de hayatımın böyle geçmesine izin veremem.

Planıma göre yetimhanede tanıştığım en iyi tek arkadaşım Dokmai'ye gideceğim. Onun hakkında sonra bilgi veririm. Onun bana yolladığı bir mektubunda onun Clinton Nufüs Müdürlüğünde çalıştığını öğrendim. Eğer ki yetimhanedekiler yokluğumu fark ederlerse diye kimliğimde birkaç değişiklik yapmayı düşünüyorum. Beni bulamasınlar diye.
Ama en iyisini Dokmai bilir tabii ki. Şimdilik yatıp erken kalkmak için alarm kurdum. Eşyalarımı çantama koydum ve her şey hazır. Artık uyusam iyi olacak...