Annem ve babam bugün defnedilecek.
Ne hissettiğimi bilmiyorum.Bu hayatta sadece annem ve babam vardı. Kerem onları acımadan öldürmüştü.
Artık Onur hocam bana bakıyor. Beni
eğitiyor. Bana savaşmayı öğretiyordu...
Onur hoca ile evden çıkıp mezarlığa geldik. Annem ve babam yan yana gömüldü. Onları izlerken göz yaşlarıma engel olamadım. Onur hocam şevkat ile bana sarıldı. Ve o da ağlamaya başladı. Sonra ise karşıdan yürüyerek gelen Kerem'i gördüm. Korkuyla Onur hocama sarıldım.
"Bana zarar vermesin hocam"dedim.
Onur:
-Buna izin vermem.
-Gerekirse bende ölürüm ama izin vermem. dedi.
Kerem yaklaştı, yaklaştı, yaklaştı.
Yanımıza geldiğinde. Pis pis güldü.
Sonra
Kerem:
-Ne kadar da zavallısınız.
Demesiyle kafasına sert bir yumruğu yemesi bir oldu. Yumruğu atan kişi Tuğra'ydı.
Tuğra:
-Liderime ve hocama zavallı deme hakkını kim verdi sana ? dedi.
Kerem'in burnu kanıyordu. Buna rağmen kahkaha atmaya başladı.
Sonra
Kerem:
-Gerçektende zavallısınız.
-Şuanda sizi 15 tane keskin nişancı izliyor.
-Ve tek komutumla delik deşik olursunuz dedi.
Ağlamamı durdurup "Bizden ne istiyorsun?"dedim.
Kerem:
-Onlardan bir isteğim yok.
-Ama seni istiyorum.
Onur:
-Sana Bekir'i vermem. dedi.
Kerem:
-Senden izin isteyen olmadı. dedi.
Ve elini havaya kaldırdı.
Anında Tuğra ve Onur hocanın üzerinde lazerler belirdi.
Onur hocama baktım. Korkuya dair hiçbir şey yoktu. Tuğra'ya baktım.
O da aynı şekildeydi.
Kerem:
- Cevap verin.
-On saniyeniz var.
- On,dokuz,sekiz,yedi,altı,beş,dört,üç,
iki,bir,sıf-
"Tamam seninle geliyorum" dedim...
YOU ARE READING
SR2R
Non-FictionBekir isimli bir çocuğun geçmiş travması ile ortaya çıkmış intikam duygusunu bastırmak için yaptığı şeyler ve edindiği dostlukları konu alan bir roman.
