SR2R

31.Bölüm: Mutluluk

Yazarın Anlatımı İle:
SR2R'nin tamamlanmasının ardından tam on yıl geçti. Kerem on yıldır ortada yoktu. Ve aranan suçlular sıralamasında birinciydi.
O kadar yıl geçti tabii ki SR2R üyeleri değişti ve gelişti. Ama tek değişen bu değildi. SR2R üyeleri Onur hocanın malikanesinden ayrılıp kendilerine bir ev almışlardı. Ya da çaldılar. Bu o kadar önemli bir detay değil.
Ve onlar hocalardan ayrıldıktan sonra hocalara bir şey oldu. Hepsi kötü yola düştüler. Ülkede aranan suçlular listesine onlarda girdi.
Hocalardan da haber alınamıyordu
o güne kadar...

Bekir'in Anlatımı İle:
Hocalarıma neden böyle olmuştu.
İçimden bir ses bunu Kerem'in yaptığını söylüyordu.

Bunları düşünürken telefonuma bir mesaj geldi.
Mesaj Onur hocadandı.
Onur hoca bana yazmıştı.

Mesajda şöyle yazıyordu.

Onur:
-Saat 13.00'da benim malikanemin yanındaki araziye gelin!

Onur hoca bizi neden çağırıyordu?
Ona güvenebilir miydik?

______________________________________

Bu mesajları arkadaşlarıma gösterdim.

Aslı:
-Saat 06.00 , 7 saatimiz var.
-Bence biraz düşünmeliyiz.

Tuğra:
-Hazırlanmamız gerek.
-Hocalara artık güvenemeyiz.

Akif:
-Ben silah, bıçak tarzı şeyler getireceğim.

Beril:
-Bende yardım edeyim.
-Keskin nişancımı ver bana.
-Yoksa bozuşuruz.

Beril bizim ekibin keskin nişancısıydı.

Akif ile Beril gitti.

Deniz:
-Silaha ne gerek var?

"Sen yinede öyle düşünme biz önlemimizi alalım."

"Tamam şimdi herkes gidip hazırlansın."

Saat 12.00'da çıkalım.

Aslı'nın Anlatımı İle:

Hocalara neden böyle olmuştu.
Gerçekten anlam veremiyorum.

Neyse gidip hazırlanayım bari.
Odama girip çekmeceden bir silah bir bıçak ve şans kolyemi aldım.

Kolyeyi boynuma takmıyordum.
Çünkü bu şans kolyemdi.

Cebime koydum. Sonra bir ağlama sesi duydum. Odamdan çıktım.
Ses Bekir'in odasından geliyordu. Kapısını tıklatıp içeri girdim.

Bekir ağlıyordu. Ve üzerinde tişörtü yoktu.

"Sorun ne Bekir?"

Bekir:
-Sorun yok Aslı odamdan çıkar mısın?

Dedi ve hâlâ ağlıyordu. Kapıyı örttüm.

"Belli ki bir sorun var ve ben bu sorunu çözmeden gitmeyi düşünmüyorum."

Bekir:
-Sana çıkmanı emrediyorum Aslı !

"Çıkmıyorum Bekir!"

"Ben cama yapışan bir kuş boku gibiyim."

"Sadece tuz ruhu ile çıkarım."

"Ama görüyorum ki senin tuz ruhun yok."

Dediğimde Bekir cebinden silahını çıkardı. Ve bana doğrulttu.

Bekir:
-Tuz ruhu yok ama bu var olur mu?

Bende silahımı ona doğrulttum.

"Sence bu işe yarar mı?"dedim.